Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (3002)

„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00

Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.

np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)

„Ale nie w wszystkich (to) poznanie. Niektórzy zaś (z) przyzwyczajenia aż do teraz wizerunku jak ofiarowanie wizerunkowi jedzą i sumienie ich, nie mającym siły będąc, plami się. Potrawa zaś nas nie postawi przy Bogu: ani, jeśli nie zjedlibyśmy, jesteśmy słabsi, ani, jeśli zjedlibyśmy, obfitujemy”. (Do Koryntian I 8, 7 – 8)
„I bowiem jeśli właśnie są nazywani bogami czy to w niebie, czy to na ziemi, jak właśnie są bogowie liczni i panowie liczni, ale nam jeden Bóg Ojciec, od którego wszystko i my do Niego, i jeden Pan, Jezus Pomazaniec, przez którego wszystko i my przez Niego”. (Do Koryntian I 8, 5 – 6)
„O zaś ofiarowanych wizerunkom: wiemy, że wszyscy poznanie mamy. Poznanie nadyma, zaś miłość buduje. Jeśli ktoś uważa (że) poznać coś, jeszcze nie poznał, jak trzeba poznać. Jeśli zaś ktoś miłuje Boga, ten jest poznany przez Niego. O zjedzeniu więc ofiarowanych wizerunkom wiemy, że niczym wizerunek w świecie i że nikt Bogiem z wyjątkiem Jednego”. (Do Koryntian I 8, 1 – 4)
„Kobieta jest związana, do jakiego czasu żyje mąż jej; jeśliby zaś zasnął (ten) mąż, wolna jest (żeby) któremu chce, zostać zaślubioną, jedynie w Panu. Szczęśliwsza zaś byłaby, jeśli tak wytrwałaby, według mego mniemania. Uważam zaś i ja Ducha Bożego mieć”. (Do Koryntian I 7, 39 – 40)
„Jeśli zaś ktoś być niedostojnym do dziewicy swojej sądzi, jeśli byłby nadjędrny, i tak musiałoby stawać się, co chce, niech czyni; nie grzeszy: niech się zaślubiają. Który zaś stanął w sercu jego (jako) utwierdzony, nie mając przymusu, władzę zaś ma nad własną wolą i to osądził w własnym sercu: strzec swoją dziewicę, pięknie uczyni. Tak że i zaślubiający swoją dziewicę pięknie czyni, a nie zaślubiający lepiej uczyni”. (Do Koryntian I 7, 36 – 38)
„Chcę zaś wy wolni od kłopotów być. Niezaślubiony troszczy się (o te) Pana, jak przypodobałby się Panu; zaś zaślubiwszy się troszczy się (o te) świata, jak przypodobałby się kobiecie, i jest rozczłonkowany. I kobieta, (ta) niezaślubiona, i dziewica troszczy się (o te) Pana, aby była święta i ciałem i duchem; (ta) zaś, która się zaślubiła, troszczy się (o te) świata, jak przypodobałaby się mężowi. To zaś do waszego własnego pożytku mówię, nie aby pętlę wam narzuciłbym, ale do dostojności i wytrwałości przy Panu nierozerwalnie”. (Do Koryntian I 7, 32 – 35)
„O zaś dziewicach rozkazu Pana nie mam, mniemanie zaś daję, ponieważ dostąpiwszy litości od Pana (ja) godny wiary być. Sądzę więc to piękne być przez nastałą konieczność, że piękne dla człowieka (to) tak być. Jesteś związany kobietą? Nie szukaj uwolnienia; Jesteś uwolniony od kobiety? Nie szukaj kobiety. Jeśli zaś i zaślubiłbyś się, nie zgrzeszyłbyś; i jeśli zaślubiłaby się dziewica, nie zgrzeszyłaby. Utrapienie zaś (dla) ciała będą mieć tacy, ja zaś was oszczędzam. To zaś mówię, bracia: pora skrócona jest; w końcu aby i mający kobiety jak nie mający byli, i płaczący jak nie płaczący, i radujący się jak nie radujący się, i kupujący jak nie kupujący, i posługujący się światem jak nie używający; przemija bowiem postać świata tego”. (Do Koryntian I 7, 25 – 31)
„Obrzezanie niczym jest, i nieobrzezanie niczym jest, ale strzeżenie przykazań Boga. Każdy w powołaniu, którym został powołany, w tym niech trwa. Niewolnikiem zostałeś powołany? Nie cię niech martwi, ale jeśli i możesz wolny stać się, bardziej posłuż się. Bowiem w Panu powołany niewolnik wyzwoleńcem Pana jest; podobnie wolny powołany niewolnikiem jest Pomazańca. (Za cenę) szacunku zostaliście kupieni; nie stawajcie się niewolnikami ludzi. Każdy w czym został powołany, bracia, w tym niech trwa przy Bogu”. (Do Koryntian I 7, 19 – 24)
„Jest uświęcony bowiem mąż, (ten) niewierzący, w (tej) kobiecie i jest uświęcona kobieta, (ta) niewierząca, w (tym) bracie; gdyż wtedy dzieci wasze nieczyste byłyby, teraz zaś święte są. Jeśli zaś niewierzący oddziela się, niech się oddziela; nie jest poddany niewoli brat lub siostra w tych (warunkach); w zaś pokoju powołał was Bóg. Co bowiem wiesz, kobieto, czy męża zbawisz? Lub co wiesz, mężu, czy kobietę zbawisz? Jeśli nie, każdemu jak przydzielił Pan, każdego jak powołał Bóg, tak niech chodzi. I tak w (społecznościach) wywołanych wszystkich rozporządzam. Obrzezany ktoś został powołany? Nie niech naciąga sobie. W nieobrzezaniu jest powołany ktoś? Nie niech obrzeza się”. (Do Koryntian I 7, 14 – 18)
„Mówię zaś niezaślubionym i wdowom: piękne (dla) nich, jeśli trwać będą jak i ja; jeśli zaś nie wytrzymują, niech się zaślubią, lepiej bowiem jest zaślubić się niż płonąć. Zaś zaślubionym nakazuję, nie ja, ale Pan, kobieta od męża nie oddzielić się jeśli zaś i oddzieliłaby się, niech trwa niezaślubiona lub (z) mężem niech się pojedna i mąż kobietę nie odrzucać. Zaś pozostałym mówię ja, nie Pan: jeśli jakiś brat kobietę ma niewierzącą i ta zgadza się mieszkać z nim, nie niech odrzuca jej; i kobieta jeśli jakaś ma męża niewierzącego i ten zgadza się mieszkać z nią, nie niech odrzuca (tego) męża”. (Do Koryntian I 7, 8 – 13)
Strona 1 z 151

Top