„Maria zaś stała przy grobowcu na zewnątrz płacząc. Jak więc płakała, zajrzała do grobowca, i widzi dwóch zwiastunów w bieli siedzących, jednego przy głowie i jednego przy stopach, gdzie leżało ciało Jezusa. I mówią jej oni: Kobieto, dlaczego płaczesz? Mówi im, że: Zabrali Pana mego i nie wiem, gdzie położyli go”. (Według Jana 20, 11 – 13)

„Przychodzi więc i Szymon Piotr towarzyszący mu i wszedł do grobowca; i ogląda płótna leżące, i chustkę, która była na głowie jego, nie z płótnami leżącą, ale osobno zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy więc wszedł i (ten) inny uczeń, (ten) przybyły pierwszy do grobowca, i zobaczył, i uwierzył. Jeszcze nie bowiem znali Pismo, że trzeba mu z martwych powstać. Odeszli więc z powrotem do (siebie) uczniowie”. (Według Jana 20, 6 – 10)

„Biegnie więc i przychodzi do Szymona Piotra i do innego ucznia, którego kochał Jezus, i mówi im: Zabrali Pana z grobowca i nie wiemy, gdzie położyli go. Wyszedł więc Piotr i (ten) inny uczeń i szli do grobowca. Biegli zaś dwaj razem. I (ten) inny uczeń przodem pobiegł szybciej (od) Piotra i przyszedł pierwszy do grobowca. I zaglądnąwszy widzi leżące płótna, nie jednakże wszedł”. (Według Jana 20, 2 – 5)

„Był zaś w miejscu, gdzie został ukrzyżowany, ogród, i w ogrodzie grobowiec nowy, w którym jeszcze nikt (nie) był położony. Tam więc z powodu przygotowania Judejczyków, bo blisko był grobowiec, położyli Jezusa. Zaś pierwszym (dniem) tygodnia Maria Magdalena przychodzi rano, ciemność jeszcze (gdy była), do grobowca; i widzi kamień usunięty z grobowca”. (Według Jana 19, 41 – 20, 1)

„Po zaś tym poprosił Piłata Józef z Arymatei, będący uczniem Jezusa, ukrytym (jednak) z powodu strachu (przed) Judejczykami, aby zabrał ciało Jezusa. I zezwolił Piłat. Przyszedł więc i zabrał ciało jego. Przyszedł zaś i Nikodem, (ten) przybyły do niego nocą przedtem, niosąc mieszaninę mirry i aloesu jakieś funtów sto. Wzięli więc ciało Jezusa i związali je płótnami z wonnościami, jako zwyczaj jest Judejczykom grzebać”. (Według Jana 19, 38 – 40)

„Zatem Judejczycy, skoro przygotowanie było, aby nie pozostały na krzyżu ciała w szabat, był bowiem wielki dzień owego szabatu, poprosili Piłata, aby połamane zostały ich golenie i usunięci zostali. Przyszli więc żołnierze i pierwszego połamali golenie i innego, (tego) razem ukrzyżowanego z nim, do zaś Jezusa przyszedłszy, jak zobaczyli już go umarłego, nie połamali jego goleni, ale jeden (z) żołnierzy włócznią jego bok dźgnął i wyszła zaraz krew i woda. I który zobaczył, zaświadczył, i prawdziwe jego jest świadectwo, i on wie, że prawdziwie mówi, aby i wy [u]wierzyliście. Stało się bowiem to, aby Pismo wypełniło się: Kość nie zostanie skruszona jego. I znów drugie Pismo mówi: Będą patrzeć na (tego) którego przebodli”. (Według Jana 19, 31 – 37)

„Po tym wiedząc Jezus, że już wszystko dokonane jest, aby wypełniło się Pismo, mówi: Pragnę. Naczynie leżało octem napełnione. Gąbkę więc napełnioną octem (na) hyzop włożywszy przynieśli do jego ust. Gdy więc wziął ocet Jezus, powiedział: Dokonane jest. I skłoniwszy głowę, wydał ducha”. (Według Jana 19, 28 – 30)

„Stały zaś przy krzyżu Jezusa matka jego, i siostra matki jego Maria Kleofasa, i Maria Magdalena. Jezus więc zobaczywszy matkę i ucznia obok stojącego, którego miłował, mówi matce: Kobieto, oto syn twój. Potem mówi uczniowi: Oto matka twa. I od owej godziny wziął uczeń ją do (siebie)”. (Według Jana 19, 25 – 27)

„Zatem żołnierze, gdy ukrzyżowali Jezusa, wzięli szaty jego i uczynili cztery części, każdemu żołnierzowi część, i tunikę. Była zaś tunika bez szwu, od góry tkana przez całe. Powiedzieli więc do siebie nawzajem: Nie rozdzierajmy jej, ale losujmy co do niej, kogo będzie. Aby Pismo wypełniło się [mówiące]: Rozdzielili szaty me sobie i na strój mój rzucili los. (Tak) zatem żołnierze to uczynili”. (Według Jana 19, 23 – 24)

„I niosąc (dla) siebie krzyż, wyszedł na zwane Czaszki Miejsce, które nazywa się po hebrajsku Golgota, gdzie go ukrzyżowali, i z nim innych dwóch, z tej strony i z tej strony, pośrodku zaś Jezusa. Napisał zaś i tytuł winy Piłat i położył na krzyżu. Było zaś napisane: Jezus Nazorejczyk, król Judejczyków. Ten więc tytuł winy liczni odczytali (z) Judejczyków, bo blisko było miejsce miasta, gdzie ukrzyżowany został Jezus. I było napisane po hebrajsku, po łacinie, po grecku. Mówili więc Piłatowi arcykapłani Judejczyków: Nie pisz: Król Judejczyków, ale że on powiedział: Królem jestem Judejczyków. Odpowiedział Piłat: Co napisałem, napisałem”. (Według Jana 19, 17 – 22)