„I pierwszego dnia Przaśników, kiedy Paschę ofiarowywali, mówią mu uczniowie jego: Gdzie chcesz, odszedłszy byśmy przygotowali, aby zjadłbyś Paschę? I wysyła dwóch uczniów jego i mówi im: Odejdźcie do miasta i napotka was człowiek, dzban wody dźwigający. Potowarzyszcie mu, i gdzie wejdzie powiedzcie panu domu: Nauczyciel mówi: Gdzie jest kwatera ma, gdzie Paschę z uczniami mymi zjadłbym? I on wam pokaże piętro wielkie, usłane, gotowe. I tam przygotujcie nam”. (Według Marka 14, 12 - 15)

Księga Liczb 16, 26 – 31 „Wówczas rozkazał społeczności: «Oddalcie się od namiotów tych bezbożnych mężów! Nie dotykajcie niczego, co do nich należy, byście nie zginęli przez ich grzechy!» 27 Usunęli się więc z miejsca zamieszkania Koracha, Datana i Abirama. Datan zaś i Abiram wyszli i stanęli przed wejściem do swoich namiotów razem z żonami, synami i małymi dziećmi. 28 Teraz rzekł Mojżesz: «Po tym poznacie, że Pan mnie posłał, abym te wszystkie czyny wykonał, i że to nie ode mnie wyszło: 29 jeśli ci ludzie umrą śmiercią naturalną i jeśli spotka ich los taki jak innych ludzi, wtedy Pan mnie nie posłał. 30 Gdy jednak Pan uczyni rzecz niesłychaną, gdy otworzy ziemia swoją paszczę i pochłonie ich razem ze wszystkim, co do nich należy, tak że żywcem wpadną do szeolu, wówczas poznacie, że ludzie ci bluźnili przeciw Panu». 31 Gdy kończył mówić te słowa, rozstąpiła się ziemia pod nimi”.

Cena szaty Jezusa wymagała rzucenia losów Mt 27, 35 – 36 „Gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy. I siedząc, tam Go pilnowali”.

„I podeszły do niego tłumy liczne mające z sobą chromych, ślepych, kalekich, głuchych i innych wielu, i składali ich u stóp jego; i uzdrowił ich, tak że tłum (zdziwił się), widząc głuchych mówiących, kalekich zdrowych, i chromych chodzących, i ślepych widzących; i chwalili Boga Izraela. Zaś Jezus przywoławszy do siebie uczniów jego rzekł: Lituję się nad tłumem, bo już dni trzy pozostają przy mnie i nie mają, co zjedliby. I oddalić ich głodnych nie chcę, coby nie osłabli w drodze. I mówią mu uczniowie: Skąd nam na pustyni chlebów tak wiele, żeby nasycić tłum tak wielki?” (Według Mateusza 15, 30 - 33)

Księga Liczb 16, 19 – 25 „Gdy Korach zebrał przeciw nim tę całą społeczność przy wejściu do Namiotu Spotkania, ukazała się całej społeczności chwała Pana. 20 A Pan tak przemówił do Mojżesza i Aarona: 21 «Odłączcie się od tej zgrai, gdyż ich nagle wytracę». 22 Wtedy oni padli na twarz i błagali: «O Boże, Boże, od którego zależy życie wszystkich istot: czy chcesz gniewem swym ogarnąć całą społeczność, gdy tylko jeden zgrzeszył?» 23 Na to rzekł Pan do Mojżesza: 24 «Daj społeczności taki rozkaz: Usuńcie się z obrębu zamieszkania » 25 Wtedy podniósł się Mojżesz i udał się do Datana i Abirama, a starsi Izraela poszli za nim”.

Jezus wie, czego chce – uczmy się tego od Niego Mt 27, 33 – 34 „Gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą, to znaczy Miejscem Czaszki, dali Mu pić wino zaprawione goryczą. Skosztował, ale nie chciał pić”.

„Chociaż jednak i z przywódców liczni uwierzyli w niego, ale z powodu faryzeuszów nie przyznali się, aby nie (wykluczeni) z synagogi zostali. Umiłowali bowiem chwałę ludzi bardziej niżeli chwałę Boga. Jezus zaś zawołał i powiedział: Wierzący we mnie nie wierzy we mnie, ale w (tego), (który posłał) mnie. I widzący mnie widzi (tego), (który posłał) mnie. Ja, światło, na świat przyszedłem, aby każdy wierzący we mnie w ciemności nie pozostał. I jeśli ktoś moich wysłuchałby słów, a nie strzegłby, ja nie sądzę go, nie bowiem przyszedłem, aby(m) sądził świat, ale aby(m) wybawił świat”. (Według Jana 12, 42 - 47)

Księga Liczb 16, 14 – 18 „Przecież to nie jest kraj opływający w mleko i miód, gdzie nas wprowadziłeś, ani nie dałeś nam jako dziedzictwa pól i winnic. Sądzisz, że możesz tym ludziom odebrać oczy? Nie przyjdziemy!» 15 Mojżesz rozgniewał się bardzo i rzekł do Pana: «Nie przyjmuj ich ofiary! Żadnemu z nich nie wziąłem nawet osła i nikogo z nich nie skrzywdziłem». 16 Potem Mojżesz powiedział do Koracha: «Jutro stań ty ze swoimi stronnikami przed Panem: ty wraz z nimi, a również i Aaron. 17 Każdy niech weźmie swoją kadzielnicę i włoży do niej kadzidło, i każdy przyniesie swoją kadzielnicę przed Pana - razem dwieście pięćdziesiąt kadzielnic. Także ty i Aaron przynieście swoje kadzielnice». 18 Każdy więc wziął swoją kadzielnicę, włożył do niej ognia, nasypał kadzidła i stanęli przy wejściu do Namiotu Spotkania - stanął też Mojżesz i Aaron”.

Czasem człowiek nie ma świadomości czyj krzyż niesie – tak jak Szymon Mt 27, 32 „Wychodząc spotkali pewnego człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Tego przymusili, żeby niósł krzyż Jego”.

„Stało się zaś, (gdy) (mówił) on to, podniósłszy jakaś głos kobieta z tłumu powiedziała mu: Szczęśliwe łono, (które nosiło) cię, i piersi, które ssałeś. On zaś powiedział: Zaiste, szczęśliwi słuchający słowa Boga i strzegący. Zaś tłumy (gdy gromadziły się), zaczął mówić: Pokolenie to pokoleniem złym jest. Znaku szuka i znak nie będzie dany mu, jeśli nie znak Jonasza. Jako bowiem stał się Jonasz Niniwitom znakiem, tak będzie i Syn Człowieka pokoleniu temu. Królowa południa podniesie się na sądzie z mężami pokolenia tego i zasądzi ich, bo przyszła z kresów ziemi usłyszeć mądrość Salomona, i oto więcej (od) Salomona tutaj”. (Według Łukasza 11, 27 - 31)