Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (976)
„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00
Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.
np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)
„Stało się zaś ostre rozdrażnienie, tak że zostać oddzieleni oni od jeden drugiego: Barnaba przyjąwszy Marka odpłynąć ku Cyprowi. Paweł zaś przybrawszy sobie Sylasa wyszedł, przekazany łasce Pana przez braci. Przechodził zaś Syrię i Cylicję, utwierdzając (społeczności) wywołanych. Przyszedł zaś [i] do Derbe i do Listry. I oto uczeń pewien był tam imieniem Tymoteusz, syn kobiety, Judejki wiernej, ojca zaś Hellena, który był poświadczany przez (tych) w Listrze i Ikonium braci”. (Dokonania wysłanników 15, 39 – 16,2)
„Po zaś pewnych dniach powiedział do Barnaby Paweł: Zawróciwszy już przyglądnijmy się braciom w miecie każdym, w których zwiastowaliśmy słowo Pana, jak mają się. Barnaba zaś postanawiał przyjąć razem i Jana, (tego) nazywanego Markiem. Paweł zaś uznawał za godne, (aby) (tego), (który odstąpił) od nich z Pamfilii i nie (przyszedł razem z) nimi do dzieła, nie przyjmować razem go”. (Dokonania wysłanników 15, 36 – 38)
„(Ci) więc uwolnieni zeszli do Antiochii i zebrawszy mnogość oddali list. Odczytawszy zaś uradowali się z powodu (tej) zachęty. Juda i Sylab, i oni prorokami będąc, przez słowo liczne zachęcili braci i utwierdzili. Przetrwawszy zaś (jakiś) czas, zostali uwolnieni z pokojem przez braci do (tych), (którzy wysłali) ich. Paweł zaś i Barnaba przebywali w Antiochii, nauczając i głosząc dobrą nowinę z i innymi licznymi: słowo Pana”. (Dokonania wysłanników 15, 30 – 35)
„Wysłaliśmy więc Judę i Sylaba, (aby) i oni przez słowo (oznajmili) (to) samo. Wydało się bowiem Duchowi Świętemu i nam, (aby) żaden większy (nie) kłaść na was ciężar oprócz tych koniecznie: powstrzymywać się (od) ofiarowanych wizerunkom, i (od) krwi, i (od) uduszonych, i (od) nierządu; od których ustrzegając siebie samych, dobrze sprawicie. Zostańcie krzepcy”. (Dokonania wysłanników 15, 27 – 29)
„Kiedy usłyszeliśmy, że niektórzy z nas [wyszedłszy] zmącili was słowami rozstrajając dusze wasze, których nie postanowiliśmy, wydało się nam, (którzy staliśmy się) jednomyślnie, (aby) wybrawszy sobie mężów posłać do was razem z umiłowanymi naszymi Barnabą i Pawłem, ludźmi, (którzy wydali) dusze ich dla imienia Pana naszego, Jezusa Pomazańca”. (Dokonania wysłanników 15, 24 – 26)
„Wtedy wydało się wysłannikom i starszym razem z całą (społecznością) wywołanych, (aby) wybrawszy mężów z nich posłać do Antiochii razem z Pawłem i Barnabą: Judę, (tego) nazywanego Barsabasem, i Sylaba, mężów dowodzących wśród braci, napisawszy przez rękę ich: Wysłannicy i starsi bracia (tym) w Antiochii, i Syrii, i Cylicji braciom, (tym) z pogan, radować się”. (Dokonania wysłanników 15, 22 – 23)
„Dlatego ja sądzę, aby nie stawiać przeszkód (tym) z pogan zwracającym się do Boga, ale przekazać listem im powstrzymywać się (od) zmaz wizerunków, i (od) nierządu, i (od) uduszonego, i (od) krwi. Mojżesz bowiem od pokoleń dawnych w (każdym) mieście ogłaszających go ma w synagogach w każdy szabat będąc czytanym”. (Dokonania wysłanników 15, 19 – 21)
„I (z) tym współbrzmią słowa proroków, jak jest napisane: Po tych obrócę, i odbuduję namiot Dawida, (ten) upadły, i (te) zburzone jego odbuduję, i znowu wyprostuję go, żeby odszukali pozostali (z) ludzi Pana i wszystkie ludy, na których jest przywołane imię me na nich mówi Pan czyniący te znajome od wieku”. (Dokonania wysłanników 15, 15 – 18)
„Zamilknęła zaś cała mnogość i słuchali, (kiedy) Barnaba i Paweł wyjaśniali, jakie uczynił Bóg znaki i cudy wśród pogan przez nich. Po zaś zamilknięciu (prze) nich odpowiedział Jakub mówiąc: Mężowie bracia, posłuchajcie mię. Szymon wyjaśnił, jak najpierw Bóg przyjrzał się, (aby) wziąć z pogan lud imieniu Jego”. (Dokonania wysłanników 15, 12 – 14)
„I znawca serc Bóg zaświadczył im, dawszy Ducha Świętego jak i nam. I nic (nie) rozróżnił między nami i nimi, wiarą oczyściwszy serca ich. Teraz więc dlaczego doświadczacie Boga, (aby) nałożyć jarzmo na szyję uczniów, którego ani ojcowie nasi, ani my (nie) staliśmy się silni, (aby) ponieść? Ale przez łaskę Pana, Jezusa, wierzymy, (że) zostać zbawieni, według którego sposobu i oni”. (Dokonania wysłanników 15, 8 – 11)