„Nie zawstydzając was, piszę to, ale jak dzieciom mym umiłowanym kładąc do rozumu. Choć bowiem dziesiątki tysięcy wychowawców mielibyście w Pomazańcu, ale nie wielu ojców, w bowiem Pomazańcu Jezusie przez dobrą nowinę ja was zrodziłem. Zachęcam więc was: naśladowcami mymi stawajcie się. Przez to posłałem wam Tymoteusza, który jest mym dziecięciem umiłowanym i wiernym w Panu, (i) który wam przypomni drogi me, (te) w Pomazańcu [Jezusie], jak wszędzie w każdej (społeczności) wywołanych nauczam”. (Do Koryntian I 4, 14 – 17)

„Już nasyceni jesteście; już wzbogaciliście się; niezależnie od nas zaczęliście królować; i oby zaczęliście królować, aby i my (z) wami razem zaczęliśmy królować. Uważam bowiem: Bóg nas wysłanników ostatnimi pokazał, jakby na śmierć skazanymi, bo teatrem staliśmy się światu, i zwiastunom, i ludziom. My głupi przez Pomazańca, wy zaś rozsądni w Pomazańcu; my nie mający siły, wy zaś silni; wy dostojni, my zaś nieszacowni. Aż do (tej) właśnie pory i łakniemy, i pragniemy, i nadzy jesteśmy, i policzkowani jesteśmy, i bez stałego miejsca jesteśmy, i trudzimy się pracując własnymi rękoma; znieważani wysławiamy, prześladowani podnosimy się, obrzucani obelgami zachęcamy; jakby nieczystościami świata staliśmy się, wszystkich odpadkiem, aż do teraz”. (Do Koryntian I 4, 8 – 13)

„Tak że nie przed czasem coś sądźcie, aż przyjdzie Pan, który też oświetli (sprawy) ukryte ciemności i uczyni widocznymi postanowienia serc; i wtedy pochwała stanie się każdemu od Boga. Tak zaś, bracia, zmieniłem postać do mnie samego i Apollosa przez was, aby w nas nauczyliście się (tego): Nie ponad (to), co jest napisane, aby nie jeden ponad jednego nadymaliście się przeciw drugiemu. Kto bowiem cię rozróżnia? Co zaś masz, które nie wziąłeś? Jeśli zaś właśnie wziąłeś wziąłeś, dlaczego chełpisz się jakby nie wziąwszy?” (Do Koryntian I 4, 5 - 7)

„Tak nas niech liczy człowiek jak poddanych Pomazańca i szafarzy tajemnic Boga. Tak to w końcu jest szukane w szafarzach, aby wiernym każdy został znaleziony. Mnie zaś za najmniejsze jest, aby przez was zostałem osądzony lub przez ludzki dzień, ale ani mnie samego (nie) osądzam; niczego bowiem (we) mnie (nie) dostrzegam, ale nie przez to jestem uznany za sprawiedliwego, zaś osądzającym mię Pan jest”. (Do Koryntian I 4, 1 – 4)

„Tak nas niech liczy człowiek jak poddanych Pomazańca i szafarzy tajemnic Boga. Tak to w końcu jest szukane w szafarzach, aby wiernym każdy został znaleziony. Mnie zaś za najmniejsze jest, aby przez was zostałem osądzony lub przez ludzki dzień, ale ani mnie samego (nie) osądzam; niczego bowiem (we) mnie (nie) dostrzegam, ale nie przez to jestem uznany za sprawiedliwego, zaś osądzającym mię Pan jest”. (Do Koryntian I 4, 1 – 4)

„Żaden siebie samego niech zwodzi; jeśli ktoś uważa mądry być w was w wieku tym, głupim niech się stanie, aby stał się mądry. Bowiem mądrość świata tego głupotą u Boga jest; napisane jest bowiem: Łapiący mądrych w przewrotności ich; i znowu: Pan poznaje rozważania mądrych, że są czcze. Tak że nikt się chełpi w ludziach, wszystko bowiem wasze jest: czy to Paweł, czy to Apollos, czy to Kefas, czy to świat, czy to życie, czy to śmierć, czy to nastałe, czy to mające nastąpić; wszystko wasze, wy zaś Pomazańca, Pomazaniec zaś Boga”. (Do Koryntian I 3, 18 – 23)

„Żaden siebie samego niech zwodzi; jeśli ktoś uważa mądry być w was w wieku tym, głupim niech się stanie, aby stał się mądry. Bowiem mądrość świata tego głupotą u Boga jest; napisane jest bowiem: Łapiący mądrych w przewrotności ich; i znowu: Pan poznaje rozważania mądrych, że są czcze. Tak że nikt się chełpi w ludziach, wszystko bowiem wasze jest: czy to Paweł, czy to Apollos, czy to Kefas, czy to świat, czy to życie, czy to śmierć, czy to nastałe, czy to mające nastąpić; wszystko wasze, wy zaś Pomazańca, Pomazaniec zaś Boga”. (Do Koryntian I 3, 18 – 23)

„Jeśli czyjś czyn wytrwa, który nadbudował, zapłatę weźmie; Jeśli czyjś czyn spali się, dozna straty, on zaś zostanie zbawiony, tak zaś jak przez ogień. Nie wiecie, że przybytkiem Boga jesteście i Duch Boga mieszka w was? Jeśli ktoś przybytek Boga niszczy, zniszczy tego Bóg; bowiem przybytek Boga święty jest, którymi jesteście wy”. (Do Koryntian I 3, 14 – 17)

„Jeśli czyjś czyn wytrwa, który nadbudował, zapłatę weźmie; Jeśli czyjś czyn spali się, dozna straty, on zaś zostanie zbawiony, tak zaś jak przez ogień. Nie wiecie, że przybytkiem Boga jesteście i Duch Boga mieszka w was? Jeśli ktoś przybytek Boga niszczy, zniszczy tego Bóg; bowiem przybytek Boga święty jest, którymi jesteście wy”. (Do Koryntian I 3, 14 – 17)

„Według łaski Boga, (tej) danej mi, jak mądry architekt fundament położyłem, inny zaś nadbudowuje. Każdy zaś niech patrzy, jak nadbudowuje; fundamentu bowiem innego nikt (nie) może położyć obok (tego) leżącego, którym jest Jezus Pomazaniec. Czy zaś ktoś nadbudowuje na fundamencie złotem, srebrem, kamieniami szacownymi, drzewami, trawą, słomą, każdego czyn widoczny stanie się, (ten) bowiem dzień wykaże; bo w ogniu jest objawiane, i każdego czyn, jaki jest, ogień [ten] wypróbuje”. (Do Koryntian I 3, 10 – 13)