„I z wichru Pan odpowiedział Hiobowi tymi słowami:
2 Któż tu zaciemnić chce zamiar
słowami nierozumnymi?
3 Przepasz no biodra jak mocarz!
Będę cię pytał - pouczysz Mnie.
4 Gdzieś był, gdy zakładałem ziemię?
Powiedz, jeżeli znasz mądrość.
5 Kto wybadał jej przestworza?
Wiesz, kto ją sznurem wymierzył?
6 Na czym się słupy wspierają?
Kto założył jej kamień węgielny
7 ku uciesze porannych gwiazd,
ku radości wszystkich synów Bożych?
8 Kto bramą zamknął morze,
gdy wyszło z łona wzburzone,
9 gdym chmury mu dał za ubranie,
za pieluszki ciemność pierwotną?
10 Złamałem jego wielkość mym prawem,
wprawiłem wrzeciądze i bramę.
11 I rzekłem: Aż dotąd, nie dalej!
Tu zapora dla twoich nadętych fal.
12 Czyś w życiu rozkazał rankowi,
wyznaczył miejsce jutrzence,
13 by objęła krańce ziemi,
usuwając z niej grzeszników?
14 Zmienia się jak pieczętowana glina,
barwi się jak suknia.
15 Grzesznikom światło odjęte
i strzaskane ramię wyniosłe.
16 Czy dotarłeś do źródeł morza?
Czy doszedłeś do dna Otchłani?
17 Czy wskazano ci bramy śmierci?
Widziałeś drzwi do ciemności?
18 Czy zgłębiłeś przestrzeń ziemi?
Powiedz, czy znasz to wszystko?
19 Gdzie jest droga do spoczynku światła?
A gdzie mieszkają mroki,
20 abyś je zawiódł do ich przestworzy
i rozpoznał drogę do ich domu?
21 Jeśli to wiesz, to wtedyś się rodził,
a liczba twych dni jest ogromna.
22 Czy dotarłeś do zbiorników śniegu?
Czy widziałeś zbiorniki gradu?
23 Na czasy gniewu je chowam,
na dzień utarczki i wojny.
24 Czy nie tędy światło zachodzi,
rozsyłając błyskawice po świecie?
25 Kto kopał kanały ulewie
lub drogę chmurze ze grzmotem,
26 by padał deszcz na pustkowiu,
w pustyni zupełnie bezludnej,
27 chcąc pustynię bezludną nasycić,
zasilić rosnącą tam trawę?
28 Czy deszcz także ma ojca?
A kto zrodził krople rosy?
29 Z czyjego łona lód wyszedł?
Kto rozmnożył szron z nieba?
30 Jak to woda krzepnie na kamień,
powierzchnia głębiny się ścina?
31 Czy połączysz gwiazdy Plejad?
Rozluźnisz więzy Oriona?
32 Czy wypuścisz o czasie Gwiazdę Poranną?
I wywiedziesz Niedźwiedzicę z dziećmi?
33 Czy znane ci prawa niebios,
czy wyjaśnisz ich pismo na ziemi?
34 Czy głos swój podniesiesz do chmur,
by cię ulewa przykryła?
35 Czy poślesz pioruny i pójdą
ze słowem: Jesteśmy do usług?
36 Kto ibisowi dał mądrość,
a rozum dał kogutowi?
37 Kto mądrze policzy chmury,
w niebiosa zgromadzi wodę,
38 gdy gleba stwardnieje na bryłę,
a pola zamienią się w grudy?
39 Czy lwicy zdobyczy nałowisz,
nasycisz żarłoczność lwiątek,
40 gdy one mieszkają w kryjówkach,
w gęstwinach czekają wieczoru?
41 Kto żeru dostarcza krukowi,
gdy młode do Boga wołają,
gdy błądzą ogromnie zgłodniałe?”

„(Gdy poranek) zaś stał się, naradę (podjęli) wszyscy arcykapłani i starsi ludu przeciw Jezusowi, żeby uśmiercić go. I związawszy go odprowadzili i wydali Piłatowi namiestnikowi. Wtedy zobaczywszy Juda, (ten) wydający go, że został zasądzony, pożałowawszy zwrócił trzydzieści srebrników arcykapłanom i starszym, mówiąc: Zgrzeszyłem wydawszy krew niewinną. Oni zaś powiedzieli: Co to do nas? Ty (sam) byś patrzał. I cisnąwszy srebrniki ku przybytkowi oddalił się i odszedłszy powiesił się. Zaś arcykapłani wziąwszy srebrniki powiedzieli: Nie jest dozwolone rzucić je do skarbony, skoro oszacowaniem krwi są”. (Według Mateusza 27, 1 – 6)

Skuteczność słów Jezusa bardzo mocno widać w sytuacjach, w których te słowa padają. ks. Rafał Jarosiewicz
J 8, 9 „Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta, stojąca na środku”.

