„Jeśli językami ludzi mówiłbym i zwiastunów, miłości zaś nie miałbym, stałbym się spiżem brzmiącym lub cymbałami krzyczącymi a la la. I jeśli miałbym prorokowanie i znałbym tajemnice wszystkie i całe poznanie, i jeśli miałbym całą wiarę, tak żeby góry przestawiać, miłości zaś nie miałbym, niczym byłbym. I jeśli dałbym po kawałku cały dobytek mój, i jeśli wydałbym ciało me, aby chełpiłbym się, miłości zaś nie miałbym, nic nie pomagałbym sobie”. (Do Koryntian I 13, 1 – 3)

„Wy zaś jesteście ciałem Pomazańca i członkami z poszczególna. I tych położył sobie Bóg w (społeczności) wywołanych najpierw (jako) wysłanników, po drugie (jako) proroków, (po) trzecie (jako) nauczycieli, następnie moce, następnie dary leczeń, wspomożenia, sterowania, rody języków. Czy wszyscy wysłannikami? Czy prorokami? Czy wszyscy nauczycielami? Czy wszyscy mocami? Czy wszyscy dary mają uleczeń? Czy wszyscy językami mówią? Czy wszyscy tłumaczą? Współzawodniczcie zaś (o) dary większe. I jeszcze w nadmiarze drogę wam pokazuję”. (Do Koryntian I 12, 27 – 31)

„Teraz zaś Bóg umieścił członki, (każdy z osobna z) nich, w ciele, jak zechciał. Gdyby zaś były wszystkie jednym członkiem, gdzie ciało? Teraz zaś liczne członki, jedno zaś ciało. Nie może zaś oko powiedzieć ręce: Potrzeby ciebie nie mam, lub znowu głowa nogom: Potrzeby was nie mam. Ale wiele bardziej (te) wydające się członki ciała, (że) bardziej nie mającymi siły być, konieczne są; i które uważamy, (że) bardziej nieoszacowane być ciała, te szacunkiem obfitszym otaczamy i (te) niedostojne nasze dostojność obfitszą mają, (te) zaś dostojne nasze nie potrzeby mają, ale Bóg złączył ciało, (członkowi) będącemu słabszym obfitszy dawszy szacunek, aby nie było rozłamu w ciele, ale (tak) samo o siebie wzajemnie troszczyły się członki. I czy to cierpi jeden członek, współcierpią wszystkie członki; czy to dostępuje chwały [jeden] członek, współradują się wszystkie członki”. (Do Koryntian I 12, 18 – 26)

„I bowiem ciało nie jest jednym członkiem, ale wieloma. Jeśli powiedziałaby noga: Ponieważ nie jestem ręką, nie jestem z (tego) ciała, (czyż) wbrew temu nie jest z (tego) ciała? I jeśli powiedziałoby ucho: Ponieważ nie jestem okiem, nie jestem z (tego) ciała, (czyż) wbrew temu nie jest z (tego) ciała? Gdyby całe ciało okiem, gdzie słuch? Gdyby całe słuchem, gdzie powonienie?” (Do Koryntian I 12, 14 – 17)

„Tak jak bowiem ciało jedno jest, a członki liczne ma, wszystkie zaś (te) członki ciała, licznymi będąc, jednym są ciałem, tak i Pomazaniec; i bowiem w jednym Duchu my wszyscy w jedno ciało zanurzeni zostaliśmy, czy to Judejczycy, czy to Hellenowie, czy to niewolnicy, czy to wolni, i wszyscy jednego Ducha otrzymaliśmy do wypicia”. (Do Koryntian I 12, 12 – 13)

„Rozdzielenia zaś darów są, (ten) zaś sam Duch; i rozdzielenia służb są, i (ten) sam Pan; i rozdzielenia dzieł są, (ten) zaś sam Bóg, (ten) działający wszystko w wszystkim. Każdemu zaś jest dawane uwidocznienie Ducha do pożytku. Temu bowiem przez Ducha jest dawane słowo mądrości, innemu zaś słowo poznania, według (tego) samego Ducha, drugiemu wiara w (tym) samym Duchu, innemu zaś dary leczeń w (tym) jednym Duchu, innemu zaś dzieła mocy, innemu [zaś] prorokowanie, innemu [zaś] rozróżnienia duchów, drugiemu rody języków, innemu zaś tłumaczenie języków: wszystko zaś to działa jeden i (ten) sam Duch, rozdzielający w sposób własny każdemu jak postanawia”. (Do Koryntian I 12, 4 – 11)

„O zaś (rzeczach) duchowych, bracia, nie chcę wy nie wiedzieć. Wiecie, że gdy poganami byliście, do wizerunków, (tych) bez głosu, jakby prowadzeni byliście (jako) uwięzieni. Dlatego daję poznać wam, że nikt w Duchu Boga mówiący (nie) mówi: Zaklęciem Jezus i nikt (nie) może powiedzieć: Panem Jezus, chyba że w Duchu Świętym”. (Do Koryntian I 12, 1 – 3)

„Jeśli zaś siebie samych rozsądzilibyśmy, nie bylibyśmy sądzeni; sądzeni zaś przez Pana jesteśmy karceni, aby nie z światem zostalibyśmy zasądzeni. Tak że, bracia moi, schodząc się ku zjedzeniu, jedni drugich czekajcie. Jeśli ktoś łaknie, w domu niech je, aby nie ku sądowi schodzilibyście się. (Sprawy) zaś pozostałe, jak przyjdę, rozporządzę”. (Do Koryntian I 11, 31 – 34)

„Tak że który jadłby (ten) chleb lub piłby (ten) kielich Pana niegodnie, winien będzie ciała i krwi Pana. Niech próbuje zaś człowiek siebie samego i tak z (tego) chleba niech je i z kielicha niech pije, bo jedząc i pijąc, sąd sobie samemu je i pije, nie rozróżniając ciała. Przez to w was wielu nie mających siły, i nieokrzepłych, i zasypiają dość liczni”. (Do Koryntian I 11, 27 – 30)

„Ja bowiem przyjąłem od Pana, co i przekazałem wam, że Pan Jezus w (tej) nocy, której był wydawany, wziął chleb i podziękowawszy połamał i powiedział: To me jest ciało, (to) za was. To czyńcie ku mojemu przypomnieniu. Tak samo i kielich po spożyciu wieczerzy, mówiąc: Ten kielich nowym przymierzem jest w mojej krwi. To cyńcie, ilekroć pilibyście, ku mojemu przypomnieniu. Ilekroć bowiem jedlibyście chleb ten i kielich pilibyście, śmierć Pana zwiastujecie, aż do (kiedy) przyjdzie”. (Do Koryntian I 11, 23 – 26)