„Gdy więc zjedli śniadanie, mówi Szymonowi Piotrowi Jezus: Szymonie (synu) Jana, miłujesz mnie więcej (od) tych? Mówi mu: Tak, Panie, ty wiesz, że kocham cię. Mówi mu: Paś baranki me”. (Według Jana 21, 15)

„Nie proszę, aby zabrałeś ich ze świata, ale aby ustrzegłeś ich od złego. Ze świata nie są, jako ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo twe prawdą jest”. (Według Jana 17, 15 – 17)

„To powiedział Jezus, i podniósłszy oczy jego ku niebu rzekł: Ojcze, nadeszła godzina. Wsław twego Syna, aby Syn wsławił ciebie, jako dałeś mu władzę (nad) wszelkim ciałem, aby wszystkiemu, co dałeś mu, dał im życie wieczne”. (Według Jana 17, 1 – 2)

„Stało się zaś podczas Apollos być w Koryncie, Paweł, przeszedłszy położone wyżej części, zejść do Efezu i znaleźć jakichś uczniów. Powiedział do nich: Czy Ducha Świętego wzięliście uwierzywszy? Ci zaś do niego: Ale ani (nie), czy Duch Święty jest, usłyszeliśmy”. (Dokonania wysłanników 19, 1 – 2)

„którzy i powiedzieli: Mężowie Galilejczycy, dlaczego stoicie w patrząc ku niebu? Ten Jezus, (Ten) wzięty do góry od was ku niebu, tak przyjdzie (w) jaki sposób oglądnęliście Go idącego ku niebu”. (Dokonania wysłanników 1, 11)

„Te (rzeczy) w przypowieściach rzekłem wam. Przychodzi godzina, gdy już nie w przypowieściach powiem wam, ale otwarcie co do Ojca oznajmię wam”. (Według Jana 16, 25)

„Amen, amen mówię wam, że płakać będziecie i zawodzić będziecie wy, zaś świat radować się będzie. Wy będziecie zasmuceni, ale smutek wasz radością stanie się”. (Według Jana 16, 20)

„Gdy zaś zeszli z Macedonii Sylas i Tymoteusz, zajmował się słowem Paweł, zaświadczając Judejczykom, (że) być Pomazaniec, Jezus. (Gdy przeciwstawiali się) zaś oni i (gdy krzywdząco mówili), strząsnąwszy szaty powiedział do nich: Krew wasza na głowę waszą. Czysty ja. Od teraz do pogan będę szedł”. (Dokonania wysłanników 18, 5 – 6)

„Jeszcze wiele mam wam mówić, ale nie możecie nieść teraz. Kiedy zaś przyjdzie on, duch prawdy, poprowadzi was w prawdzie całej; nie bowiem mówić będzie od siebie, ale ile usłyszy mówić będzie, i przychodzące oznajmi wam”. (Według Jana 16, 12 – 13)

„Około zaś środka nocy Paweł i Sylas modląc się sławili hymnem Boga, przysłuchiwali się zaś im uwięzieni. Nieoczekiwanie zaś trzęsienie stało się wielkie, tak że potrząśnięte zostać fundamenty więzienia. Otwarte zostały zaś natychmiast podwoje wszystkie i wszystkich więzy zostały zwolnione”. (Dokonania wysłanników 16, 25 – 26)