Człowiek mądry nie boi się stawiać pytań tym, którzy znają odpowiedzi. Krokiem wiary jest stawianie pytań Bogu. Mk 9, 28 „Gdy przyszedł do domu, uczniowie pytali Go na osobności: Dlaczego my nie mogliśmy go wyrzucić?”

Każdy gest zawarty w Ewangelii jest symboliczny. Mk 9, 27 „Lecz Jezus ujął go za rękę i podniósł, a on wstał”.

Dzisiaj, tak samo jak za czasów Jezusa, podobne sytuacje dla wielu są niezrozumiałe. Mk 9, 26 „A on krzyknął i wyszedł wśród gwałtownych wstrząsów. Chłopiec zaś pozostawał jak martwy, tak że wielu mówiło: On umarł”.

Sformułowania, których używa Jezus, uczą nas bardzo wiele, jak radzić sobie z podobnymi problemami. Mk 9, 25 „A Jezus widząc, że tłum się zbiega, rozkazał surowo duchowi nieczystemu: Duchu niemy i głuchy, rozkazuję ci, wyjdź z niego i nie wchodź więcej w niego!”

Prawdziwa modlitwa dotyka faktycznych problemów i płynie prosto z serca. Mk 9, 24 „Natychmiast ojciec chłopca zawołał: Wierzę, zaradź memu niedowiarstwu!”

Jezus, na kanwie prawdziwej historii, pokazuje wartość wiary człowieka. Mk 9, 23 „Jezus mu odrzekł: Jeśli możesz? Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy”.

Ze słów ojca, który przychodzi do Jezusa, możemy nauczyć się, jak mamy Jezusa prosić. Mk 9, 22 „I często wrzucał go nawet w ogień i w wodę, żeby go zgubić. Lecz jeśli możesz co, zlituj się nad nami i pomóż nam!”

Jezus nie musiał pytać ojca o przebieg choroby, ale pytając odkrył przed nami istotne rzeczy jej dotyczące. Mk 9, 21 „Jezus zapytał ojca: Od jak dawna to mu się zdarza? Ten zaś odrzekł: Od dzieciństwa”.

Jezus zaradza temu, czemu nie mogą zaradzić Jego uczniowie. Mk 9, 20 „I przywiedli go do Niego. Na widok Jezusa duch zaraz począł szarpać chłopca, tak że upadł na ziemię i tarzał się z pianą na ustach”.

Gdy Apostołowie nie potrafią sobie poradzić z problemem, Jezus nie mówi: Bóg tak chciał, ale krytykuje Apostołów. Mk 9, 19 „On zaś rzekł do nich: O, plemię niewierne, dopóki mam być z wami? Dopóki mam was cierpieć? Przyprowadźcie go do Mnie!”