Wspólnota w pierwotnym Kościele była bardzo zdyscyplinowana, tzn. potrafiąca sobie wzajemnie skutecznie pomagać. ks. Rafał Jarosiewicz
Dz 4, 32 „Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne”.