„I oto mąż imieniem Józef, radcą będący [i] mężem dobrym i sprawiedliwym, ten nie był zgadzający się z postanowieniem i czynem ich z Arymatei miasta Judejczyków, który oczekiwał królestwa Boga, ten podszedłszy do Piłata poprosił (o) ciało Jezusa. I zdjąwszy owinął je prześcieradłem i położył go w grobowcu wykutym, gdzie nie był nikt jeszcze leżący. I dzień był przygotowania, i szabat rozjaśniał się. Towarzyszące zaś kobiety, które były razem przybyłe z Galilei (z) nim, obejrzały grobowiec i jak położone zostało ciało jego. Wróciwszy zaś przygotowały wonności i pachnidła. I (w ten) szabat (spoczywały) według przykazania, jednak pierwszego (dnia) tygodnia, (o) brzasku głębokim do grobowca przyszły niosąc, które przygotowały wonności”. (Według Łukasza 23, 50 – 24, 1)

„Ukrzyżowawszy zaś go rozdzielili sobie szaty jego, rzucając los. I siedząc strzegli go tam. I nałożyli ponad głową jego oskarżenie jego wypisane: Ten jest Jezus, król Judejczyków. Wtedy krzyżowani są z nim dwaj rozbójnicy, jeden z prawej i jeden z lewej. Zaś przechodzący bluźnili mu poruszając głowami ich i mówiąc: Obalający przybytek i w trzy dni budujący, uratuj siebie, jeśli synem jesteś Boga, [i] zejdź z krzyża. Podobnie i arcykapłani kpiący z uczonymi w piśmie i starszymi mówili: Innych uratował sam siebie nie może uratować. Królem Izraela jest, niech zejdzie teraz z krzyża i uwierzymy w niego. Polegał na Bogu, niech wyrwie teraz, jeśli chce go. Powiedział bowiem, że: Boga jestem synem. Zaś tak samo i rozbójnicy razem ukrzyżowani z nim lżyli go”. (Według Mateusza 27, 35 – 44)

„I było już około godziny szóstej i ciemność stała się na całej ziemi aż do godziny dziewiątej. (Słońce) (gdy ustało), rozdarła się zaś zasłona przybytku (przez) środek. I zawoławszy wołaniem wielkim Jezus rzekł: Ojcze, w ręce twe powierzam ducha mego. To zaś rzekłszy, wyzionął ducha. Widząc zaś setnik (to), (co się stało), oddał chwałę Bogu mówiąc: Istotnie człowiek ten sprawiedliwy był. I wszystkie, razem przybyłe tłumy na widowisko to, oglądnąwszy (to), (co się stało), uderzając się w piersi wracały. Stali zaś wszyscy znajomi mu z daleka i kobiety współtowarzyszące mu od Galilei, patrzące (na) to”. (Według Łukasza 23, 44 – 49)

„Wtedy żołnierze namiestnika wziąwszy ze sobą Jezusa do pretorium zebrali do niego całą kohortę. I rozebrawszy go, płaszcz szkarłatny włożyli mu. I splótłszy wieniec z cierni nałożyli na głowę jego i trzcinę w prawicę jego, i upadłszy na kolana przed nim wyszydzili go mówiąc: (Witaj), królu Judejczyków. I spluwając na niego, wzięli trzcinę i bili w głowę jego. I kiedy wyszydzili go, rozebrali go (z) płaszcza i wdziali na niego szaty jego, i odprowadzili go na ukrzyżowanie. Wychodząc zaś znaleźli człowieka, Cyrenejczyka imieniem Szymon; tego przymusili, żeby poniósł krzyż jego. I przyszedłszy na miejsce zwane Golgota, to jest Czaszki Miejscem zwane, dali mu wypić wino z żółcią zmieszane. I skosztowawszy nie chciał wypić”. (Według Mateusza 27, 27 – 34)

„Jeden zaś (z) powieszonych złoczyńców bluźnił mu mówiąc: Czy nie ty jesteś Pomazaniec? Uratuj siebie i nas. Odpowiadając zaś drugi, karcąc go, rzekł: Nawet nie boisz się ty Boga, bo (pod) (tym) samym sądem jesteś? A my zaś sprawiedliwie, godne bowiem (za co) zrobiliśmy, odbieramy. Ten jednak nic niegodziwego (nie) zrobił. I mówił: Jezusie, przypomnij sobie (o) mnie, kiedy przyjdziesz do królestwa twego. I powiedział mu: Amen ci mówię, dzisiaj ze mną będziesz w raju”. (Według Łukasza 23, 39 – 43)

