„Jak wszedł do domu Boga za Abiatara arcykapłana i chleby przedkładania zjadł, których nie jest dozwolone zjeść, jeśli nie kapłanom, i dał i tym (co) z nim byli? I mówi im: Szabat z powodu człowieka stał się, a nie człowiek z powodu szabatu. Także panem jest Syn Człowieka i szabatu. I wszedł znowu do synagogi. I był tam człowiek uschniętą mający rękę”. (Według Marka 2, 26 – 3, 1)

„Wtedy Jezus wyprowadzony został na pustkowie przez Ducha, (by) zostać doświadczanym przez oszczercę. I przepościwszy dni czterdzieści i nocy czterdzieści, później zgłodniał. I podszedłszy doświadczający powiedział mu: Jeśli Syn jesteś Boga, powiedz, by kamienie te chlebami stały się. On zaś odpowiadając rzekł: Napisane jest: Nie na chlebie samym żył będzie człowiek, ale na każdym słowie wychodzącym przez usta Boga”. (Według Mateusza 4, 1 – 4)

„Przypomnieli sobie uczniowie jego, że napisane jest: Gorliwość (o) dom twój pożera mnie. Odpowiedzieli więc Judejczycy i powiedzieli mu: Jaki znak pokazujesz nam, że to czynisz? Odpowiedział Jezus i rzekł im: Zburzcie przybytek ten i w trzy dni podniosę go. Powiedzieli więc Judejczycy: Czterdzieści i sześć lat budowany był przybytek ten, a ty w trzy dni podniesiesz go?” (Według Jana 2, 17 – 20)

„I ty zaś, dziecko, prorokiem Najwyższego będziesz nazwane, wcześniej pójdziesz bowiem przed Panem przygotować drogi jego, dać poznanie wybawienia ludowi jego przez odpuszczenie grzechów ich, poprzez (litość) miłosierdzia Boga naszego, przez (którą) wejrzy na nas wschód z wysokości, (by) ukazać się (tym) w ciemności i cieniu śmierci siedzącym, naprostować stopy nasze na drogę pokoju”. (Według Łukasza 1, 76 – 79)

„I stało się, on w szabat (przechodził) przez zboża, i uczniowie jego zaczęli drogę czynić zrywając kłosy. I faryzeusze mówili mu: Oto dlaczego czynią (w) szabat (to co) nie jest dozwolone. I mówi im: Nigdy (nie) przeczytaliście, co uczynił Dawid, kiedy potrzebę miał i zgłodniał on i ci z nim?” (Według Marka 2, 23 – 25)

„Odpowiadając zaś Jezus rzekł do niego: Dopuść teraz, tak bowiem przystojne jest nam wypełnić całą sprawiedliwość. Wtedy dopuszcza go. Zostawszy zanurzonym zaś Jezus zaraz wyszedł z wody. I oto otwarte zostały [mu] niebiosa i zobaczył Ducha Boga schodzącego jakby gołąb [i] przychodzącego na niego. I oto głos z niebios mówiący: Ten jest Syn mój umiłowany, w którym upodobałem”. (Według Mateusza 3, 15 – 17)

 „I znalazł w świątyni sprzedających woły i owce i gołębie, i bankierów siedzących; i uczyniwszy bicz ze sznurów wszystkich wyrzucił ze świątyni, i owce i woły, i wymieniaczy wysypał monety i stoły przewrócił. I gołębie sprzedającym rzekł: Zabierzcie te stąd: nie czyńcie domu Ojca mego domem targowiska”. (Według Jana 2, 14 – 16)

„(By) uczynić miłosierdzie z ojcami naszymi i przypomnieć sobie (o) przymierzu świętym jego, przysiędze, którą przysiągł względem Abrahama, ojca naszego, dać nam bez lęku z ręki wrogów wyrwanym służyć mu w świątobliwości i sprawiedliwości przed nim wszystkie dni nasze”. (Według Łukasza 1, 72 – 75)

„Przyjdą zaś dni, kiedy odebrany zostanie od nich pan młody, i wtedy będą pościli w ów dzień. Nikt nakładki szmaty nie zgremplowanej (nie) naszywa na płaszcz stary. Jeśli zaś nie, zrywa wypełnienie od tego, nowe (od) starego, i gorsze rozdarcie staje się. I nikt (nie) leje wina młodego w bukłaki stare jeśli zaś nie, rozerwie wino bukłaki, i wino jest stracone i bukłaki ale wino młode w bukłaki nowe”. (Według Marka 2, 20 – 22)

 „Którego wiejadło w ręku jego i wyczyści klepisko jego i zbierze zboże jego do składu, zaś plewę spali ogniem nieugaszonym. Wtedy przybywa Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, (by) zostać zanurzonym przez niego. Zaś Jan powstrzymywał go mówiąc: Ja potrzebę mam przez ciebie być zanurzonym i ty przychodzisz do mnie?” (Według Mateusza 3, 12 - 14)