„Pan ukazał się w Namiocie, w słupie obłoku. A słup obłoku stanął u wejścia do Namiotu. 16 Pan rzekł do Mojżesza: «Oto ty spoczniesz z przodkami swymi, a lud ten powstanie, by uprawiać nierząd z bogami obcymi tego kraju, do którego wejdziecie. Mnie opuści i złamie przymierze, które z wami zawarłem. 17 W tym dniu gniew mój zapłonie przeciwko niemu, opuszczę go, skryję przed nim swe oblicze. Stanie się bliski zagłady i wiele nieszczęść, i klęsk zwali się na niego, tak iż powie wtedy: "Czyż nie dlatego, że nie ma u mnie mojego Boga, spotkały mnie te nieszczęścia?" 18 A Ja zakryję swe oblicze w tym dniu z powodu wszelkiego zła, które popełnił, zwracając się do obcych bogów». 19 «Zapiszcie teraz sobie ten oto hymn. Naucz go Izraelitów, włóż im go w usta, aby pieśń ta była dla Mnie świadkiem przeciwko synom Izraela”.

„Czuwajcie więc, bo nie wiecie, jakiego dnia Pan wasz przychodzi. To zaś poznajcie, że jeśli wiedziałby pan domu o jakiej straży złodziej przychodzi, czuwałby i nie pozwoliłby włamać się do domu jego. Dla tego i wy stańcie się gotowi, bo którą nie wydaje się wam godziną, Syn Człowieka przychodzi”. (Według Mateusza 24, 42 – 44)

Jezus na co dzień dostrzega potrzeby człowieka, tym samym uczy nas, co to znaczy kochać. Mk 8, 1 – 3 „W owym czasie, gdy znowu wielki tłum był z Nim i nie mieli co jeść, przywołał do siebie uczniów i rzekł im: Żal Mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. A jeśli ich puszczę zgłodniałych do domu, zasłabną w drodze; bo niektórzy z nich przyszli z daleka”.

„Sam Pan, który pójdzie przed tobą, On będzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci. Nie lękaj się i nie drżyj!» 9 I napisał Mojżesz to Prawo, dał je kapłanom, synom Lewiego, noszącym Arkę Przymierza Pańskiego i wszystkim starszym Izraela. 10 I rozkazał im Mojżesz: «Po upływie siedmiu lat w roku darowania długów, w czasie Święta Namiotów, 11 gdy cały Izrael się zgromadzi, by oglądać oblicze Pana, Boga twego, na miejscu, które On sobie obierze, będziesz czytał to Prawo do uszu całego Izraela. 12 Zbierz cały naród: mężczyzn, kobiety i dzieci, i cudzoziemców, którzy są w twoich murach, aby słuchając uczyli się bać Pana, Boga waszego, i przestrzegać pilnie wszystkich słów tego Prawa. 13 Ich synowie, którzy Go jeszcze nie znają, będą słuchać i uczyć się bać Pana, Boga waszego, po wszystkie dni, jak długo żyć będzie w kraju, na przejęcie którego przechodzicie Jordan». 14 Pan rzekł do Mojżesza: «Oto zbliża się czas twojej śmierci. Zawołaj Jozuego i stawcie się w Namiocie Spotkania, abym dał mu swoje nakazy». Mojżesz poszedł z Jozuem i stawili się w Namiocie Spotkania”.

„I zapytali go mówiąc: Nauczycielu, wiemy, że poprawnie mówisz i nauczasz i nie bierzesz (po wyglądzie), ale w prawdzie drogi Pana nauczasz. Dozwolone jest (nam) Cezarowi daninę dać czy nie? Zauważywszy zaś ich podstępność powiedział do nich: Pokażcie mi denara. Kogo ma obraz i napis? Oni zaś powiedzieli: Cezara. On zaś powiedział do nich: A więc oddajcie co Cezara Cezarowi i co Boga Bogu. I nie mieli siły złapać go (na) słowie wobec ludu i zdziwieni odpowiedzią jego zamilkli”. (Według Łukasza 20, 21 – 26)

Jezus swoją misję wypełnia także przez uzdrowienia. Mk 7, 37 „I pełni zdumienia mówili: Dobrze uczynił wszystko. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę”.

„I jeszcze Mojżesz odezwał się tymi słowami do Izraela: 2 «Dziś mam już sto dwadzieścia lat. Nie mogę swobodnie chodzić. Pan mi powiedział: "Nie przejdziesz tego Jordanu". 3 Sam Pan, Bóg twój, przejdzie przed tobą; On wytępi te narody przed tobą, tak iż ty osiedlisz się w ich miejsce. A Jozue pójdzie przed tobą, jak mówił Pan. 4 Pan postąpi z nimi, jak postąpił z Sichonem i Ogiem, królami Amorytów, i z ich krajami, które zniszczył. 5 Wyda ich Pan tobie na łup, a ty uczynisz im według wszystkich poleceń, jakie ci dałem. 6 Bądź mężny i mocny, nie lękaj się, nie bój się ich, gdyż Pan, Bóg twój, idzie z tobą, nie opuści cię i nie porzuci». 7 Zawołał potem Mojżesz Jozuego i rzekł mu na oczach całego Izraela: «Bądź mężny i mocny, bo ty wkroczysz z tym narodem do ziemi, którą poprzysiągł Pan dać ich przodkom, i wprowadzisz ich w jej posiadanie”.

„O zaś dniu owym i godzinie nikt (nie) wie, ani zwiastunowie niebios ani Syn, jeśli nie Ojciec jedyny. Jak bowiem dni Noego, tak będzie przybycie Syna Człowieka. Jak bowiem byli w dniach [owych] przed potopem jedzący i pijący, żeniący się i za mąż wydawane, aż do tego dnia, (kiedy) wszedł Noe do arki. I nie poznali, aż przyszedł potop i uniósł wszystkich, tak będzie [i] przybycie Syna Człowieka. Wtedy dwóch będzie w polu, jeden jest zabierany i jeden jest pozostawiany. Dwie mielące na młynie, jedna jest zabierana i jedna jest pozostawiana”. (Według Mateusza 24, 36 – 41)

Gdy Jezus zakazuje o czymś mówić, to także ma w tym konkretny cel. Mk 7, 36 „Jezus przykazał im, żeby nikomu nie mówili. Lecz im bardziej przykazywał, tym gorliwiej to rozgłaszali”.

„Ale jeśli swe serce odwrócisz, nie usłuchasz, zbłądzisz i będziesz oddawał pokłon obcym bogom, służąc im - 18 oświadczam wam dzisiaj, że na pewno zginiecie, niedługo zabawicie na ziemi, którą idziecie posiąść, po przejściu Jordanu. 19 Biorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię, kładąc przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, 20 miłując Pana, Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo tu jest twoje życie i długie trwanie twego pobytu na ziemi, którą Pan poprzysiągł dać przodkom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi”.