Zachariasz jest jednym z wielu ludzi w Biblii, który rozmawia z aniołem i nie umiera Łk 1, 18 „Na to rzekł Zachariasz do anioła: Po czym to poznam? Bo ja jestem już stary i moja żona jest w podeszłym wieku”.

Anioł, gdy przynosi wiadomość, zawsze pokazuje więcej, niż to, co wie człowiek Łk 1, 15 – 17 „Będzie bowiem wielki w oczach Pana; wina i sycery pić nie będzie i już w łonie maki napełniony będzie Duchem Świętym. Wielu spośród synów Izraela nawróci do Pana, Boga ich; on sam pójdzie przed Nim w duchu i mocy Eliasz, żeby serca ojców nakłonić ku dzieciom, a nieposłusznych – do usposobienia sprawiedliwych, by przygotować Panu lud doskonały”.

Anioł, gdy przychodzi do Zachariasza, przynosi mu Dobrą Nowinę Łk 1, 13 – 14 „Lecz anioł rzekł do niego: Nie bój się, Zachariaszu! Twoja prośba została wysłuchana: żona twoja Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię Jan. Będzie to dla ciebie radość i wesele; i wielu z jego narodzenia cieszyć się będzie”.

Nawet wysokiej rangi duchowy przewodnik Izraela doświadczył strachu w spotkaniu z aniołem Łk 1, 11 – 12 „Naraz ukazał mu się anioł Pański, stojący po prawej stronie ołtarza kadzenia. Przeraził się na ten widok Zachariasz i strach padł na niego”.

To, co po ludzku jest przypadkowe, u Boga zapisane jest w odwiecznych planach Łk 1, 8 – 10 „Kiedy w wyznaczonej dla swego oddziału kolei pełnił służbę kapłańską przed Bogiem, jemu zgodnie ze zwyczajem kapłańskim przypadł los, żeby wejść do przybytku Pańskiego i złożyć ofiarę kadzenia. A cały lud modlił się na zewnątrz w czasie kadzenia”.

Bóg bezpłodność wybiera często, aby objawić swoją chwałę Łk 1, 7 „Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była niepłodna; oboje zaś byli już posunięci w latach”.

Łukasz, przedstawiając historię o Jezusie, pokazuje wiele osób żyjących w tamtym czasie oraz historie ich życia Łk 1, 5 – 6 „Za czasów Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan, imieniem Zachariasz, z oddziału Abiasza. Miał on żonę z rodu Aarona, a na imię było jej Elżbieta. Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga i postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i przepisów Pańskich”.

Łukasz ma świadomość, że wielu starało się ułożyć opowiadania o tym, co uczynił Jezus, a jednak on też podejmuje się tego zadania Łk 1, 1 – 4 „Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono”.

Głoszenie nauki, potwierdzane znakami, to także dziś doświadczenie uczniów Jezusa, którzy wypełniają Jego misję Mk 16, 20 „Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły”.

Pan Jezus realizuje swoją misję także przez to, że jest czas na odejście Mk 16, 19 „Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga”.