„Wtedy arcykapłan rozdarł szaty jego mówiąc: Zbluźnił! Cóż jeszcze potrzebę mamy świadków? Oto teraz usłyszeliście bluźnierstwo. Co wam się zdaje? Oni zaś odpowiadając rzekli: Podległy śmierci jest. Wtedy spluwali w twarz jego i policzkowali go, (którzy) zaś uderzali, (mówili): Wyprorokuj nam, Pomazańcu, kto jest, (który uderzył) cię?” (Według Mateusza 26, 65 – 68)

„A wtedy wyjdziecie z zasadzki i zajmiecie miasto. Pan, Bóg wasz, odda je w wasze ręce. 8 Gdy zaś zajmiecie miasto, spalicie je. Uczyńcie według słowa Pana. Patrzcie, ja wam to rozkazuję!» 9 Jozue wysłał ich, a oni udali się na miejsce zasadzki i zatrzymali się między Betel i Aj, na zachód od Aj; Jozue zaś spędził tę noc wśród ludu. 10 A wstawszy wcześnie rano, dokonał przeglądu ludu i wraz ze starszymi Izraela na czele poprowadził lud przeciw Aj. 11 Wszyscy wojownicy, jakich tylko miał, poszli w góry, przybyli pod miasto i rozłożyli się obozem po północnej stronie Aj. Między nimi i Aj była dolina. 12 Następnie wziął około pięciu tysięcy ludzi i umieścił ich jako zasadzkę między Betel a Aj, od zachodniej strony miasta. 13 Lud rozłożył się obozem na północ od miasta, a jego część ostatnia na zachód od miasta. Jozue zaś spędził tę noc w środku doliny. 14 Gdy to ujrzał król Aj, wyruszył pośpiesznie ze wszystkimi swoimi ludźmi do boju przeciw Izraelowi na zboczu, naprzeciw Araby. Nie wiedział jednak, że zasadzkę przygotowano na zachód od miasta”.

Od Jezusa mamy uczyć się interpretacji rzeczywistości. Mk 9, 13 „Otóż mówię wam: Eliasz już przyszedł i uczynili mu tak, jak chcieli, jak o nim jest napisane”.

„A mężowie dręcząc go kpili z niego bijąc, i zasłaniając go pytali mówiąc: Wyprorokuj, kto jest, (który uderzył) cię? I inne liczne bluźniąc mówili do niego. I gdy stał się dzień, zebrała się starszyzna ludu, arcykapłani i uczeni w piśmie, i odprowadzili go na miejsce posiedzeń ich, mówiąc: Jeśli ty jesteś Pomazaniec, powiedz nam. Rzekł zaś im: Jeśli wam powiem, nie uwierzycie. Jeśli zaś spytam, nie odpowiecie. Od teraz będzie Syn Człowieka siedzący po prawicy mocy Boga. Powiedzieli zaś wszyscy: Ty więc jesteś Syn Boga? On zaś do nich rzekł: Wy mówicie, że ja jestem. Oni zaś powiedzieli: Jaką jeszcze mamy świadectwa potrzebę? Sami bowiem usłyszeliśmy z ust jego”. (Według Łukasza 22, 63 – 71)

„Wtedy Pan rzekł do Jozuego: «Nie bój się i nie trać odwagi! Weź ze sobą wszystkich wojowników, powstań i wyrusz przeciw Aj. Patrz: oto wydaję w twoje ręce króla Aj, jego lud, miasto i kraj. 2 Postąpisz z Aj i jego ludem, jak postąpiłeś z Jerychem i jego królem. Możecie jednak wziąć sobie łupy i zwierzęta. Przygotuj zasadzkę na miasto z drugiej strony - zachodniej». 3 Podniósł się więc Jozue ze wszystkimi wojownikami, by wyruszyć przeciw Aj. Jednocześnie wybrał Jozue trzydzieści tysięcy dzielnych wojowników i wysłał ich nocą, 4 dając im następujący rozkaz: «Uważajcie! Przygotujcie zasadzkę na miasto po jego stronie zachodniej, ale niezbyt daleko od miasta, i bądźcie wszyscy gotowi. 5 Ja zaś i cały lud ze mną przyciągniemy pod miasto. Gdy oni wyjdą przeciw nam, jak za pierwszym razem, rzucimy się do ucieczki przed nimi. 6 Oni będą nas ścigać i w ten sposób odciągniemy ich daleko od miasta, gdyż pomyślą: Uciekają przed nami, jak za pierwszym razem! I będziemy uciekać przed nimi”.

