„I (przez) samo to zaś gorliwość całą wniósłszy ponadto, zaopatrzcie przez wiarę waszą cnotę, przez zaś cnotę poznanie, przez zaś poznanie wstrzemięźliwość, przez zaś wstrzemięźliwość wytrwałość, przez zaś wytrwałość nabożność, przez zaś nabożność kochanie braci, przez zaś kochanie braci miłość. Te bowiem wam będąc i obfitując, nie bezczynnych ani bezowocnych sprowadzają do (tego) Pana naszego Jezusa Pomazańca uznania; któremu bowiem nie są obecne te, ślepy jest będąc krótkowzrocznym, zapomnienie wziąwszy (o) oczyszczaniu (tych) od dawna jego grzechów. Dlatego bardziej, bracia, wykażcie gorliwość, (by) mocnym wasze powołanie i wybranie czynić sobie, to bowiem czyniąc nie potkniecie się kiedykolwiek; tak bowiem bogato zaopatrzone zostanie (dla) was wejście do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Pomazańca”. (Piotra II 1, 5 – 11)

„Szymon Piotr, niewolnik i wysłannik Jezusa Pomazańca, (tym) równą szacunkiem nam (którzy dostali w udziale) wiarę przez sprawiedliwość Boga naszego i Zbawiciela Jezusa Pomazańca: łaska wam i pokój oby został pomnożony przez poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego. Ponieważ wszystko nam Boska moc Jego (to) do życia i nabożności (dała w darze) przez uznanie (Tego), (który powołał) nas (dla) własnej chwały i sławy, z powodu czego szacowne i największe nam rzeczy obiecane dał w darze, aby poprzez te stalibyście się Boskiej wspólnikami natury, uciekłszy od (tego) na świecie przez pożądanie zniszczenia”. (Piotra II 1, 1 – 4)

„Stańcie się trzeźwi, zacznijcie czuwać. Oskarżający was oszczerca jak lew ryczący chodzi wkoło szukając [kogo] pochłonąć; jemu stańcie przeciw twardzi wiarą, wiedząc, (że) te same (z) cierpień (temu) w świecie waszemu braterstwu być nakładane. Zaś Bóg każdej łaski, (Ten) który powołał was do wiecznej Jego chwały w Pomazańcu [Jezusie], mało (kiedy) doznacie cierpienia, sam (was) wydoskonali, postawi mocno, napełni tężyzną, oprze na fundamencie. Jemu siła na wieki. Amen. Przez Sylwana, wam, wiernego brata, jak liczę, przez nieliczne napisałem, zachęcając i dając świadectwo, (że) to być prawdziwa łaska Boga; względem niej stanęliście. Pozdrawia was (ta) w Babilonie współwybrana i Marek, syn mój. Pozdrówcie jedni drugich przez ukochanie miłości. Pokój wam wszystkim, (tym) w Pomazańcu”. (Piotra I 5, 8 – 14)

„Podobnie, młodsi, podporządkujcie się starszym. Wszyscy zaś (dla) jedni drugich uniżonością serca owińcie się, bo Bóg hardym przeciwstawia się, uniżonym zaś daje łaskę. Pozwólcie się uniżyć więc pod silną ręką Boga, aby was wywyższyłby w stosownej porze, każdą troskę waszą zrzuciwszy na Niego, bo On martwi się o was”. (Piotra I 5, 5 – 7)

„I jeśli sprawiedliwy z trudem daje się zbawić, bezbożny i grzesznik gdzie się uwidoczni? Tak że i cierpiący według woli Boga wiernemu Stworzycielowi niech od siebie podają dusze ich przez czynienie dobra. Starszych więc wśród was zachęcam (jako) współstarszy i świadek Pomazańca cierpień, i zamierzającej objawić się chwały wspólnik; zacznijcie paść (tę) wśród was trzódkę Boga, [dozorując] nie z konieczności, ale dobrowolnie według Boga, i nie szukając haniebnego zysku, ale ochotnie, i nie jako zapanowujący (nad) działami, ale wzorami stając się trzódki; i (gdy uczyni się widocznym) Arcypasterz, dostaniecie niewiędnący chwały wieniec”. (Piotra I 4, 18 – 5, 4)

