Bóg, planując scenerię narodzenia swojego Syna, doskonale wiedział, jak przemówić do serca człowieka Łk 2, 7 „Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie”.

Bóg wiedział, gdzie Maryja będzie rodzić. Pomimo przypadkowego wyjścia do Betlejem zapowiedział to wiele wieków wcześniej, przez proroków Łk 2, 6 „Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania”.

Patrząc na Bożych bohaterów widzimy, że nie buntują się oni przed prawem, które jest ustanawiane w danym kraju, chyba że jest ono złe Łk 2, 3 – 5 „Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna”.

Biblia pokazuje Boga działającego przez wydarzenia i zarządzenia w państwie Łk 2, 2 „Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz”.

Biblia pokazuje, że czas, w którym On działa jest jednym ze znaków miłości Pana Boga do człowieka Łk 2, 1 „W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie”.

Misja Jana Chrzciciela jest jedyną taką misją, zaś każdy z nas ma swoją Łk 1, 80 „Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem, a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem”.

Kiedy robisz to, o co Bóg cię prosi, to uwielbienie samo płynie z twego serca Łk 1, 67 – 79 „Wtedy ojciec jego, Zachariasz, został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc: Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i wyzwolił go, i moc zbawczą nam wzbudził w domu sługi swego, Dawida: jak zapowiedział to z dawien dawna przez usta świętych proroków, że nas wybawi od nieprzyjaciół i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą; że miłosierdzie okaże ojcom naszym i wspomni na swoje święte Przymierze – na przysięgę, którą złożył ojcu naszemu, Abrahamowi, że nam użyczy tego, iż z mocy nieprzyjaciół wyrwani bez lęku służyć Mu będziemy w pobożności i sprawiedliwości przed Nim po wszystkie dni nasze. A i ty, dziecię, prorokiem Najwyższego zwać się będziesz, bo pójdziesz przed Panem torując Mu drogi; Jego ludowi dasz poznać zbawienie, co się dokona przez odpuszczenie mu grzechów, dzięki litości serdecznej Boga naszego. Przez nią z wysoka Wschodzące Słońce nas nawiedzi, by zajaśnieć tym, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają, aby nasze kroki zwrócić na drogę pokoju”.

Znaki objawiającego się Boga same w sobie stają się wzywającą do refleksji katechezą Łk 1, 66 „A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: Kimże będzie to dziecię? Bo istotnie ręka Pańska była z nim”.

Wielkie dzieła Boże na niektórych działają tak, że powodują strach Łk 1, 65 „I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło”.

Zrobienie tego, o co prosi Bóg otwiera nas na kolejne doświadczenia Jego mocy Łk 1, 64 „A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga”.