Księga Sędziów 11, 12 – 17 „Jefte wyprawił posłów do króla Ammonitów, aby mu powiedzieć: «Co zaszło między nami, że przyszedłeś walczyć z moim krajem?» 13 Król Ammonitów odpowiedział posłom Jeftego: «Ponieważ Izrael, wracając z Egiptu, wziął moją ziemię od Arnonu aż do Jabboku i Jordanu, zwróć mi ją teraz bez walki». 14 Powtórnie wyprawił Jefte posłów do króla Amonitów i 15 powiedział mu: «Tak mówi Jefte: Nie wziął Izrael ani ziemi moabskiej, ani ammonickiej. 16 Kiedy szedł z Egiptu, Izrael przeprawił się przez pustynię aż do Morza Czerwonego i przyszedł aż do Kadesz. 17 Wówczas Izrael wysłał posłów do króla Edomu, by powiedzieli: Pozwól mi, proszę, przejść przez twój kraj. Ale król Edomu nie uwzględnił prośby. Wyprawił Izrael także posłów do króla Moabu i ten również odmówił. Izrael pozostał w Kadesz”.

„Temu wszyscy prorocy świadczą, (że) uwolnienie (od) grzechów wziąć przez imię Jego każdy wierzący w Niego. Jeszcze (kiedy mówił) Piotr słowa te, spadł Duch Święty na wszystkich słuchających słowa. I stali się oszołomieni (ci) z obrzezania wierni, jacy przyszli razem z Piotrem, że i na pogan darowizna Świętego Ducha jest wylana. Słyszeli bowiem ich mówiących językami i wywyższających Boga. Wtedy odpowiedział Piotr: Czy wody może zabronić ktoś, (aby) nie zostać zanurzonymi ci, którzy Ducha Świętego wzięli jak i my? Nakazał zaś, (aby) oni w imieniu Jezusa Pomazańca zostać zanurzeni. Wtedy poprosili go zatrzymać się (przez) dni jakieś”. (Dokonania wysłanników 10, 43 – 48)

Czynienie cudów w czasach ostatecznych Jezus wiąże z fałszywymi mesjaszami Mk 13, 22 „Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą znaki i cuda, żeby wprowadzić w błąd, jeśli to możliwe, wybranych”.

Księga Sędziów 11, 6 – 11 „«Przyjdź! - rzekli do Jeftego - i bądź naszym wodzem, będziemy walczyć przeciw Ammonitom». 7 «Czyż nie wyście mnie znienawidzili - odpowiedział Jefte starszyźnie Gileadu - i wyrzucili z domu mego ojca? Dlaczegóż to przybyliście do mnie teraz, kiedy popadliście w ucisk?» 8 Odparła Jeftemu starszyzna Gileadu: «Właśnie dlatego teraz zwróciliśmy się do ciebie. Pójdź z nami, ty pokonasz Ammonitów i zostaniesz wodzem nad wszystkimi mieszkańcami Gileadu». 9 Odpowiedział Jefte starszyźnie Gileadu: «Skoro każecie mi wrócić, aby walczyć z Ammonitami, jeżeli Pan mi ich wyda, zostanę waszym wodzem». 10 Odpowiedziała Jeftemu starszyzna Gileadu: «Niech Pan będzie świadkiem między nami. Z pewnością uczynimy według twego życzenia». 11 Przyszedł więc Jefte ze starszyzną Gileadu. Lud ustanowił go zwierzchnikiem i wodzem swoim. Jefte powtórzył wszystkie swoje warunki w Mispa, w obecności Pana”.

„I my świadkami wszystkiego, co uczynił w krainie Judejczyków i [w] Jeruzalem; którego i zgładzili, zawiesiwszy na drzewie. Tego Bóg wskrzesił [w] trzecim dniu i dał, (że) On widzialnym stać się nie całemu ludowi, ale świadkom wcześniej wybranym przez Boga: nam, którzy zjedliśmy razem i wypiliśmy razem z Nim po wstać On z martwych. I nakazał nam ogłosić ludowi i zaświadczyć, że Ten jest ustalonym przez Boga sędzią żyjących i martwych”. (Dokonania wysłanników 10, 39 – 42)

Jeśli chcemy więcej wiedzieć o czasach ostatecznych – czytajmy Słowo Mk 13, 20 „I gdyby Pan nie skrócił owych dni, nikt by nie ocalał. Ale skrócił te dni z powodu wybranych, których sobie obrał”.

Księga Sędziów 11, 1 – 5 „Jefte Gileadczyk był walecznym wojownikiem, a był on synem nierządnicy. Ojcem Jeftego był Gilead. 2 Ale i żona Gileada urodziła mu synów. Gdy więc synowie tejże kobiety podrośli, wyrzucili Jeftego mówiąc do niego: «Nie będziesz miał udziału w dziedzictwie naszego ojca, ponieważ jesteś synem obcej kobiety». 3 Jefte uciekł daleko od swoich braci i mieszkał w kraju Tob. Przyłączyli się do niego jacyś nicponie i z nim wychodzili do walki. 4 Niedługo potem Ammonici wydali wojnę Izraelowi. 5 A kiedy Ammonici napadli na Izraela, wówczas starszyzna Gileadu poszła szukać Jeftego w kraju Tob”.

„Otwarłszy zaś Piotr usta powiedział: Na prawdę łapię sobie, że nie jest biorącym według twarzy Bóg, ale w każdym ludzie bojący się Go i czyniący sprawiedliwość godny przyjęcia dla Niego jest. Słowo, [które] wysłał synom Izraela, głosząc dobrą nowinę (o) pokoju przez Jezusa Pomazańca Ten jest wszystkich Panem wy znacie, (to) (które stało się) słowo po całej Judei, zacząwszy od Galilei po polewaniu, które ogłosił Jan, Jezusa (Tego) z Nazaretu, że namaścił Go Bóg Duchem Świętym i mocą, który przeszedł dobrze czyniąc i lecząc wszystkich branych pod moc przez oszczercę, bo Bóg był z Nim”. (Dokonania wysłanników 10, 34 – 38)

Jezus mówiąc o tym, co ma się stać przestrzega przed tym czasem, jako czasem szczególnym Mk 13, 19 „Albowiem dni owe będą czasem ucisku, jakiego nie było od początku stworzenia Bożego aż dotąd i nigdy nie będzie”.

Księga Sędziów 10, 14 – 18 „Idźcie! Krzyczcie do bogów, których sobie wybraliście! Niechżeż oni was wybawiają w czasie waszego ucisku!» 15 «Zgrzeszyliśmy - odpowiedzieli Izraelici Panu - uczyń z nami, co się wyda słuszne w oczach twoich, jednakże dzisiaj wybaw nas!» 16 I wyrzucili spośród siebie obcych bogów, których mieli, a służyli Panu. Wtedy nie mógł Pan dłużej znosić ucisku Izraela. 17 Tymczasem zgromadzili się Ammonici i rozbili obóz w Gileadzie. Zebrali się także Izraelici i rozłożyli się obozem w Mispa. 18 Wówczas lud i wodzowie Gileadu mówili jeden do drugiego: «Który z mężów podejmie się walki z Ammonitami, ten będzie wodzem nad wszystkimi mieszkańcami Gileadu».”