„[(To) zaś Wstąpił czym jest, jeśli nie że i zstąpił do (tych) będących bardziej na dole [części] ziemi? (Tym), (który zstąpił), Ten Sam jest i (Tym) (który wstąpił) powyżej całe niebiosa, aby wypełniłby wszystko.]” (Do Efezjan 4, 9 – 10)

„Jednemu zaś każdemu (z) nas dana została łaska według miary darowizny Pomazańca. Dlatego mówi: Wstąpiwszy na wysokość wziął do niewoli wziętych do niewoli, dał dary ludziom”. (Do Efezjan 4, 7 – 8)

„Zachęcam więc was ja, więzień w Panu, (by) w sposób godny postępować powołania, którym zostaliście powołani, z całą uniżonością serca i delikatnością, z wielkodusznością, znosząc jedni drugich w miłości, wykazując gorliwość, (by) strzec jedności ducha w związaniu pokoju: jedno ciało i jeden Duch, tak jak i powołani zostaliście w jednej nadziei powołania waszego; jeden Pan, jedna wiara, jedno zanurzenie; jeden Bóg i Ojciec wszystkich, (Ten) przy wszystkich i przez wszystkich i we wszystkich”. (Do Efezjan 4, 1 – 6)

„(Temu) zaś mogącemu ponad wszystko uczynić ponad wszelką miarę, (niż o) które prosimy lub myślimy według mocy działającej w nas, Jemu chwała w (społeczności) wywołanych i w Pomazańcu Jezusie na wszystkie pokolenia wieku wieków. Amen”. (Do Efezjan 3, 20 – 21)

„Tego gwoli zginam kolana moje względem Ojca, od którego każdy naród w niebiosach i na ziemi jest nazywany, aby dałby wam według bogactwa chwały Jego mocą zostać silnymi przez Ducha Jego ku (temu) wewnątrz człowiekowi, (by) zamieszkać Pomazaniec z powodu wiary w sercach waszych, w miłości będąc zakorzenionymi i mając położony fundament, aby nabralibyście siły, (by) złapać sobie razem z wszystkimi świętymi, jaka szerokość, i długość, i wysokość, i głębia, (by) poznać (tę) przewyższającą poznanie miłość Pomazańca, aby zostalibyście wypełnieni ku całej pełni Boga”. (Do Efezjan 3, 14 – 19)

„Mnie mniejszemu (od) wszystkich świętych dana została łaska ta: poganom ogłosić dobrą nowinę, (to) niemożliwe do wytropienia bogactwo Pomazańca, i oświetlić [wszystkim], jakim szafarzowanie tajemnicą, zakrytą od wieków w Bogu, (Tym) wszystko (który stworzył), aby zostałaby dana do poznania teraz Panowaniom i Władzom na niebiosach przez (społeczność) wywołanych wielce rozmaita mądrość Boga, według postanowienia przed wiekami, które uczynił w Pomazańcu Jezusie, Panu naszym, w którym mamy otwartość i zbliżenie się w przekonaniu przez wiarę (w) Niego. Dlatego proszę, aby nie poddawać się złu podczas utrapień mych za was, co jest chwałą waszą”. (Do Efezjan 3, 8 – 13)

„Tego gwoli ja Paweł, więzień Pomazańca [Jezusa], za was pogan jeśli oczywiście usłyszeliście (o) szafarzowaniu łaski Boga, danej mi względem was, [bo] w objawieniu dana została do poznania mi tajemnica, tak jak wcześniej napisałem w małym, w porównaniu z czym możecie odczytując zauważyć zrozumienie me w tajemnicy Pomazańca, która (w) innych pokoleniach nie została dana do poznania synom ludzi, jak teraz została objawiona świętym wysłannikom Jego i prorokom w Duchu, (że) być poganie współdziedziczącymi, i stanowiącymi jedno ciało i współuczestniczącymi (w) obietnicy w Pomazańcu Jezusie przez dobrą nowinę, której stałem się sługą według darowizny łaski Boga, danej mi według działania mocy Jego”. (Do Efezjan 3, 1 – 7)

„I przyszedłszy ogłosił dobrą nowinę, pokój wam, (tym) daleko i pokój (tym) blisko; bo przez Niego mamy zbliżenie się jedni i drudzy w jednym Duchu do Ojca. Zatem więc już nie jesteście cudzoziemskimi i mieszkającymi obok, ale jesteście współobywatelami świętych i domowymi Boga, nadbudowanymi na fundamencie wysłanników i proroków: (jest) węgłem jego Pomazaniec Jezus, w którym każde budowanie spajane wzrasta na przybytek święty w Panu, w którym i wy jesteście wspólnie budowani na zamieszkanie Boga w Duchu”. (Do Efezjan 2, 17 – 22)

„Teraz zaś w Pomazańcu Jezusie wy, niegdyś będący daleko, staliście się blisko przez krew Pomazańca. On bowiem jest pokojem naszym, (Ten) (który uczynił) jedno i drugie jednym i leżącym pośrodku mur odgrodzenia (który złamał), nieprzyjaźń, w ciele Jego, Prawo przykazań w postanowieniach (który uznał za bezużyteczne), aby (tych) dwu stworzyłby w sobie ku jednemu nowemu człowiekowi, czyniąc pokój, i z powrotem pojednałby jednych i drugich w jednym ciele (dla) Boga przez krzyż, zabiwszy (tę) nieprzyjaźń w Nim”. (Do Efezjan 2, 13 – 16)

„Dlatego przypominajcie sobie, że niegdyś wy, poganie na ciele, nazywani nieobrzezaniem przez nazywające siebie obrzezaniem na ciele ręką uczynionym, że byliście porą ową bez Pomazańca, uczynieni obcymi obywatelstwu Izraela i (będący) cudzoziemskimi (względem) przymierzy obietnicy, nadziei nie mający i bezbożni w świecie”. (Do Efezjan 2, 11 – 12)