„Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Amen, amen mówię ci, jeśli nie ktoś zostanie zrodzony z góry, nie może zobaczyć Królestwa Boga. Mówi do niego Nikodem: Jak może człowiek zostać zrodzony starcem będąc? Czy może do łona matki jego drugi (raz) wejść i zostać zrodzonym? Odpowiedział Jezus: Amen, amen mówię ci, jeśli nie ktoś zostanie zrodzony z wody i ducha, nie może wejść do Królestwa Boga”. (Według Jana 3, 3 – 5)

„I pasterze byli w krainie tej na polu nocujący i strzegący strażami nocy przy stadzie ich. I zwiastun Pana stanął przy nich i chwała Pana oświetliła ich, i przestraszyli się strachem wielkim. I powiedział im zwiastun: Nie bójcie się, oto bowiem ogłaszam wam radość wielką, która będzie całemu ludowi, że urodził się wam dzisiaj wybawca, którym jest Pomazaniec Pan w mieście Dawida”. (Według Łukasza 2, 8 – 11)

„I wyszedłszy faryzeusze zaraz z herodiadami naradę (odbywali) o nim, żeby go (zgubić). I Jezus z uczniami jego wycofał się ku morzu. I liczne mnóstwo z Galilei [zaczęło towarzyszyć(mu)]. I z Judei, i z Jerozolimy, i z Idumei, i spoza Jordanu, i koło Tyru i Sydonu, mnóstwo liczne, słysząc, ile czynił, przyszli do niego”. (Według Marka 3, 6 – 8)

„Znów bierze go oszczerca na górę wysoką bardzo, i pokazuje mu wszystkie królestwa świata i chwałę ich, i mówi mu: To ci wszystko dam, jeśli upadłszy pokłoniłbyś się mi. Wtedy mówi mu Jezus: Odchodź, Szatanie, napisane jest bowiem: Panu Bogu twemu kłaniał się będziesz i jemu samemu służył będziesz”. (Według Mateusza 4, 8 – 10)

„Sam zaś Jezus nie zdawał (się) (na) nich z powodu tego (że) on (znał) wszystkich, i że nie potrzebę miał, żeby ktoś świadczył o człowieku; sam bowiem wiedział, co było w człowieku. Był zaś człowiek z faryzeuszów, Nikodem (na) imię mu, przywódca Judejczyków. Ten przyszedł do niego nocą i powiedział mu: Rabbi, wiemy że od Boga przyszedłeś (jako) nauczyciel. Nikt bowiem (nie) może tych znaków czynić, które ty czynisz, jeśli nie byłby Bóg z nim”. (Według Jana 2, 24 – 3, 2)

 „Wyszedł zaś i Józef z Galilei z miasta Nazaret do Judei, do miasta Dawida, które nazywa się Betlejem, z powodu (że) (był) on z domu i rodu Dawida, (by) zostać zapisanym z Mariam, zaręczoną mu będącą ciężarną. Stało się zaś, (gdy) (byli) oni tam, wypełniły się dni (rodzenia) jej, i urodziła syna jej pierworodnego. I owinęła pieluszkami go i ułożyła go w żłobie, ponieważ nie było dla nich miejsca w kwaterze”. (Według Łukasza 2, 4 – 7)

„I pilnowali go, czy (w) szabat uzdrowi go, aby (oskarżyć) go. I mówi człowiekowi suchą rękę mającemu: Podnieś się na środek. I mówi im: Jest dozwolone szabatami dobro uczynić czy zło uczynić, życie uratować czy zabić? Oni zaś milczeli. I obejrzawszy ich z gniewem, zasmucony z powodu skamienienia serca ich, mówi (temu) człowiekowi: Wyciągnij rękę. I wyciągnął, i przywrócona została ręka jego”. (Według Marka 3, 2 – 5)

„Wtedy bierze go oszczerca do świętego miasta, i postawił go na szczycie świątyni, i mówi mu: Jeśli Synem jesteś Boga, rzuć się w dół. Napisane jest bowiem, że: Zwiastunom jego przykaże o tobie i na rękach podniosą cię, coby nie uderzyłeś o kamień stopą twą. Rzekł mu Jezus: Znów napisane jest: Nie będziesz wystawiać na próbę Pana Boga twego”. (Według Mateusza 4, 5 – 7)

„On zaś mówił o przybytku ciała jego. Gdy więc podniósł się z martwych, przypomnieli sobie uczniowie jego, że to mówił i uwierzyli Pismu i słowu, które powiedział Jezus. Jak zaś był w Jerozolimie w Paschę, w święto, liczni uwierzyli w imię jego, oglądając jego znaki, które czynił”. (Według Jana 2, 21 – 23)

„Zaś dziecko wzrastało i umacniało się duchem i było na pustkowiach aż do dnia ukazania się go Izraelowi. Stało się zaś w dniach owych, wyszedł dekret od Cezara Augusta, (by) (zapisanym był) cały (świat) zamieszkały. Ten spis pierwszy stał się (za) będącego gubernatorem Syrii Kwiryniusza. I wyruszyli wszyscy, (by) być spisywanymi, każdy do swojego miasta”. (Według Łukasza 1, 80 – 2, 3)