Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (2451)
„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00
Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.
np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)
![Mówi mu [kobieta]: Panie,...](/media/k2/categories/23.jpg)
„Mówi mu [kobieta]: Panie, ani czerpak masz i studnia jest głęboka. Skąd więc masz wodę żyjącą? Czy ty większy jesteś (od) ojca naszego Jakuba, który dał nam studnię i sam z niej pił, i synowie jego, i trzody jego? Odpowiedział Jezus i powiedział jej: Każdy pijący z wody tej pragnąć będzie znowu. Który zaś wypije z wody, którą ja dam mu, nie będzie pragnął na wiek, ale woda, którą dam mu, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej na życie wieczne”. (Według Jana 4, 11 – 14)
„Bowiem uczniowie jego odeszli do miasta, aby pokarmy kupili. Mówi więc mu kobieta Samarytanka: Jak ty, Judejczykiem będący, u mnie pić prosisz, kobiety Samarytanką będącej? (Nie bowiem przestają Judejczycy (z) Samarytanami.) Odpowiedział Jezus i rzekł jej: Jeśli znałabyś dar Boga i kto jest mówiący ci: Daj mi pić, ty prosiłabyś go i dałby ci wodę żyjącą”. (Według Jana 4, 8 – 10)
„Trzeba było zaś mu przechodzić przez Samarię. Przychodzi więc do miasta Samarii zwanego Sychar, blisko terenu, który dał Jakub Józefowi, synowi jego. Było zaś tam źródło Jakuba. A więc Jezus strudzony od wędrowania siedział tak przy źródle. Godzina była jakoś szósta. Przychodzi kobieta z Samarii zaczerpnąć wodę. Mówi jej Jezus: Daj mi pić”. (Według Jana 4, 4 – 7)
„Którego bowiem wysłał Bóg, słowa Boga mówi, nie bowiem z miary daje Ducha. Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w rękę jego. Wierzący w Syna ma życie wieczne. Zaś nieuległy Synowi nie zobaczy życia, ale gniew Boga pozostaje na nim. Jak więc poznał Jezus, że usłyszeli faryzeusze, że Jezus liczniejszych uczniów czyni i zanurza niż Jan lecz właściwie Jezus sam nie zanurzał, ale uczniowie jego opuścił Judeę i odszedł znów do Galilei”. (Według Jana 3, 34 – 4, 3)
„Z góry przychodzący ponad wszystkimi jest. Będący z ziemi z ziemi jest i z ziemi mówi. Z nieba przychodzący [ponad wszystkimi jest,] co ujrzał i usłyszał to świadczy, i świadectwa jego nikt nie przyjmuje. (Ten), (który przyjął) jego świadectwo, opieczętował, że Bóg prawdomówny jest”. (Według Jana 3, 31 – 33)
„Mający pannę młodą panem młodym jest. Zaś przyjaciel pana młodego, stojący i słuchający jego, radością raduje się z głosu pana młodego. Ta więc radość moja wypełniona jest. Tamtemu trzeba wzrastać, mi zaś stawać się mniejszym”. (Według Jana 3, 29 – 30)
„I przyszli do Jana i powiedzieli mu: Rabbi, (ten) który był z tobą poza Jordanem, któremu ty zaświadczyłeś, oto ten zanurza i wszyscy przychodzą do niego. Odpowiedział Jan i rzekł: Nie może człowiek brać ani jednego, jeśli nie będzie dane mu z nieba. Sami wy mi świadczycie, że powiedziałem, [że]: Nie jestem ja Pomazańcem, ale że: Wysłany jestem przed niego”. (Według Jana 3, 26 – 28)
„Zaś czyniący prawdę przychodzi do światła, aby stały się widoczne jego czyny, że w Bogu (są) zdziałane. Po tym przyszedł Jezus i uczniowie jego do Judei ziemi, i tam przebywał z nimi i zanurzał. Był zaś i Jan zanurzający w Ainon blisko Salem, bo wody liczne były tam, i przybywali i byli zanurzani. Jeszcze nie bowiem był wrzucony do strażnicy Jan. Stała się więc dysputa od uczniów Jana z Judejczykiem o oczyszczaniu (się)”. (Według Jana 3, 21 – 25)
„Wierzący w niego nie jest sądzony; zaś nie wierzący już osądzony został, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Boga. To zaś jest sąd, że światło przyszło na świat i umiłowali ludzie raczej ciemność niż światło, był(y) bowiem ich złymi czyny. Każdy bowiem bezwartościowe robiący nienawidzi światła i nie przychodzi do światła, aby nie ujawnione zostały czyny jego”. (Według Jana 3, 18 – 20)
„I jako Mojżesz wywyższył węża na pustkowiu, tak wywyższonym zostać trzeba Synowi Człowieka, aby każdy wierzący w niego miał życie wieczne. Tak bowiem umiłował Bóg świat, że Syna jednorodzonego dał, aby każdy wierzący w niego nie zginął, ale miał życie wieczne. Nie bowiem wysłał Bóg Syna na świat, aby osądził świat, ale aby wybawiony został świat przez niego”. (Według Jana 3, 14 – 17)
