„Ten [bowiem sądzi dzień obok dnia, ten zaś sądzi każdy dzień; każdy we własnej myśli niech się dopełnia. Myślący (o) dniu dla Pana myśli; i jedzący (dla) Pana je, dziękuję bowiem Bogu; i nie jedzący (dla) Pana nie je, i dziękuje Bogu. Nikt bowiem (z) nas dla siebie samego (nie) żyje, i nikt dla siebie samego (nie) umiera; jeśli bowiem żyjemy, (dla) Pana żyjemy, jeśli umieramy, (dla) Pana umieramy. Jeśli więc żyjemy, jeśli także umieramy, Pana jesteśmy. Na to bowiem Pomazaniec umarł i ożył, aby i (nad) martwymi i (nad) żyjącymi zapanowałby. Ty zaś dlaczego sądzisz brata twego? Lub i ty dlaczego masz za nic brata twego? Wszyscy bowiem staniemy przy trybunie Boga”. (Do Rzymian 14, 5 – 10)

„Zaś będącego bez siły (we) wierze dobierajcie, nie ku rozróżnianiom rozważań. Ten wierzy, (że) zjeść wszystko, (ten) zaś będący bez siły jarzyny je. Jedzący nie jedzącego nie niech ma za nic, zaś nie jedzący jedzącego nie niech sądzi, Bóg bowiem go dobrał. Ty kim jesteś, sądząc cudzego domownika? Własnemu panu trwa lub pada; zostanie postawiony zaś, jest mocny bowiem Pan postawić go”. (Do Rzymian 14, 1 – 4)

„I tak znając (tę) porę, że czas już, (by) wy ze snu dać się zbudzić, teraz bowiem bliżej nasze zbawienie, niż gdy uwierzyliśmy. Noc posunęła się naprzód, zaś dzień zbliżył się. Odłóżmy od siebie więc czyny ciemności, wdziejmy na siebie [zaś] oręż światła. Jak podczas dnia dostojnie zacznijmy chodzić, nie (dla) hulanek i pijaństw, nie (dla) łóż i rozpasań, nie (dla) sporów i zazdrości; ale wdziejcie na siebie Pana, Jezusa Pomazańca, i ciała troski nie czyńcie sobie względem pożądań”. (Do Rzymian 13, 11 – 14)

„Nikomu nic (nie) bądźcie winni, z wyjątkiem jedni drugich miłować; bo miłujący drugiego Prawo wypełnił. To bowiem: Nie będziesz cudzołożyć, Nie będziesz zabijać, Nie będziesz kraść, Nie będziesz pożądać, i jeśli jakieś inne przykazanie, w słowie tym sprowadza się pod jedną głowę, [w tym]: Będziesz miłować (tego) tuż obok ciebie jak ciebie samego. Miłość (temu) tuż obok złego nie czyni; wypełnieniem więc Prawa miłość”. (Do Rzymian 13, 8 – 10)

„Dlatego koniecznością podporządkować się, nie jedynie z powodu (tego) gniewu, ale z powodu sumienia. Przez to bowiem i daniny spełniacie, publicznymi sługami bowiem Boga są ku temu to trwającymi niezłomnie. Oddajcie wszystkim powinności: temu daninę daninę, temu podatek podatek, temu bojaźń bojaźń, temu szacunek szacunek”. (Do Rzymian 13, 5 – 7)

„Każda dusza władzom wznoszącym się nad nich się podporządkowuje. Nie bowiem jest władza, jeśli nie od Boga, (te) zaś będące przez Boga wyznaczone są; tak że (ten) przeciwstawiający się (tej) władzy, (temu) Boga rozporządzeniu stanął przeciw, (ci) zaś, (którzy stanęli przeciw), sobie samym sąd wezmą. (Ci) bowiem przywódcy nie są bojaźnią dobremu czynowi, ale złemu. Chcesz zaś nie bać się władzy? Dobro czyń, i będziesz miał pochwałę od niej; Boga bowiem sługą jest dla ciebie ku dobru. Jeśli zaś zło czyniłbyś, bój się; nie bowiem płocho miecz nosi; Boga bowiem sługą jest, karcącym względem gniewu (dla) zło sprawiającego”. (Do Rzymian 13, 1 – 4)

„Błogosławcie prześladujących [was], błogosławcie i nie przeklinajcie. Radować się z radującymi się, płakać z płaczącymi. To samo ku jedni drugim myśląc, nie wysoko myśląc, ale (do) uniżonych dostosowując się. Nie stawajcie się rozsądni przed sobą samymi. Nikomu złego za złe (nie) oddając; troszcząc się (o) piękne przed wszystkimi ludźmi; jeśli możliwe, (to) z przyczyny waszej, z wszystkimi ludźmi zachowując pokój; nie siebie samych mszcząc, umiłowani, ale dajcie miejsce gniewowi, jest napisane bowiem: Mnie ukaranie, ja oddam w zamian, mówi Pan. Ale jeśli łaknie nieprzyjaciel twój, karm go; jeśli pragnie, dawaj pić mu; to bowiem czyniąc węgle ognia sypać będziesz na głowę jego. Nie daj się zwyciężać przez zło, ale zwyciężaj przez dobro (to) zło”. (Do Rzymian 12, 14 – 21)

„Mówię bowiem poprzez łaskę daną mi każdemu będącemu wśród was, (by) nie ponad miarę myśleć oprócz (tego), co trzeba myśleć, ale myśleć ku zachowywać rozsądek, każdemu jak Bóg przydzielił miarę wiary. Tak jak bowiem w jednym ciele wiele członków mamy, (te) zaś członki wszystkie nie to samo mają dokonanie, tak liczni jednym ciałem jesteśmy w Pomazańcu, (tak) zaś co do jednego jedni drugich członkami. Mając zaś dary według łaski, (tej) danej nam, różne, czy to prorokowanie według proporcji wiary, czy to służbę w służbie, czy to nauczający w nauce, czy to zachęcający w zachęcie, przekazujący w prostocie, stawiany na czele w gorliwości, litujący się w wesołości, Miłość nieobłudna. Brzydzący się niegodziwością, łączący się z dobrem; kochaniem braci ku jedni drugim tkliwi, szacunkiem jedni drugich wyprzedzający, gorliwością nie dokuczliwi, duchem wrzący, Panu służący, nadzieją radujący się, (w) utrapieniu będący wytrwali, (przy) modlitwie trwający niezłomnie, potrzeb świętych będący wspólnikami, gościnność ścigający”. (Do Rzymian 12, 3 – 13)

„Zachęcam więc was, bracia, poprzez litość Boga, (by) postawić ciała wasze (jako) ofiarę żyjącą, świętą, bardzo podobającą się Bogu, (tę) związaną ze słowem służbę waszą; i nie dostosowujcie swej postaci do wieku tego, ale dajcie się przekształcać odnowieniem myśli, ku próbować wy, czym wola Boga dobre, i bardzo podobające się, i dojrzałe”. (Do Rzymian 12, 1 – 2)

„O głębio bogactwa i mądrości, i poznania Boga; jak niemożliwe do docieczenia sądy Jego i niemożliwe do wytropienia drogi Jego. Kto bowiem pojął myśl Pana? Lub kto doradcą Jego stał się? Lub kto wcześniej dał Jemu, i oddane zostanie w zamian jemu? Bo z Niego i poprzez Niego i ku Niemu wszystko; Jemu chwała na wieki; amen”. (Do Rzymian 11, 33 – 36)