Jezus wie, do kogo jest posłany, ale nie odrzuca tych, którzy do Niego przychodzą. Mk 7, 27 – 30 „Odrzekł jej: Pozwól wpierw nasycić się dzieciom, bo niedobrze jest zabrać chleb dzieciom, a rzucić psom. Ona Mu odparła: Tak, Panie, lecz i szczenięta pod stołem jadają z okruszyn dzieci. On jej rzekł: Przez wzgląd na te słowa idź, zły duch opuścił twoją córkę. Gdy wróciła do domu, zastała dziecko leżące na łóżku, a zły duch wyszedł”.

Do Jezusa przychodzą ci, którym naprawdę zależy. Mk 7, 25 – 26 „Wnet bowiem usłyszała o Nim kobieta, której córeczka była opętana przez ducha nieczystego. Przyszła, upadła Mu do nóg, a była to poganka, Syrofenicjanka rodem, i prosiła Go, żeby złego ducha wyrzucił z jej córki”.

Wielu, obserwując Jezusa, niekoniecznie musi zrozumieć, co On robi i dlaczego. Mk 7, 24 „Wybrał się stamtąd i udał się w okolice Tyru i Sydonu. Wstąpił do pewnego domu i chciał, żeby nikt o tym nie wiedział, lecz nie mógł pozostać w ukryciu”.

Jezus pokazuje to, co prawdziwie jest nieczyste. Mk 7, 20 – 23 „I mówił dalej: Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym”.

Jezus oczyszcza wszystko. Mk 7, 17 – 19 „Gdy się oddalił od tłumu i wszedł do domu, uczniowie pytali Go o to przysłowie. Odpowiedział im: I wy tak niepojętni jesteście? Nie rozumiecie, że nic z tego, co z zewnątrz wchodzi w człowieka, nie może uczynić go nieczystym; bo nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka i na zewnątrz się wydala. Tak uznał wszystkie potrawy za czyste”.

Wiele razy, mając uszy, nie umiemy usłyszeć tego, co mówi Bóg. Mk 7, 16 „Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!”

Jezus pokazuje, że grzech nie może nas zabrudzić, jeśli nie ma wewnętrznej zgody. Mk 7, 15 „Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym”.

Jezus nie chce być niezrozumiany, ani nie słuchany Mk 7, 14 „Potem przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego: Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumiejcie!”

Dziś dzieje się podobnie, kiedy Boże przykazania zastępujemy ludzkimi rozwiązaniami. Mk 7, 8 – 9 „Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie. I mówił do nich: Umiecie dobrze uchylać przykazanie Boże, aby swoją tradycję zachować”.

Jezus używa słowa, aby pokazać problemy, których nie widzą ci, którzy do Niego przychodzą Mk 7, 6 – 7 „Odpowiedział im: Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi”.