SĄD NAD IZRAELEM
Wyrok Boży na Samarię1
2 Słuchajcie, wszystkie narody,
wsłuchuj się, ziemio, i to, co ją napełnia!
Niech
Pan z pałacu swego świętego!
3 Bo oto Pan wychodzi ze swego przybytku,
zstąpi i deptać będzie po wyniosłościach ziemi.
4 Stopnieją pod Nim góry,
rozdzielą się doliny
jak wosk przed ogniem,
jak wody rozlane po stoku.
5 Wszystko to z powodu występku Jakuba
i grzechów domu Judy.
Jaki występek Jakuba?
Czy nie Samaria?
Co za grzech domu Judy?
Czy nie Jeruzalem?
6 «Przeto uczynię Samarię rumowiskiem na polu,
miejscem pod uprawę winnicy;
kamienie jej stoczę w dolinę
i obnażę jej fundamenty.
7 Wszystkie jej bożki będą potłuczone
i cały jej dorobek w ogniu spalony.
Wszystkie jej posągi rozbiję w gruzy,
bo z zapłaty nierządnicy są zgromadzone
i w zapłatę nierządnicy się obrócą».
Lamentacja Proroka
8 Przeto zawodzić będą i lamentować,
chodzić boso i nago;
jak szakale uczynią zawodzenie
i lament jak strusie.
9 Bo rana jej jest nieuleczalna;
ach, dochodzi aż do Judy,
dosięga bramy mego ludu,
aż do Jeruzalem!
10 W Gat [tego] nie ogłaszajcie,
zgoła nie płaczcie,
w Bet-Leafra
tarzajcie się w prochu!
11 Uchodź, mieszkanko Szafiru,
w haniebnej nagości;
mieszkanka Saananu nie wyjdzie,
żałoba w Bet-Haesel pozbawi was schronienia.
12 Jak mieszkanka Marotu
ma oczekiwać szczęścia,
skoro zstępuje nieszczęście od Pana
do bramy Jeruzalem?
13 Zaprzęgnij rumaki do wozu,
mieszkanko Lakisz,
któraś była początkiem grzechu
dla Córy Syjonu,
bo w tobie znalezione są
występki Izraela!
14 Przeto dasz wiano
dla Moreszet-Gat,
domy Akzibu będą omamieniem
dla królów izraelskich.
15 Zdobywcę sprowadzę także na ciebie,
mieszkanko Mareszy;
aż do Adullam przybędzie
chwała Izraela.
16 Wyrywaj włosy - i zgól je -
nad dziećmi, twoją radością;
rozszerz łysinę jak to jest u sępa,
bo pójdą one w niewolę daleko od ciebie.