„A na to drży moje serce,
zda się, że z piersi wyskoczy.
2 Tego huku pilnie słuchajcie,
grzmotu, co z ust Jego wychodzi.
3 Pod całym niebem latać każe błyskawicy,
po krańce ziemi jej światło.
4 Potem nastaje huk straszny,
to grzmot zesłał Wszechmocny;
nie wstrzymał go,
bo ciągle go słychać.
5 A Bóg cudownie grzmi swoim głosem,
działając cuda niepojęte.
6 Śniegowi mówi: Padaj na ziemię!,
ulewie i deszczowi: Bądźcie mocne!
7 Ludzi zamyka po domach,
by każdy rozważał Jego dzieła.
8 Zwierzęta zaszyte w kryjówkach
nocują w swych legowiskach.
9 Burza przychodzi z komory,
zima [nadciąga] z północy,
10 mróz dany z tchnienia Bożego
i lodem ścięta powierzchnia wody.
11 Blask Jego chmury rozpędza,
słońce rozprasza obłoki.
12 Tu i tam ono krąży,
idzie, by spełnić zlecenia.
Wszystkie nakazy [wykona]
na całej powierzchni ziemi,
13 jako upomnienie czy łaska
lub jako miłosierdzie wysłane.
14 Posłuchaj, Hiobie, zaczekaj!
A cuda Boże zrozumiesz.
15 Czy wiesz, jak Bóg rozkazuje,
jak świeci z chmur błyskawicą?
16 Czy wiesz, jak w powietrzu mgły wiszą?
Te cuda są pełne mądrości.
17 Ubranie twoje gorące,
gdy ziemia spoczywa bez wiatru.
18 Potrafisz z Nim niebiosa rozciągać,
twarde jak lustro z metalu?
19 Poucz nas, co Mu odpowiedzieć,
w ciemności nie możemy się bronić.
20 Czy trzeba Mu zgłosić: Chcę mówić?
Musi Mu człowiek powiedzieć, że ginie?
21 Nie widać teraz światłości,
jaśnieje poza chmurami.
Zawieje wiatr i je rozpędzi.
22 Z północy przychodzi blask złoty,
to Boga straszliwy majestat.
23 Wszechmocny jest - któż Go dosięże?
Pełen potęgi, świętości,
bogaty w prawość, nie w ucisk.
24 Stąd Go się ludzie lękają.
Nie zważa na wszystkich mądrych sercem”.

„Zaś Piotr siedział zewnątrz na dziedzińcu. I podeszła do niego jedna służebna, mówiąc: I ty byłeś z Jezusem (z) Galilei. On zaś wyparł się wobec wszystkich mówiąc: Nie wiem, co mówisz. (Gdy wyszedł) zaś do bramy, zobaczyła go inna i mówi tym tam: Ten był z Jezusem Nazorejczykiem. I znów zaprzeczył z przysięgą, że: Nie znam tego człowieka. Po małej (chwili) zaś podchodząc stojący powiedzieli Piotrowi: Prawdziwie i ty z nich jesteś, i bowiem wymowa twa jawnym cię czyni. Wtedy zaczął zaklinać się i przysięgać, że: Nie znam tego człowieka. I zaraz kogut (zapiał). I przypomniał sobie Piotr słowo Jezusa, (który powiedział), że: Zanim kogut (zapieje), trzykroć wyprzesz się mnie. I wyszedłszy na zewnątrz zapłakał gorzko”. (Według Mateusza 26, 69 – 75)

Jezus często wykonuje czynności symboliczne, które trudno odczytać w naszym kontekście kulturowym. Niezrozumienie ich nie przeszkadza w stawaniu się uczniem Jezusa. ks. Rafał Jarosiewicz
J 8, 8 „I powtórnie nachyliwszy się pisał na ziemi”.