„Umiłowani, nie bądźcie zaskakiwani (tym) w was rozognieniem ku doświadczaniu wam stającym się, jakby obce wam przytrafiało się, ale według tego, jak jesteście wspólnikami (tych) Pomazańca cierpień, radujcie się, aby i podczas objawienia się chwały Jego rozradowalibyście się, weseląc się. Jeśli jesteście lżeni w imieniu Pomazańca, szczęśliwi, bo (Ten) chwały i (Ten) Boga Duch na was spoczywa. Nie bowiem ktoś (z) was niech cierpi jako zabójca, lub kradnący, lub zło czyniący, lub jako cudze dozorujący; jeśli zaś jako chrześcijanin, nie niech daje się zawstydzać, niech oddaje chwałę zaś Bogu w imieniu tym. Bo stosowna pora zaczęcia sądu od domu Boga; jeśli zaś najpierw od nas, jaki koniec nie ulegających Boga dobrej nowinie?” (Piotra I 4, 12 – 17)

„Wszystkich zaś koniec zbliża się. Zachowajcie rozsądek więc i stańcie się trzeźwi ku modlitwom; przede wszystkim (tę) ku jedni drugim miłość żarliwą mając, bo miłość zasłania mnogość grzechów; gościnni ku jedni drugim bez narzekania; każdy tak jak otrzymał dar, względem jedni drugich nim służąc, jako piękni szafarze rozmaitej łaski Boga. Jeśli ktoś mówi, jako wypowiedzi Boga; jeśli ktoś służy, jako dzięki sile, (w) którą zaopatruje Bóg; aby we wszystkich otaczany byłby chwałą Bóg przez Jezusa Pomazańca, któremu jest chwała i siła na wieki wieków. Amen”. (Piotra I 4, 7 – 11)

„(Skoro) Pomazaniec więc doznał cierpienia ciałem, i wy (w) to samo rozumienie uzbrójcie się, bo (ten), (który doznał cierpienia) ciałem, powstrzymał się (od) grzechu, ku już nie (dla) ludzi pożądań, ale (dla) woli Boga (przez) pozostały w ciele żyć czas. Wystarczający bowiem (ten) przeszły czas, (by) pragnienie pogan sprawić, poszedłszy w rozpasaniach, pożądaniach, pijackich Brudzeniach, hulankach, pijatykach i niegodziwych bałwochwalstwach. Przez to są zdziwieni, (gdy) nie (zbiegacie się) wy na ten sam rozwiązłości wylew, krzywdząco mówiąc; oni oddadzą rachunek (Temu) gotowo mającemu osądzić żyjących i martwych. Na to bowiem i martwym została ogłoszona dobra nowina, aby zostaliby osądzeni według ludzi ciału, żyliby zaś według Boga duchowi”. (Piotra I 4, 1 – 6)

„Lepiej bowiem, (by) dobro czyniący, jeśli może chce wola Boga, cierpieć, niż zło czyniący. Bo i Pomazaniec raz za grzechy doznał cierpienia, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was doprowadziłby do Boga, uśmiercony (dla) ciała, ożywiony zaś (dla) Ducha, w którym i (tym) w strażnicy duchom poszedłszy ogłosił, (które nie uległy) niegdyś, gdy wyczekiwała Boga wielkoduszność w dniach Noego, (kiedy budowana była) arka, na której nieliczni, to jest osiem dusz, zostali uratowani przez wodę. Ona i was (jako) odbijające wzór teraz zbawia zanurzenie, nie ciała odłożenie brudu, ale sumienia dobrego rękojmia względem Boga, przez powstanie Jezusa Pomazańca, który jest na prawicy Boga, poszedłszy do nieba, (kiedy zostali podporządkowani) Mu zwiastuni, i Władze, i Moce”. (Piotra I 3, 17 – 22)

„I kto mającym zamiar skrzywdzić was, jeśli dobra gorliwcami staniecie się? Ale jeśli i może cierpicie przez sprawiedliwość, szczęśliwi. Zaś bojaźni ich nie zacznijcie się bać i nie dajcie się zmącić, Pana zaś, Pomazańca, uznajcie za świętość w sercach waszych, gotowi zawsze do obrony (dla) każdego żądającego (od) was słowa o (tej) w was nadziei, ale z delikatnością i bojaźnią, sumienie mając dobre, aby w czym jesteście szkalowani, zostaliby zawstydzeni (ci) uwłaczający waszemu dobremu w Pomazańcu zachowywaniu się”. (Piotra I 3, 13 – 16)