„Zaś arcykapłani i starsi przekonali tłumy, żeby poprosili o Barabasza, zaś Jezusa zgubili. Odpowiadając zaś namiestnik rzekł im: Kogo chcecie z tych dwóch uwolnię wam. Oni zaś rzekli: Barabasza. Mówi im Piłat: Co więc uczynię Jezusowi zwanemu Pomazańcem? Mówią wszyscy: Niech będzie ukrzyżowany. On zaś rzekł: Co bowiem złego uczynił? Oni zaś bardziej krzyczeli mówiąc: Niech będzie ukrzyżowany. Zobaczywszy zaś Piłat, że nic (nie) pomaga, ale więcej zamęt staje się, wziąwszy wodę obmył sobie ręce naprzeciw tłumu mówiąc: Niewinny jestem od krwi tej, wy patrzeć będziecie. I odpowiadając cały lud rzekł: Krew jego na nas i na dzieci nasze. Wtedy uwolnił im Barabasza, zaś Jezusa wychłostawszy wydał, żeby został ukrzyżowany”. (Według Mateusza 27, 20 – 26)

„Prowadzeni byli zaś i inni złoczyńcy dwaj z nim, (by zostali zgładzeni). I kiedy przyszli na miejsce zwane Czaszką, tam ukrzyżowali go i złoczyńców, tego z prawej, tego zaś z lewej. [Zaś Jezus mówił: Ojcze, odpuść im, nie bowiem wiedzą, co czynią.] Rozdzielając zaś szaty jego rzucili losy. I stał lud oglądając. Wyśmiewali zaś i przywódcy mówiąc: Innych uratował, niech uratuje siebie, jeśli ten jest Pomazaniec Boga wybrany. Zaczęli kpić zaś (z) niego i żołnierze podchodzący, ocet przynoszący mu i mówiący: Jeśli ty jesteś król Judejczyków, uratuj siebie. Był zaś i napis nad nim: Król Judejczyków ten”. (Według Łukasza 23, 32 – 38)

„Na zaś święto zwykł namiestnik uwalniać jednego tłumowi więźnia, którego chcieli. Mieli zaś wtedy więźnia znacznego zwanego [Jezusem] Barabaszem. (Gdy zgromadzili się) więc oni, powiedział im Piłat: Kogo chcecie, uwolnię wam, [Jezusa] Barabasza, czy Jezusa zwanego Pomazańcem? Wiedział bowiem, że przez zawiść wydali go. (Gdy siedział) zaś on na trybunie, wysłała do niego żona jego mówiąc: Nic tobie i sprawiedliwemu temu, wiele bowiem wycierpiałam dziś we śnie z powodu jego”. (Według Mateusza 27, 15 – 19)

„Oni zaś napierali głosami wielkimi żądając, (by) on (został ukrzyżowany), i wzmagały się głosy ich. I Piłat zawyrokował, (by wykonana była) prośba ich. Uwolnił zaś (tego) z powodu rozruchu i morderstwa rzuconego do strażnicy, którego żądali, zaś Jezusa wydał woli ich. I jak odprowadzili go, chwyciwszy Szymona, pewnego Cyrenejczyka, przychodzącego z pola, nałożyli mu krzyż, (by) niósł za Jezusem. Towarzyszyła zaś mu wielka mnogość ludu i kobiet, które biły się (w piersi) i zawodziły (nad) nim. Zwróciwszy się zaś do nich Jezus powiedział: Córki Jeruzalem, nie płaczcie nade mną, lecz nad sobą płaczcie i nad dziećmi waszymi, bo oto przychodzą dni, w których powiedzą: Szczęśliwe bezpłodne i łona, które nie urodziły, i piersi, które nie zaczęły karmić. Wtedy zaczną mówić górom: Padnijcie na nas, i wzgórzom: Przykryjcie nas. Bo jeśli wilgotnemu drzewu to czynią, suchemu co stanie się?” (Według Łukasza 23, 23 – 31)

„Naradę zaś wziąwszy kupili z nich Pole Garncarza na grób cudzoziemców. Dlatego nazwane zostało pole owo Pole Krwi aż do dzisiaj. Wtedy wypełniło się, (co) zostało powiedziane przez Jeremiasza proroka mówiącego: I wzięli trzydzieści srebrników, szacunek (za tego) oszacowanego, który oszacowany został przez synów Izraela, i dali je na pole garncarza, jako nakazał mi Pan. Zaś Jezus postawiony został przed namiestnikiem. I zapytał go namiestnik mówiąc: Ty jesteś król Judejczyków? Zaś Jezus rzekł: Ty mówisz. I wśród (oskarżania) go przez arcykapłanów i starszych nic (nie) odpowiedział. Wtedy mówi mu Piłat: Nie słyszysz, ile tobie przeciw świadczą? I nie odpowiedział mu w ani jednej sprawie, tak że (dziwił się) namiestnik bardzo”. (Według Mateusza 27, 7 – 14)