Jezus wykonuje symboliczne czynności, aby zawsze pokazać coś więcej Mk 3, 3 „On zaś rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: Stań tu na środku!”

„To powiedział Jezus, i podniósłszy oczy jego ku niebu rzekł: Ojcze, nadeszła godzina. Wsław twego Syna, aby Syn wsławił ciebie, jako dałeś mu władzę (nad) wszelkim ciałem, aby wszystkiemu, co dałeś mu, dał im życie wieczne. To zaś jest wieczne życie, aby poznawali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i którego wysłałeś, Jezusa Pomazańca. Ja cię wsławiłem na ziemi, dzieło wypełniwszy, które dałeś mi, aby uczyniłem. I teraz wsław mnie ty, Ojcze, u ciebie chwałą, którą miałem, przed (tym jak) świat (był), u ciebie”. (Według Jana 17, 1 – 5)

„A wy obróćcie się i idźcie przez pustynię w kierunku Morza Czerwonego». 41 Odpowiedzieliście mi: «Zgrzeszyliśmy przeciw Panu, pójdziemy i będziemy walczyć, jak nam rozkazał Pan, nasz Bóg». I każdy z was przypasał sobie broń, bo uznaliście za łatwe wejście na góry. 42 I rzekł Pan do mnie: «Powiedz im: Nie chodźcie, nie walczcie, gdyż nie jestem wśród was, byście nie byli rozgromieni przez wrogów». 43 Ostrzegałem was, lecz nie chcieliście słuchać, wzgardziliście nakazem Pana, ruszyliście, poszliście w góry. 44 Wyszli naprzeciw wam Amoryci, mieszkający w tych górach, gonili was, jak to czynią pszczoły, i pobili was w Seirze aż do Chorma. 45 Wróciliście i płakaliście przed Panem, a nie wysłuchał Pan waszego wołania i nie zwrócił na was uwagi. 46 Zatrzymaliście się w Kadesz na wiele dni - na cały czas waszego pobytu”.

Postawa niektórych, którzy idą za Jezusem wiąże się tylko z oskarżeniami Mk 3, 2 „A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć”.

„Ale kiedy zaproszony byłbyś, poszedłszy połóż się na ostatnim miejscu, aby kiedy przyjdzie (ten), (który zaprosił) cię, powie ci: Przyjacielu, postąp wyżej. Wtedy będzie ci chwała wobec wszystkich wpółleżących z tobą. Bo każdy wywyższający siebie uniżony zostanie i uniżający siebie wywyższony zostanie. Mówił zaś i temu (który zaprosił) go: Kiedy czyniłbyś obiad lub wieczerzę, nie wołaj przyjaciół twych ani braci twych ani krewnych twych ani sąsiadów bogatych; coby nie i oni w zamian zaprosili cię i stałoby się wyrównane ci”. (Według Łukasza 14, 10 – 12)

Księga Powtórzonego Prawa 1, 32 – 39 „Jednak mimo to nie ufaliście Panu, Bogu waszemu, 33 idącemu przed wami w drodze, by wam szukać miejsca pod obóz - nocą w ogniu, by wam oświetlać drogę, a za dnia w obłoku. 34 Gdy usłyszał Pan głos mów waszych, rozgniewał się i przysiągł mówiąc: 35 «Ani jeden człowiek z tego przewrotnego pokolenia nie ujrzy pięknej krainy, którą poprzysiągłem dać przodkom waszym, 36 z wyjątkiem Kaleba, syna Jefunnego. On ją zobaczy. Jemu i jego synom dam ten kraj, po którym on chodził, gdyż on okazał pełne posłuszeństwo wobec Pana». 37 Przez was i na mnie rozgniewał się Pan mówiąc: «I ty tam nie wejdziesz. 38 Jozue, syn Nuna, który ci służy, on tam wejdzie. Jemu dodaj odwagi, gdyż on wprowadzi Izraela w posiadanie [tej ziemi]. 39 Najmniejsze dzieci wasze, o których mówiliście, że staną się łupem, i synowie wasi, którzy dziś dobra od zła nie odróżniają, oni tam wejdą, dam ją im, i oni ją posiądą”.

Kiedy Jezus wchodzi na modlitwę – dostrzega problemy innych Mk 3, 1 „Wszedł znowu do synagogi. Był tam człowiek, który miał uschłą rękę”.

„I rzekł: Ze względu na to pozostawi człowiek ojca i matkę i złączy się z żoną jego, i będą dwoje w ciele jednym. Tak że już nie są dwoje, ale ciało jedno. Co więc Bóg sprzągł, człowiek nie niech rozdziela. Mówią mu: Czemu więc Mojżesz przykazał dać dokument rozwodu i oddalić [ją]? Mówi im, że Mojżesz z powodu twardości serca waszego pozwolił wam oddalić żony wasze, od początku zaś nie stało się tak. Mówię zaś wam, że który oddaliłby żonę jego, nie z powodu rozpusty, i poślubiłby inną, cudzołoży”. (Według Mateusza 19, 5 – 9)

Księga Powtórzonego Prawa 1, 25 – 31 „Wzięli w ręce trochę owocu tej ziemi, przynieśli wam i takie złożyli sprawozdanie: «Kraj, który nam daje Pan, nasz Bóg, jest dobry». 26 Lecz nie chcieliście iść i wzgardziliście nakazem Pana, waszego Boga. 27 Szemraliście w namiotach, mówiąc: «Z nienawiści do nas wyprowadził nas Pan z ziemi egipskiej, by wydać nas w ręce Amorytów na zagładę. 28 Gdzież pójdziemy? Nasi bracia napełnili nam serce strachem, mówiąc: Lud to jest liczniejszy i wyższy wzrostem od nas, miasta ogromne, obwarowane aż do nieba. Widzieliśmy tam nawet synów Anaka». 29 I rzekłem wam: Nie drżyjcie, nie lękajcie się ich. 30 Pan, Bóg wasz, który idzie przed wami, będzie za was walczył, podobnie jak uczynił w Egipcie na waszych oczach. 31 Widziałeś też i na pustyni: Pan niósł cię, jak niesie ojciec swego syna, całą drogę, którą szliście, aż dotarliście do tego miejsca”.

Pan szabatu to starotestamentalne imię Boga - Kyrios Mk 2, 28 „Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu”.