Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (2598)
„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00
Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.
np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)
„Usłyszawszy zaś o Jezusie wysłał do niego starszych () Judejczyków, prosząc go, żeby przyszedłszy uratował niewolnika jego. Zaś przybywszy do Jezusa prosili go gorliwie, mówiąc, że: Godzien jest, (żebyś) mu uczynił to, miłuje bowiem naród nasz i synagogę sam zbudował nam. Zaś Jezus wyruszył z nimi. Już zaś (gdy) on nie daleko (był oddalony) od domu, posłał przyjaciół setnik mówiąc mu: Panie, nie trudź się, nie bowiem wart jestem, aby pod dach mój wszedłeś”. (Według Łukasza 7, 3 – 6)
„Zaś (który usłyszał) i nie (uczynił), podobny jest człowiekowi, (który zbudował) dom na ziemi bez fundamentu, (na) który wylała się rzeka, i zaraz zapadł się, i stała się ruina domu owego wielka. Skoro wypełnił wszystkie słowa jego do uszu ludu, wszedł do Kafarnaum. Setnika zaś pewnego niewolnik źle mający się miał umierać, który był mu cenny”. (Według Łukasza 6, 49 – 7, 2)
„Dlaczego zaś mnie wołacie: Panie, Panie i nie czynicie co mówię? Każdy, który przychodzący do mnie i słuchający mych słów i czyniący je, pokazę wam komu jest podobny. Podobny jest człowiekowi budującemu dom, który wykopał i pogłębił i położył fundament na skale. Powódź zaś (gdy stała się), wylała się rzeka (na) dom ów i nie miała siły zachwiać go, (gdyż) dobrze (zbudowany był) on”. (Według Łukasza 6, 46 – 48)
„Nie bowiem jest drzewo dobre czyniące owoc zepsuty, ani znów drzewo zepsute czyniące owoc dobry. Każde bowiem drzewo z własnego owocu poznawane jest. Nie bowiem z cierni zbierają figi, ani z jeżyny winne grono zrywają. Dobry człowiek z dobrego skarbca serca wynosi dobro, a zły ze złego wynosi zło. Z bowiem obfitości serca mówią usta jego”. (Według Łukasza 6, 43 – 45)
„Powiedział zaś i przykład im: Przecież nie może ślepy ślepego prowadzić? Czyż nie obaj w dół wpadną? Nie jest uczeń ponad nauczyciela, wydoskonalony zaś cały będzie jak nauczyciel jego. Dlaczego zaś widzisz drzazgę w oku brata twego, zaś belki we własnym oku nie zauważasz? Jak możesz mówić bratu twemu: Bracie, dopuść, niech wyrzucę drzazgę (tę) w oku twym, sam (tej) w oku twym belki nie widząc? Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę z oka twego, i wtedy przejrzysz, drzazgę w oku brata twego (by) wyrzucić”. (Według Łukasza 6, 39 – 42)
„Stawajcie się litościwi jako [i] Ojciec wasz litościwy jest. I nie sadźcie, a nie zostaniecie osądzeni. I nie potępiajcie, i nie zostaniecie potępieni. Uwalniajcie i będziecie uwolnieni. Dawajcie i będzie dane wam; miarę dobrą, upchaną, utrzęsioną, przelewającą się dadzą w zanadrze wasze. Którą bowiem miarą mierzycie, w zamian mierzone będzie wam”. (Według Łukasza 6, 36 – 38)
„I [bowiem] jeśli dobrze czynić będziecie dobrze czyniącym wam, jaka wam wdzięczność jest? I grzesznicy to czynią. I gdyby pożyczaliście, od których macie nadzieję wziąć, jaka wam wdzięczność [jest?] I grzesznicy grzesznikom pożyczają, aby odebrali tyle samo. Lecz miłujcie wrogów waszych, i dobrze czyńcie i pożyczajcie, niczego (nie) spodziewając się w zamian, i będzie zapłata wasza wielka i będziecie synami Najwyższego, bo on przyjemny jest dla niewdzięcznych i złych”. (Według Łukasza 6, 33 – 35)
„Błogosławcie przeklinających was, módlcie się za uwłaczających wam. Bijącemu cię w policzek podawaj i inny, i zabierającemu twój płaszcz i tuniki nie zabroń. Każdemu proszącemu cię dawaj i od zabierającego twoje nie żądaj zwrotu. I jako chcecie, aby czynili wam ludzie, czyńcie im podobnie. I jeśli miłujecie miłujących was, jaka wam wdzięczność jest? I bowiem grzesznicy miłujących ich miłują”. (Według Łukasza 6, 28 – 32)
„Lecz biada wam bogatym, bo otrzymujecie pociechę waszą. Biada wam nasyceni teraz, bo głodni będziecie. Biada śmiejący się teraz, bo boleć będziecie i zapłaczecie. Biada, kiedy (o) was dobrze będą mówić wszyscy ludzie, według tego samego bowiem czynili kłamliwym prorokom ojcowie ich. Ale wam mówię słuchającym, miłujcie wrogów waszych, dobrze czyńcie nienawidzącym was”. (Według Łukasza 6, 24 – 27)
„I on podniósłszy oczy jego na uczniów jego mówił: Szczęśliwi biedni, bo wasze jest królestwo Boga. Szczęśliwi zgłodniali teraz, bo nasyceni będziecie. Szczęśliwi płaczący teraz, bo śmiać się będziecie. Szczęśliwi jesteście, kiedy będą nienawidzili was ludzie i kiedy oddzielać was będą, i będą lżyli, i odrzucać będą imię wasze jako złe z powodu Syna Człowieka. Uradujcie się w ów dzień i podskoczcie, oto bowiem zapłata wasza wielka w niebie. Według tego samego bowiem czynili prorokom ojcowie ich”. (Według Łukasza 6, 20 – 23)
