„W tych zaś dniach zeszli z Jerozolimy prorocy do Antiochii. Wstawszy zaś jeden z nich imieniem Agabos oznaczył przez Ducha, (że) głód wielki zamierzać być na całej zamieszkiwanej (ziemi); który stał się za Klaudiusza. Zaś (z) uczniów, tak jak miał dostatek ktoś, ustalili każdy (z) nich na służbę posłać zamieszkującym w Judei braciom. Co i uczynili wysławszy do starszych przez rękę Barnaby i Szawła”. (Dokonania wysłanników 11, 27 – 30)

Jezus kładzie swój autorytet wobec wszystkiego, co przekazuje uczniom Mk 13, 31 „Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą”.

Księga Sędziów 12, 7 – 15 „Jefte sprawował sądy nad Izraelem przez sześć lat, następnie umarł Jefte Gileadczyk i pochowano go w mieście jego w Gileadzie. 8 Po nim sprawował sądy nad Izraelem Ibsan z Betlejem. 9 Miał on trzydziestu synów i trzydzieści córek. Wydał je za mąż poza granicami i stamtąd sprowadził trzydzieści żon dla swoich synów. Sprawował on sądy nad Izraelem przez siedem lat. 10 Następnie Ibsan umarł i pochowano go w Betlejem. 11 Po nim sprawował sądy nad Izraelem Elon Zabulonita. Sądził on Izraela przez dziesięć lat. 12 Potem umarł Elon Zabulonita i pochowano go w Ajjalonie, w ziemi Zabulon. 13 Po nim sprawował sądy nad Izraelem Abdon, syn Hillela z Pireatonu. 14 Miał on czterdziestu synów i trzydziestu wnuków, którzy jeździli na siedemdziesięciu oślętach. sprawował on sądy nad Izraelem przez osiem lat. 15 I umarł Abdon, syn Hillela z Pireatonu, i pochowano go w Pireatonie w ziemi Efraima, na górze Amalekitów”.

„Który przybywszy i zobaczywszy łaskę Boga, rozradował się, i zachęcał wszystkich postanowieniem serca pozostawać przy Panu, bo był mężem dobrym i pełnym Ducha Świętego i wiary. I dał się przyłączyć tłum dość duży (do) Pana. Wyszedł zaś do Tarsu odszukać Szawła. I znalazłszy poprowadził do Antiochii. Stało się zaś im, (że) i rok cały zebrać się razem w (społeczności) wywołanych i nauczyć tłum dość duży; otrzymać imię po raz pierwszy w Antiochii uczniowie chrześcijanie”. (Dokonania wysłanników 11, 23 – 26)

Jezus, mówiąc o przemijaniu pokolenia, zapowiada zburzenie Jerozolimy w roku 70 Mk 13, 30 „Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie”.

Księga Sędziów 12, 1 – 6 „Zebrali się następnie mężowie z Efraima i przeszedłszy do Safon rzekli do Jeftego: «Dlaczego poszedłeś walczyć z Ammonitami nie wezwawszy nas do współudziału razem z tobą? Oto ogniem zniszczymy twój dom nad tobą». 2 Odpowiedział im Jefte: «Ja i mój lud mieliśmy wielki spór z Ammonitami. Wzywałem was na pomoc, a nie wybawiliście mnie z ich rąk. 3 Widząc, że nie ma wybawiciela, naraziłem moje życie i poszedłem walczyć z Ammonitami, a Pan dał ich w moje ręce. Dlaczego występujecie dzisiaj przeciw mnie chcąc walczyć ze mną?» 4 Wówczas Jefte zebrał wszystkich mężów z Gileadu i rozpoczął walkę z Efraimitami. Mężowie z Gileadu pokonali Efraimitów, gdyż ci mówili: «Jesteście zbiegami z Efraima, o Gileadczycy, którzy przebywacie wśród Efraimitów i Manassytów». 5 Następnie Gileadczycy odcięli Efraimitom drogę do brodów Jordanu, a gdy zbiegowie z Efraima mówili: «Pozwól mi przejść», Gileadczycy zadawali pytanie: «Czy jesteś Efraimitą?» - A kiedy odpowiadał: «Nie», 6 wówczas nakazywali mu: «Wymówże więc Szibbolet». Jeśli rzekł: Sibbolet - a inaczej nie mógł wymówić - chwytali go i zabijali u brodu Jordanu. Tak zginęło przy tej sposobności czterdzieści dwa tysiące Efraimitów”.

„(Ci) więc, (którzy się rozproszyli) z utrapienia (tego), (które się stało) z powodu Szczepana, przeszli aż do Fenicji, i Cypru, i Antiochii, nikomu (nie) mówiąc słowo (z wyjątkiem) jedynie Judejczyków. Byli zaś niektórzy z nich, mężowie Cypryjczycy i Cyrenejczycy, którzy przyszedłszy do Antiochii mówili i do Hellenistów, głosząc sobie dobrą nowinę: Pana, Jezusa. I była ręka Pana z nimi, wielka liczba, (ta) (która uwierzyła), zwróciła się do Pana. Dało się słyszeć zaś słowo do uszu (społeczności) wywołanych, (tej) będącej w Jeruzalem, o nich. I wysłali Barnabę, (aby) [przejść] do Antiochii”. (Dokonania wysłanników 11, 19 – 22)

Znaki, które daje Bóg człowiekowi nie maja go przestraszyć, ale pomóc przygotować się na czasy ostateczne Mk 13, 29 „Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest, we drzwiach”.

Księga Sędziów 11, 35 – 40 „Ujrzawszy ją rozdarł swe szaty mówiąc: «Ach, córko moja! Wielki ból mi sprawiasz! Tyś też wśród tych, co mnie martwią! Oto bowiem nierozważnie złożyłem Panu ślub, którego nie będę mógł odmienić!» 36 Odpowiedziała mu ona: «Ojcze mój! Skoro ślubowałeś Panu, uczyń ze mną zgodnie z tym, co wyrzekłeś własnymi ustami, skoro Pan pozwolił ci dokonać pomsty na twoich wrogach, Ammonitach!» 37 Nadto rzekła do swego ojca: «Pozwól mi uczynić tylko to jedno: puść mnie na dwa miesiące, a ja udam się na góry z towarzyszkami moimi, aby opłakać moje dziewictwo». 38 «Idź!» - rzekł do niej. I pozwolił jej oddalić się na dwa miesiące. Poszła więc ona i towarzyszki jej i na górach opłakiwała swoje dziewictwo. 39 Minęły dwa miesiące i wróciła do swego ojca, który wypełnił na niej swój ślub i tak nie poznała pożycia z mężem. Weszło to następnie w zwyczaj w Izraelu, 40 że każdego roku schodziły się na cztery dni córki izraelskie, aby opłakiwać córkę Jeftego Gileadczyka”.

„W zaś zacząć ja mówić spadł Duch Święty na nich jak właśnie i na nas na początku. Przypomniałem sobie zaś słowo Pana, jak mówił: Jan polał wodą, wy zaś zostaniecie zanurzeni w Duchu Świętym. Jeśli więc równą darowiznę dał im Bóg jak i nam, (którzy uwierzyliśmy) w Pana, Jezusa Pomazańca, ja jakim byłbym mocnym, (żeby) zabronić Bogu? Usłyszawszy zaś to uspokoili się i oddali chwałę Bogu mówiąc; Zatem i poganom Bóg zmianę myślenia ku życiu dał”. (Dokonania wysłanników 11, 15 – 18)