„Zaś Jezus przywoławszy do siebie uczniów jego rzekł: Lituję się nad tłumem, bo już dni trzy pozostają przy mnie i nie mają, co zjedliby. I oddalić ich głodnych nie chcę, coby nie osłabli w drodze”. (Według Mateusza 15, 32)

„W tej godzinie rozweselił się [w] Duchu Świętym i powiedział: Wyznaję cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, bo zakryłeś to przed mądrymi i rozumnymi i odsłoniłeś to małoletnim. Tak, Ojcze, bo tak upodobanie stało się przed tobą”. (Według Łukasza 10, 21)

„I tak znając (tę) porę, że czas już (by) wy ze snu dać się zbudzić, teraz bowiem bliżej nasze zbawienie, niż gdy uwierzyliśmy. Noc posunęła się naprzód, zaś dzień zbliżył się. Odłóżmy od siebie więc czyny ciemności, wdziejmy na siebie [zaś] oręż światła”. (Do Rzymian 13, 11 – 12)

„I mówi im: Chodźcież za mną i uczynię was rybakami ludzi. Oni zaś zaraz opuściwszy sieci zaczęli towarzyszyć mu”. (Według Mateusza 4, 19 – 20)

„I powiedział przykład im: Zobaczcie figę i wszystkie drzewa. Kiedy zaczną pączkować już, patrząc z siebie poznajecie, że już blisko lato jest. Tak i wy, kiedy zobaczycie to stające się, poznawajcie, że blisko jest królestwo Boga”. (Według Łukasza 21, 29 – 31)

„Przed zaś tymi wszystkimi narzucą na was ręce ich i prześladować będą wydając do synagog i strażnic, odprowadzanych przed królów i gubernatorów  ze względu na imię me”. (Według Łukasza 21, 12)

„On zaś powiedział: Strzeżcie się, (by) nie zostaliście zwiedzeni. Liczni bowiem przyjdą w imię me mówiąc: Ja jestem. I: Pora się zbliżyła. Nie podążajcie za nimi”. (Według Łukasza 21, 8)

„i powiedział: Prawdziwie mówię wam, że wdowa ta biedna więcej (od) wszystkich rzuciła. Wszyscy bowiem ci ze zbywającego im rzucili do darów, ta zaś z braku jej całe środki na życie, które miała, rzuciła”. (Według Łukasza 21, 3 – 4)

„I stał lud oglądając. Wyśmiewali zaś i przywódcy mówiąc: Innych uratował, niech uratuje siebie, jeśli ten jest Pomazaniec Boga wybrany”. (Według Łukasza 23, 35)

„I jak przyszedł na (to) miejsce, spojrzawszy do góry Jezus powiedział do niego: Zacheuszu, pospieszywszy się zejdź, dzisiaj bowiem w domu twym trzeba mi pozostać. I pospieszywszy się zeszedł, i podjął go radując się”. (Według Łukasza 19, 5 – 6)