„Nie proszę, aby zabrałeś ich ze świata, ale aby ustrzegłeś ich od złego. Ze świata nie są, jako ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie. Słowo twe prawdą jest. Jako mnie wysłałeś na świat, i ja wysłałem ich na świat. I za nich ja uświęcam (siebie), aby byli i oni uświęceni w prawdzie. Nie co do tych zaś proszę jedynie, ale i co do wierzących z powodu słowa ich we mnie, aby wszyscy jedno byli, jako ty, Ojcze, we mnie i ja w tobie, aby i oni w nas byli, aby świat wierzył, że ty mnie wysłałeś. I ja chwałę, którą dałeś mi, dałem im, aby byli jedno jako my jedno, ja w nich i ty we mnie, aby byli udoskonaleni ku jednemu, aby poznał świat, że ty mnie wysłałeś i umiłowałeś ich, jako mnie umiłowałeś”. (Według Jana 17, 15 – 23)

„I powiedział pan do sługi: Wyjdź na drogi i płoty i przymuszaj (do) wejścia, aby napełniony został mój dom. Mówię bowiem wam, że nikt (z) mężów tamtych zaproszonych (nie) skosztuje mej wieczerzy. Szły razem z nim tłumy liczne i zwróciwszy się powiedział do nich: Jeśli ktoś przychodzi do mnie i nie nienawidzi ojca swego i matki i żony i dzieci i braci i sióstr, więc i życia swego, nie może być mym uczniem. Kto nie niesie krzyża swego a idzie za mną, nie może być mym uczniem”. (Według Łukasza 14, 23 – 27)

„Mówi mu: Jakich? Zaś Jezus powiedział: Nie będziesz zabijał, Nie będziesz cudzołożył, Nie będziesz kradł, Nie będziesz kłamliwie świadczył, Szanuj ojca i matkę, i: Będziesz miłował bliźniego twego jak siebie samego. Mówi mu młodzieniec: Wszystkiego tego ustrzegłem. Co jeszcze brakuje mi? Rzekł mu Jezus: Jeśli chcesz doskonały być, odejdź, sprzedaj twój dobytek i daj biednym, i będziesz miał skarb w niebiosach, i chodźże towarzysz mi. Usłyszawszy zaś młodzieniec słowo odszedł smucąc się, był bowiem mającym posiadłości liczne”. (Według Mateusza 19, 18 – 22)

„I już nie jestem w świecie, a oni w świecie są, i ja do ciebie przychodzę. Ojcze święty, ustrzeż ich w imieniu twym, które dałeś mi, aby byli jedno jako my. Gdy byłem z nimi, ja strzegłem ich w imieniu twym, które dałeś mi, i ustrzegłem, i nikt z nich (nie) zginął, jeśli nie syn zguby, aby Pismo wypełniło się. Teraz zaś do ciebie przychodzę i to mówię w świecie, aby mieli radość moją wypełnioną w sobie. Ja dałem im słowo twe i świat znienawidził ich, bo nie są ze świata, jak ja nie jestem ze świata”. (Według Jana 17, 11 – 14)

„I już nie jestem w świecie, a oni w świecie są, i ja do ciebie przychodzę. Ojcze święty, ustrzeż ich w imieniu twym, które dałeś mi, aby byli jedno jako my. Gdy byłem z nimi, ja strzegłem ich w imieniu twym, które dałeś mi, i ustrzegłem, i nikt z nich (nie) zginął, jeśli nie syn zguby, aby Pismo wypełniło się. Teraz zaś do ciebie przychodzę i to mówię w świecie, aby mieli radość moją wypełnioną w sobie. Ja dałem im słowo twe i świat znienawidził ich, bo nie są ze świata, jak ja nie jestem ze świata”. (Według Jana 17, 11 – 14)

„I zaczęli jednakowo wszyscy wymawiać się. Pierwszy powiedział mu: Pole kupiłem i mam konieczność wyjść, (by) zobaczyć je. Proszę cię, miej mnie wymówionym. I drugi powiedział: Par wołów kupiłem pięć i idę wypróbować je. Proszę cię, miej mnie wymówionym. I (inny) powiedział: Żonę poślubiłem i dla tego nie mogę przyjść. I przybywszy sługa oznajmił panu jego to. Wtedy rozgniewawszy się pan domu powiedział słudze jego: Wyjdź prędko na place i ulice miasta, i biednych i okaleczonych i ślepych i chromych wprowadź tu. I powiedział sługa: Panie, stało się, co nakazałeś i jeszcze miejsce jest”. (Według Łukasza 14, 18 – 22)

„Wtedy przyniesione zostały mu dzieci, aby ręce nałożył na nie i pomodlił się. Zaś uczniowie skarcili ich. Zaś Jezus powiedział: Dopuśćcie dzieci i nie zabraniajcie im przyjść do mnie, bowiem takich jest królestwo niebios. I nałożywszy ręce (na) nie wyruszył stamtąd. I oto jeden podszedłszy (do) niego powiedział: Nauczycielu, co dobrego mam uczynić, (abym) miał życie wieczne? On zaś powiedział mu: Dlaczego mnie pytasz o dobre? Jeden jest dobry. Jeśli zaś chcesz do życia wejść, strzeż przykazań”. (Według Mateusza 19, 13 – 17)

„Uczyniłem widocznym twe imię ludziom, których dałeś mi ze świata. Twoi byli i mi ich dałeś, i słowo twe ustrzegli. Teraz poznali, że wszystko, ile dałeś mi, od ciebie jest. Bo słowa, które dałeś mi, dałem im, i oni wzięli i poznali prawdziwie, że od ciebie wyszedłem, i uwierzyli, że ty mnie wysłałeś. Ja co do nich proszę. Nie co do świata proszę, ale co do których dałeś mi, bo twoi są, i moje wszystko twoje jest i twoje moje, i jestem wsławiony w nich”. (Według Jana 17, 6 – 10)

„Ale kiedy przyjęcie czyniłbyś, zapraszaj biednych, okaleczonych, chromych, ślepych. I szczęśliwy będziesz, bo nie mają, (by) w zamian oddać ci, w zamian oddane będzie bowiem ci w (martwych)wstaniu sprawiedliwych. Usłyszawszy zaś ktoś (ze) wpółleżących  to, powiedział mu: Szczęśliwy, kto jadł będzie chleb w królestwie Boga. On zaś powiedział mu: Człowiek pewien czynił wieczerzę wielką i zaprosił licznych. I wysłał sługę jego godziną wieczerzy, (by) powiedzieć zaproszonym: Przychodźcie, bo już gotowe jest”. (Według Łukasza 14, 13 – 17)

„Mówią mu uczniowie [jego]: Jeśli tak(a) jest odpowiedzialność człowieka z żoną, nie pożyteczne jest ożenić się. On zaś powiedział im: Nie wszyscy idą (za) słowem [tym], ale którym jest dane. Są bowiem eunuchowie, którzy z brzucha matki narodzili się tak, i są eunuchowie, którzy eunuchami zostali przez ludzi, i są eunuchowie, którzy eunuchami zrobili sami siebie z powodu królestwa niebios. Mogący iść (za tym) niech idzie”. (Według Mateusza 19, 10 – 12)