„Czy to więc jecie, czy to pijecie, czy to coś czynicie, wszystko ku chwale Boga czyńcie. Nie powodującymi potknięcia się i (dla) Judejczyków stawajcie się i (dla) Hellenów i (dla) (społeczności) wywołanych Boga”. (Do Koryntian I 10, 31 – 32)

„I powiedział jej: Z powodu tego słowa odejdź, wyszedł z córki twej demon. I odszedłszy do domu jej znalazła dziecko położone na łożu i demona wyszłego”. (Według Marka 7, 29 – 30)

„Mówił zaś, że: Co z człowieka wychodzące, owo zanieczyszcza człowieka. Z wnętrza bowiem, z serca ludzi rozważania złe wychodzą, rozpusty, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, zachłanności, niegodziwości, podstęp, rozpasanie, oko złe, bluźnierstwo, wyniosłość, głupota. Wszystkie te złości z wnętrza wychodzą i zanieczyszczają człowieka”. (Według Marka 7, 20 – 23)

„I przeprawiwszy się na ziemię przyszli do Genezaret i przybili do brzegu. I (gdy wyszli) oni z łodzi zaraz rozpoznawszy go”. (Według Marka 6, 53 – 54)

„Jeśli bowiem głoszę dobrą nowinę, nie jest mi chlubą; (jako) konieczność bowiem (na) mnie leży; biada bowiem mi jest, jeśli nie głosiłbym dobrej nowiny”. (Do Koryntian I 9, 16)

„I zbierają się wysłannicy przy Jezusie, i oznajmili mu wszystko, ile uczynili i ile nauczali. I mówi im: Chodźcież wy sami osobno na puste miejsce i odpocznijcie trochę. Byli bowiem przychodzący i odchodzący liczni i ani zjeść mieli czas”. (Według Marka 6, 30 – 31)

„Bowiem Herod bał się Jana, wiedząc (że) on mąż sprawiedliwy i święty, i ochraniał go; i słuchając go wiele, był w niepewności i z przyjemnością go słuchał”. (Według Marka 6, 20)

„I wyszedłszy głosili, aby zmieniali myślenie, i demonów wiele wyrzucali, i namaszczali oliwą licznych niemocnych i uzdrawiali”. (Według Marka 6, 12 – 13)

„Każde zaś karcenie względem (tego) (co) obecne nie wydaje się radości być, ale udręki, później zaś owoc pokojowy (dla tych) przez nie wyćwiczonych oddaje sprawiedliwości. Dlatego opuszczone ręce i sparaliżowane kolana znowu wyprostujcie”. (Do Hebrajczyków 12, 11 – 12)

„I oto człowiek był w Jeruzalem, któremu imię Symeon, i człowiek ten sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela, i Duch był Święty na nim. I było mu podane w wyroczni przez Ducha Świętego nie ujrzeć śmierci, zanim [niż] by ujrzał Pomazańca Pana”. (Według Łukasza 2, 25 – 26)