„Wy zaś nie tak nauczyliście się Pomazańca, jeśli oczywiście Go usłyszeliście i w Nim daliście się nauczyć, tak jak jest prawda w Jezusie, (by) odłożyć wy co do wcześniejszego obracania się starego człowieka, (tego) niszczącego siebie na pożądaniach zwodzenia, dawać się odnawiać zaś duchowi myśli waszej, i wdziać na siebie nowego człowieka, (tego) według Boga stworzonego w sprawiedliwości i świątobliwości prawdy”. (Do Efezjan 4, 20 – 24) 

„To więc mówię i świadczę w Panu, (by) już nie wy postępować jak i poganie postępują w czczości myśli ich, ociemnieni myśleniem będąc, (którzy uczynili siebie obcymi) życiu Boga, z powodu niewiedzy będącej w nich, z powodu skamienienia serca ich, którzy stawszy się nieczułymi siebie samych wydali rozpasaniu ku robieniu nieczystości każdej w zachłanności”. (Do Efezjan 4, 17 – 19) 

„I Ten Sam dał tych (jako) wysłanników, tych zaś (jako) proroków, tych zaś (jako) głosicieli dobrej nowiny, tych zaś (jako) pasterzy i nauczycieli ze względu na wydoskonalenie świętych ku dziełu służby, ku budowaniu Ciała Pomazańca, aż przyszlibyśmy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Boga, do męża doskonałego, do miary dojrzałości wypełnienia Pomazańcem, aby już nie bylibyśmy niemowlętami, kołysanymi i obnoszonymi każdym wiatrem nauki w grze w kości ludzi w przewrotności przy matactwie łudzenia, mówiąc prawdę zaś w miłości (aby) wzroślibyśmy ku Niemu całkowicie, który jest Głową, Pomazaniec, z którego całe Ciało spajane i zespalane przez każde zetknięcie zaopatrzenia według działania w mierze jednej każdej części wzrost Ciała czyni sobie ku budowaniu swemu w miłości”. (Do Efezjan 4, 11 – 16) 

„[(To) zaś Wstąpił czym jest, jeśli nie że i zstąpił do (tych) będących bardziej na dole [części] ziemi? (Tym), (który zstąpił), Ten Sam jest i (Tym) (który wstąpił) powyżej całe niebiosa, aby wypełniłby wszystko.]” (Do Efezjan 4, 9 – 10)

„Jednemu zaś każdemu (z) nas dana została łaska według miary darowizny Pomazańca. Dlatego mówi: Wstąpiwszy na wysokość wziął do niewoli wziętych do niewoli, dał dary ludziom”. (Do Efezjan 4, 7 – 8)

„Zachęcam więc was ja, więzień w Panu, (by) w sposób godny postępować powołania, którym zostaliście powołani, z całą uniżonością serca i delikatnością, z wielkodusznością, znosząc jedni drugich w miłości, wykazując gorliwość, (by) strzec jedności ducha w związaniu pokoju: jedno ciało i jeden Duch, tak jak i powołani zostaliście w jednej nadziei powołania waszego; jeden Pan, jedna wiara, jedno zanurzenie; jeden Bóg i Ojciec wszystkich, (Ten) przy wszystkich i przez wszystkich i we wszystkich”. (Do Efezjan 4, 1 – 6)

„(Temu) zaś mogącemu ponad wszystko uczynić ponad wszelką miarę, (niż o) które prosimy lub myślimy według mocy działającej w nas, Jemu chwała w (społeczności) wywołanych i w Pomazańcu Jezusie na wszystkie pokolenia wieku wieków. Amen”. (Do Efezjan 3, 20 – 21)

„Tego gwoli zginam kolana moje względem Ojca, od którego każdy naród w niebiosach i na ziemi jest nazywany, aby dałby wam według bogactwa chwały Jego mocą zostać silnymi przez Ducha Jego ku (temu) wewnątrz człowiekowi, (by) zamieszkać Pomazaniec z powodu wiary w sercach waszych, w miłości będąc zakorzenionymi i mając położony fundament, aby nabralibyście siły, (by) złapać sobie razem z wszystkimi świętymi, jaka szerokość, i długość, i wysokość, i głębia, (by) poznać (tę) przewyższającą poznanie miłość Pomazańca, aby zostalibyście wypełnieni ku całej pełni Boga”. (Do Efezjan 3, 14 – 19)

„Mnie mniejszemu (od) wszystkich świętych dana została łaska ta: poganom ogłosić dobrą nowinę, (to) niemożliwe do wytropienia bogactwo Pomazańca, i oświetlić [wszystkim], jakim szafarzowanie tajemnicą, zakrytą od wieków w Bogu, (Tym) wszystko (który stworzył), aby zostałaby dana do poznania teraz Panowaniom i Władzom na niebiosach przez (społeczność) wywołanych wielce rozmaita mądrość Boga, według postanowienia przed wiekami, które uczynił w Pomazańcu Jezusie, Panu naszym, w którym mamy otwartość i zbliżenie się w przekonaniu przez wiarę (w) Niego. Dlatego proszę, aby nie poddawać się złu podczas utrapień mych za was, co jest chwałą waszą”. (Do Efezjan 3, 8 – 13)

„Tego gwoli ja Paweł, więzień Pomazańca [Jezusa], za was pogan jeśli oczywiście usłyszeliście (o) szafarzowaniu łaski Boga, danej mi względem was, [bo] w objawieniu dana została do poznania mi tajemnica, tak jak wcześniej napisałem w małym, w porównaniu z czym możecie odczytując zauważyć zrozumienie me w tajemnicy Pomazańca, która (w) innych pokoleniach nie została dana do poznania synom ludzi, jak teraz została objawiona świętym wysłannikom Jego i prorokom w Duchu, (że) być poganie współdziedziczącymi, i stanowiącymi jedno ciało i współuczestniczącymi (w) obietnicy w Pomazańcu Jezusie przez dobrą nowinę, której stałem się sługą według darowizny łaski Boga, danej mi według działania mocy Jego”. (Do Efezjan 3, 1 – 7)