Jezus, odpowiadając na pytania uczniów, często ukazuje coś szalenie ważnego dla ich życia. Mk 9, 12 „Rzekł im w odpowiedzi: Istotnie, Eliasz przyjdzie najpierw i naprawi wszystko. Ale jak jest napisane o Synu Człowieczym? Ma On wiele cierpieć i być wzgardzonym”.

„I wstawszy arcykapłan rzekł mu: Nic (nie) odpowiadasz? Co ci tobie przeciw świadczą? Zaś Jezus milczał. I arcykapłan powiedział mu: Zaprzysięgam cię na Boga żyjącego, aby nam powiedziałeś, czy ty jesteś Pomazaniec, Syn Boga. Mówi mu Jezus: Ty powiedziałeś. Lecz mówię wam: od teraz zobaczycie Syna Człowieka siedzącego po prawicy mocy i przychodzącego na chmurach nieba”. (Według Mateusza 26, 62 – 64)

„Rzekł więc Jozue do Akana: «Synu mój, daj chwałę Panu, Bogu Izraela, i złóż przed Nim wyznanie. Powiedz mi: Coś uczynił? Nic nie ukrywaj przede mną!» 20 Odpowiedział Akan Jozuemu: «Istotnie zgrzeszyłem przeciw Panu, Bogu Izraela. Oto co uczyniłem: 21 Ujrzałem między łupem piękny płaszcz z Szinearu, dwieście syklów srebra i pręt złoty wagi pięćdziesięciu syklów. Zapragnąłem ich i zabrałem je. Są one zakopane w ziemi na środku mego namiotu, a srebro pod nimi». 22 Wtedy wysłał Jozue posłańców, którzy pobiegli do namiotu, i rzeczywiście rzeczy te były zakopane w jego namiocie, a srebro pod nimi. 23 I zabrali je ze środka namiotu, przynieśli do Jozuego i do wszystkich Izraelitów i złożyli je przed Panem. 24 Wziął więc Jozue Akana, syna Zeracha, srebro, płaszcz i pręt złoty, jego synów i córki, jego woły, osły i owce, jego namiot i wszystko, co do niego należało. Wszyscy Izraelici im towarzyszyli. I wywiedli ich w dolinę Akor. 25 Jozue powiedział: «Jak nas wprowadziłeś w nieszczęście, tak niech dziś Pan ciebie w nieszczęście wprowadzi». I wszyscy Izraelici go ukamienowali, a ich spalili i obrzucili kamieniami. 26 I wznieśli nad nim wielki stos kamieni, który jest aż do dnia dzisiejszego. I zaniechał Pan swego gwałtownego gniewu. Miejsce to nazwano doliną Akor aż do dnia dzisiejszego”.

Nawet długo chodząc z Jezusem, Apostołowie mieli ciągle nowe pytania. Mk 9, 11 „I pytali Go: Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że wpierw musi przyjść Eliasz?”

„Ująwszy zaś go poprowadzili i wprowadzili do domu arcykapłana. Zaś Piotr towarzyszył z dala. (Gdy zapalili) zaś ogień na środku dziedzińca i (gdy razem usiedli), usiadł Piotr (pośród) nich. Zobaczywszy zaś go służebna jakaś siedzącego przy świetle i popatrzywszy wprost na niego, powiedziała: I ten z nim był. On zaś wyparł się mówiąc: Nie znam go, kobieto. I po krótkiej (chwili) drugi zobaczywszy go rzekł: I ty z nich jesteś. Zaś Piotr rzekł: Człowieku, nie jestem. I (gdy przeszło) około godziny jednej, inny ktoś usilnie zapewniał mówiąc: Naprawdę i ten z nim był, i bowiem Galilejczyk jest. Powiedział zaś Piotr: Człowieku, nie wiem, co mówisz. I natychmiast, jeszcze (gdy mówił) on, (zapiał) kogut. I odwróciwszy się Pan przypatrzył się Piotrowi i przypomniał sobie Piotr słowo Pana, jak powiedział mu, że: Pierwej nim kogut (zapieje) dzisiaj, wyprzesz się mnie trzykroć. I wyszedłszy na zewnątrz zapłakał gorzko”. (Według Łukasza 22, 54 – 62)