Popularne zdanie, które dzisiaj krąży wśród ludzi brzmi: Nie porównuj się z innymi. Rodzi się pytanie: Czy porównywanie się z innymi jest czymś złym, jeżeli prowadzi do duchowego wzrostu, przemiany i owoców Ducha Świętego? Jeśli dla kogoś porównanie prowadzi do trwałych i dobrych owoców, to może być bardzo inspirujące.

Na drodze do rozwiązania mojego naprawdę poważnego problemu, Bogu wiadomego, objawiło się wiele innych, pozornie błahych wobec całości. Jednak zrozumiałem, że to jeden z kroków, które muszę w życiu postawić, żeby być tym, kim powinienem być według woli Boga.

Tak dziwnie utarło się to w świecie, że bardzo często mamy oczekiwania zarówno wobec samych siebie, jak i wobec innych. Jak się okazuje, doświadczenie niespełnionych oczekiwań może bardzo inspirować. Wiąże się to wtedy z poszukiwaniem nowych rozwiązań i nowych dróg.

Cześć, chciałabym podzielić się moją historią. Wszystko zaczęło się dwa lata temu gdy byłam nękana przez pewnego chłopaka.

Często słyszę słowa: Jaka okropna jest dzisiaj pogoda. A kto powiedział, że w strumieniach lejącego deszczu nie można dostrzec wspaniałego piękna? To od naszego nastawienia zależy, ile w otaczającym nas świecie faktycznie dostrzeżemy piękna, a na ile będziemy tylko malkontentami.

Pewien ksiądz miał bardzo ciekawe doświadczenie. Był na spotkaniu księży. Jeden ze współbraci kapłanów zwrócił mu publicznie uwagę. Choć sprawa była błaha, wywołała lawinę śmiechu zgromadzonych kolegów i ogromny ból upokorzenia w kapłanie. Opanowanie i nie „odbicie” w ten sam sposób „piłeczki” dało mu tyle światła i nowych, interesujących przemyśleń, że stało się to pomocą w zrobieniu kroku na kolejnym etapie osobistego rozwoju.

Trudno jest czasem nam przyjmować sytuacje, które zupełnie nie są przez nas przewidziane, jednak w planach Bożych nic nie dzieje się przypadkowo. Umiejętność znalezienia czegoś dobrego w tym, co nas zaskakuje to bardzo ważna i dobra cecha.