Czasem odpowiedzi dawane przez Jezusa rodzą w uczniach kolejne pytania. Mk 10, 26 „A oni tym bardziej się dziwili i mówili między sobą: Któż więc może się zbawić?”

„Z drugiej strony Jordanu, na wschód od Jerycha, wyznaczono na pustyni, na płaskowyżu, Beser z pokolenia Rubena, Ramot w Gileadzie z pokolenia Gada; Golan w Baszanie, z pokolenia Manassesa. 9 Takie były miasta wyznaczone dla wszystkich Izraelitów i dla cudzoziemca mieszkającego wśród nich, aby tam mógł uciec każdy, ktokolwiek przez nieuwagę zabije człowieka, aby nie poniósł śmierci z ręki mściciela krwi, dopóki nie stanie przed zgromadzeniem”.

„I z powodu wiary (w) imię Jego tego, którego oglądacie i znacie, utwierdziło imię Jego. I wiara, (ta) z powodu Niego, dała mu pełną sprawność tę wobec wszystkich was. I teraz, bracia, wiem, że w niewiedzy dokonaliście, jak właśnie i przywódcy wasi. Zaś Bóg, co wcześniej ogłosił przez usta wszystkich proroków, (że) wycierpi Pomazaniec Jego, wypełnił tak”. (Dokonania wysłanników 3, 16 – 18)

Jezus wykorzystuje codzienne sytuacje, aby pomóc odkryć rzeczywistość duchową swoim uczniom. Mk 10, 25 „Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do królestwa Bożego”.

„Pan przemówił do Jozuego tymi słowami: 2 «Powiesz Izraelitom: wyznaczcie sobie miasta ucieczki, o których mówiłem wam przez Mojżesza; 3 aby tam mógł uciec zabójca, który by zabił człowieka przez nieuwagę, nierozmyślnie. Będą one dla was schronieniem przed mścicielem krwi. 4 Do jednego z tych miast powinien uciec zabójca: zatrzyma się u wejścia i przedstawi swoją sprawę starszym tego miasta. Przyjmą go oni do miasta i wyznaczą mu miejsce, by mógł mieszkać wśród nich. 5 Jeśli mściciel krwi będzie go ścigał, nie wydadzą go w jego ręce, ponieważ nierozmyślnie zabił swego bliźniego, do którego od dawna nie żywił nienawiści. 6 Zabójca powinien pozostać w tym mieście, dopóki nie stanie przed sądem zgromadzenia [i] aż do śmierci najwyższego kapłana, który w tym czasie będzie sprawował czynności. Wtedy dopiero może zabójca wrócić do swego miasta i do swego domu w mieście, z którego uciekł». 7 Poświęcili w tym celu Kadesz w Galilei na górze Neftalego, Sychem na górze Efraima oraz Kiriat-Arba, czyli Hebron, na górze Judy”.

„Bóg Abrahama, i [Bóg] Izaaka, i Bóg Jakuba, Bóg ojców naszych, oddał chwałę Słudze Jego, Jezusowi, którego wy wydaliście i odrzuciliście naprzeciw oblicza Piłata, (chociaż osądził) on, (żeby) uwalniać; wy zaś świętego i sprawiedliwego odrzuciliście i zażądaliście dla siebie, (aby) mąż zabójca zostać podarowany wam. (Tego) zaś Początek i Wodza życia zabiliście, którego Bóg wskrzesił z martwych, czego my świadkami jesteśmy”. (Dokonania wysłanników 3, 13 – 15)

Ufność nie może być złożona w bogactwach. Mk 10, 24 „Uczniowie zdumieli się na Jego słowa, lecz Jezus powtórnie rzekł im: Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają ufność”.

„Pokoleniu potomków Dana według ich rodów przypadł w udziale siódmy los. 41 Granica ich dziedzictwa obejmowała: Sorea, Esztaol, Ir-Szemesz, 42 Szaalbin, Ajjalon, Jitla, 43 Elon, Timnę, Ekron, 44 Elteke, Gibbeton, Baalat. 45 Jehud, Bene-Berak, Gat-Rimmon, 46 Me-Hajjarkon, Ha-rakkon wraz z obszarem naprzeciw Jafy. 47 Posiadłość jednak była dla Danitów za szczupła, wyruszyli przeto synowie Dana przeciw Leszem, zdobyli je i pobili [mieszkańców] ostrzem miecza. Po zajęciu miasta zamieszkali w nim i nazwali Leszem-Dan od imienia ich praojca Dana. 48 Takie było dziedzictwo pokolenia potomków Dana według ich rodów: te miasta i przyległe wioski. 49 Gdy dokonano podziału kraju według jego rozciągłości, Izraelici ofiarowali dziedzictwo wśród siebie Jozuemu, synowi Nuna; 50 na rozkaz Pana dali mu miasto, którego zażądał dla siebie, Timnat-Serach w górach Efraima. Odbudował to miasto i osiadł w nim. 51 Takie są części dziedzictwa, które losem wydzielili kapłan Eleazar, Jozue, syn Nuna, i książęta rodów izraelskich w Szilo wobec Pana przy wejściu do Namiotu Spotkania. Tak został zakończony podział kraju”.

„(Ponieważ trzymał się silnie) zaś on Piotra i Jana, zbiegł się cały lud ku nim do portyku, (tego) nazywanego Salomona, zdumieni. Zobaczywszy zaś Piotr, odpowiedział do ludu: Mężowie Izraelici, dlaczego dziwicie się z powodu tego? Lub (na) nas dlaczego patrzycie wprost jakby (na) własną mocą lub nabożnością czyniących (to), (że) chodzić on?” (Dokonania wysłanników 3, 11 – 12)

Jezus nie zostawia uczniów bez zrozumienia sytuacji, która się wydarzyła. Mk 10, 23 „Wówczas Jezus spojrzał wokoło i rzekł do swoich uczniów: Jak trudno jest bogatym wejść do królestwa Bożego”.