„Dodał jeszcze Elihu i rzekł:
2 Poczekaj chwilkę, wyjaśnię, bo jeszcze [są] słowa o Bogu.
3 Daleko poniosę swą wiedzę, by ukazać sprawiedliwość Stwórcy.
4 Naprawdę, nie mówię podstępnie, prawdziwie jest mędrzec przed tobą.
5 Oto Bóg jest potężny i nie gardzi [nikim], potężny jest mocą i mądrością.
6 Nie pozwoli na powodzenie bezbożnych, pokrzywdzonym przywraca prawo,
7 nie spuszcza oka z uczciwych, [umieszcza] ich z królami na ich tronach, osadza ich na zawsze – są wielcy.
8 Gdy powrozami związani, w kajdany nędzy zostaną zakuci,
9 wtedy im stawia przed oczy ich czyny, by ciężar przestępstw widzieli.
10 Otwiera im uszy na radę, namawia: od zła niech odstąpią!
11 Gdy usłuchają z poddaniem, pędzą swe dni w dobrobycie, a lata mijają w szczęściu.
12 Jeśli nie słuchają, zginą od dzidy, wyginą z braku rozumu.
13 Ludzie zatwardziali gniew chowają, związani nie chcą ratunku;
14 wyginą za dni młodości, a życie uch godne pogardy
15 Uciśnionego On ratuje przez ucisk, cierpieniem otwiera mu uszy.
16 I ciebie chce On wybawić z nieszczęść,
przed tobą jest dal, nie cieśnina,
i stół opływający tłuszczem.
17 Lecz ty osądzasz jak niewierny.
Dosięgną cię prawa i sądy.
18 Strzeż się, by cię nie zwiodła obfitość
i nie zmylił hojny okup.
19 Czy skłoni Mocarza twój krzyk bólu,
choćbyś wytężył swe siły?
20 Spróbuj nie wzdychać do nocy,
w której odchodzą najbliżsi.
21 Strzeż się, a zła unikaj!
Przez nie dosięgła cię nędza.
22 Wielki jest Bóg w swej wszechmocy,
któż takim mistrzem jak On?
23 Kto Jego drogę chce zganić?
Kto powie: Źle uczyniłeś?
24 Staraj się chwalić Jego dzieła,
gdy o nich się pieśni układa.
25 Ogląda je każdy z radością,
choć widzi je tylko z daleka.
26 Wielki jest Bóg, choć nieznany,
lat Jego nikt nie policzy.
27 On krople wody podnosi
i mgłę na deszcz skrapla,
28 one płyną z nieba wysoko,
obficie spływają na ludzi.
29 A kto pojmuje warstwę chmur
i huk [niebieskiego] namiotu?
30 On, Najwyższy, ogniem zieje
i zakrywa podstawy morza.
31 Tak utrzymuje ludzi
i żywność im daje obficie.
32 Błyskawicą zbrojne ma ręce,
wskazuje jej cel oznaczony,
33 głos przeciw niemu wydaje:
zazdrosny gniew na nieprawość”.

„Wtedy arcykapłan rozdarł szaty jego mówiąc: Zbluźnił! Cóż jeszcze potrzebę mamy świadków? Oto teraz usłyszeliście bluźnierstwo. Co wam się zdaje? Oni zaś odpowiadając rzekli: Podległy śmierci jest. Wtedy spluwali w twarz jego i policzkowali go, (którzy) zaś uderzali, (mówili): Wyprorokuj nam, Pomazańcu, kto jest, (który uderzył) cię?” (Według Mateusza 26, 65 – 68)

Słowa Jezusa dają światło w najtrudniejszych momentach, które przeżywa człowiek – nigdy nie wolno nam o tym zapominać. ks. Rafał Jarosiewicz
J 8, 7 „A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień”.

„Elihu ciągnął dalej, i rzekł:
2 Czy to uznajesz za słuszne,
coś rzekł: Mam prawo od Boga?
3 Powiedziałeś: Co z tego mi [przyjdzie]?
Czy to pomaga więcej niż grzech?
4 Parę słów ci odpowiem
i twym przyjaciołom wraz z tobą.
5 Spojrzyj na niebo! Popatrz!
Oglądaj obłoki wysoko!
6 Gdy zgrzeszysz, co ty Mu zrobisz?
Czy zaszkodzisz Mu mnóstwem grzechów?
7 Czy dajesz Mu co, gdyś jest prawy?
Czy otrzyma coś z twojej ręki?
8 Podobnych do ciebie złość twa dosięga
a twoja prawość ludziom pomaga.
9 Z ogromu ucisku się płacze,
pod wroga przemocą się krzyczy,
10 a nikt nie mówi: Gdzie Bóg, mój Stwórca,
co nocy użycza pieśni wesela,
11 nas uczy więcej niż [uczą] zwierzęta,
mędrszymi jesteśmy od ptaków powietrznych.
12 Wołania są bez odpowiedzi
ze względu na pychę nieprawych.
13 Błędem jest przypuszczać, że Bóg nie słucha,
że Wszechmogący nie zwraca uwagi.
14 Choć mówisz: Nie zwraca uwagi,
u Niego sprawa, na Niego czekaj!
15 Teraz, gdy gniew Jego nie płonie,
na grzech zda się nie zważać,
16 Hiob usta otworzył niemądrze
i mnoży słowa bezmyślnie”.