Mądrość rodziców polega na tym, że nie podejmują odpowiedzialności za swoje dorosłe dzieci. ks. Rafał Jarosiewicz
J 9, 20 - 21 „Rodzice zaś jego tak odpowiedzieli: Wiemy, że to jest nasz syn i że się urodził niewidomym. Nie wiemy, jak się to stało, że teraz widzi, nie wiemy także, kto mu otworzył oczy. Zapytajcie jego samego, ma swoje lata, niech mówi za siebie”.

Trudność z przyjęciem cudu powoduje paniczne szukanie argumentów, które pozwolą uznać, że to się jednak nie stało, ponieważ oznaczałoby to konieczność zmiany wielu postaw oraz zachowań. ks. Rafał Jarosiewicz
J 9, 18 - 19 „Jednakże Żydzi nie wierzyli, że był niewidomy i że przejrzał, tak że aż przywołali rodziców tego, który przejrzał, i wypytywali się ich w słowach: Czy waszym synem jest ten, o którym twierdzicie, że się niewidomym urodził? W jaki to sposób teraz widzi?”

Poszukiwanie odpowiedzi na ważne pytania daje szansę na spotkanie się z prawdą. ks. Rafał Jarosiewicz
J 9, 17 „Ponownie więc zwrócili się do niewidomego: A ty, co o Nim myślisz w związku z tym, że ci otworzył oczy? Odpowiedział: To prorok”.

Problem rozeznawania jest od dawna znany w życiu duchowym, wobec różnych sytuacji, które dzieją się w codzienności. ks. Rafał Jarosiewicz
J 9, 16 „Niektórzy więc spośród faryzeuszów rzekli: Człowiek ten nie jest od Boga, bo nie zachowuje szabatu. Inni powiedzieli: Ale w jaki sposób człowiek grzeszny może czynić takie znaki? I powstało wśród nich rozdwojenie”.

Trwałe i konkretne cuda potrząsają opinią publiczną także dziś, ponieważ trudno wobec nich przejść obojętnie. ks. Rafał Jarosiewicz
J 9, 13 - 15 „Zaprowadzili więc tego człowieka, niedawno jeszcze niewidomego, do faryzeuszów. A tego dnia, w którym Jezus uczynił błoto i otworzył mu oczy, był szabat. I znów faryzeusze pytali go o to, w jaki sposób przejrzał. Powiedział do nich: Położył mi błoto na oczy, obmyłem się i widzę”.

Spotkanie z Jezusem powoduje, że ludzie naturalnie dają świadectwo. ks. Rafał Jarosiewicz
J 9, 11 - 12 „On odpowiedział: Człowiek zwany Jezusem uczynił błoto, pomazał moje oczy i rzekł do mnie: Idź do sadzawki Silom i obmyj się. Poszedłem więc, obmyłem się i przejrzałem. Rzekli do niego: Gdzież On jest? On odrzekł: Nie wiem”.

Cuda, które czyni Jezus prowokują pytania prowadzące do refleksji nad własnym życiem. ks. Rafał Jarosiewicz
J 9, 10 „Mówili więc do niego: Jakżeż oczy ci się otwarły?”

Działanie Jezusa często wprawia w podziw. ks. Rafał Jarosiewicz
J 9, 8 - 9 „A sąsiedzi i ci, którzy przedtem widywali go jako żebraka, mówili: Czyż to nie jest ten, który siedzi i żebrze? Jedni twierdzili: Tak, to jest ten, a inni przeczyli: Nie, jest tylko do tamtego podobny. On zaś mówił: To ja jestem”.

Jezus nie tylko reaguje na cierpiących, a spotkanych na swojej drodze, zauważeniem, ale przychodzi z konkretną pomocą. Tego także mamy się od Niego uczyć. ks. Rafał Jarosiewicz
J 9, 6 - 7 „To powiedziawszy splunął na ziemię, uczynił błoto ze śliny i nałożył je na oczy niewidomego, i rzekł do niego: Idź, obmyj się w sadzawce Silom – co się tłumaczy: Posłany. On więc odszedł, obmył się i wrócił widząc”.

Jezus znając swoją misję, w wielu momentach ukazuje ją także po to, byśmy potrafili zrozumieć swoją. ks. Rafał Jarosiewicz
J 9, 5 „Jak długo jestem na świecie, jestem światłością świata”.