Od dłuższego czasu, a w zasadzie można powiedzieć od około 9-10 lat powoli, stopniowo, coraz bardziej i coraz głębiej nasz Jezus pozwalał mi się poznawać i odkrywać nowe tajemnice samego siebie i tajemnice wiary. Zaczęło się, jak to zwykle niestety, a może stety bywa, od upadku i beznadziei, na której dnie Pan Bóg wyciągnął do mnie rękę, wysyłając mi na pomoc anioła, ale na razie nie o tym. Gdy doszło do mojego nawrócenia, najpierw zapragnąłem czytać Pismo Święte, przeczytałem cztery Ewangelie, Dzieje Apostolskie, Listy (nie wszystkie jeszcze niestety). Potem przez tzw. „przypadek” (jak kiedyś powiedział jeden z Apostołów naszych czasów, „przypadek” to świeckie imię Ducha Świętego) zacząłem trafiać na różne kanały, filmiki, kazania itp. W ten sposób „poznałem” ks. Pawlukiewicza, Jezuitów z Łodzi, ks. Teodora, ks. Dominika Chmielewskiego, zacząłem słuchać „Mocnych w Duchu”, koncertów Jednego Serca Jednego Ducha itd. Jakieś ponad 2 lata temu zacząłem się też przygotowywać do spowiedzi, takiej generalnej, ze wszystkich grzechów w życiu, przygotowałem sobie nawet listę grzechów na komputerze, która zajęła 2 strony A4 (nie jestem jedynie w stanie zrozumieć dlaczego tyle czasu czekałem żeby do tej spowiedzi w końcu pójść). Jakieś 2-3 miesiące temu trafiłem, przez kolejny „przypadek”, na kanał formacyjny SMS z Nieba, który od razu przyciągnął mnie do siebie i od pierwszego razu zacząłem i nadal oglądam i słucham go codziennie (a w zasadzie jest to druga istotna czynność początku każdego mojego dnia, jako że zaczynam od czytania Słowa na dany dzień). Oglądanie tego kanału i słuchanie Słowa tam głoszonego wzbudziło we mnie jeszcze bardziej chęć jeszcze głębszej relacji i zbliżenia się do Boga.