„Zobaczywszy zaś Jezus oburzył się i powiedział im: Dopuśćcie dzieciom przychodzić do mnie, nie zabraniajcie im, bowiem takich jest królestwo Boga. Amen mówię wam, który nie przyjmie królestwa Boga jak dziecko, nie wejdzie do niego. I objąwszy je, błogosławił, kładąc ręce na nie. I (kiedy wyruszał) on w drogę, podbiegłszy jeden i upadłszy na kolana (przed) nim, pytał go: Nauczycielu dobry, co mam uczynić, aby życie wieczne (odziedziczyć)? Zaś Jezus powiedział mu: Co mnie nazywasz dobrym? Nikt dobry, jeśli nie jeden Bóg”. (Według Marka 10, 14 – 18)

Księga Kapłańska 24, 1 – 5 „Potem Pan powiedział do Mojżesza: 2 «Rozkaż Izraelitom, aby dostarczyli ci do świecznika czystej oliwy wyciśniętej z oliwek, aby zapewnić nieustanne światło. 3 Na zewnątrz zasłony świadectwa w Namiocie Spotkania Aaron go ustawi, [by świecił] od wieczora aż do poranka przed Panem, nieustannie. To jest ustawa wieczysta dla waszych pokoleń. 4 Na czystym świeczniku przygotuje lampy, aby paliły się przed Panem nieustannie. 5 Następnie weźmiesz najczystszej mąki i upieczesz z niej dwanaście placków. Każdy placek z dwóch dziesiątych efy”.

Nieprawość powoduje, że ziębnie miłość Mt 24, 12 „A ponieważ wzmoże się nieprawość, oziębnie miłość wielu”.

„Albo nie przeczytaliście w Prawie, że (w) szabat kapłani w świątyni szabat naruszają i niewinni są? Mówię zaś wam, że (od) świątyni większe jest tutaj. Gdyby zaś wiedzieliście, co jest: Miłosierdzia chcę i nie ofiary, nie potępilibyście niewinnych. Panem bowiem jest szabatu Syn Człowieka. I przeszedłszy stamtąd przyszedł do synagogi ich. I oto człowiek rękę mający suchą. I zapytali go mówiąc: Czy jest dozwolone (w) szabat uzdrowić? aby oskarżyli go. On zaś powiedział im: Kto jest z was człowiek, który będzie miał owcę jedną i jeśli wpadłaby ta (w) szabat w dół, czyż nie chwyci jej i podniesie?” (Według Mateusza 12, 5 – 11)

Księga Kapłańska 23, 41 – 44 „Będziecie obchodzić to święto dla Pana co roku przez siedem dni. To jest ustawa wieczysta dla waszych pokoleń. W siódmym miesiącu będziecie je obchodzić. 42 Przez siedem dni będziecie mieszkać w szałasach. Wszyscy tubylcy Izraela będą mieszkali w szałasach, 43 aby pokolenia wasze wiedziały, że kazałem Izraelitom mieszkać w szałasach, kiedy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej. Ja jestem Pan, Bóg wasz!» 44 Mojżesz ogłosił Izraelitom o czasach świętych dla Pana”.

W czasach ostatecznych wielu fałszywych proroków w proch obróci wielu Mt 24, 11 „Powstanie wielu fałszywych proroków i wielu w błąd wprowadzą”.

„Powiedzieli [więc] mu Judejczycy: Teraz poznaliśmy, że demona masz. Abraham umarł i prorocy, a ty mówisz: Jeśli ktoś słowa mego strzec będzie, nie skosztuje śmierci na wiek. Czy ty większy jesteś (od) ojca naszego Abrahama, który umarł? I prorocy umarli. Kim siebie czynisz? Odpowiedział Jezus: Jeśli ja będę wsławiał mnie samego, chwała ma niczym jest. Jest Ojciec mój wsławiający mnie, który, wy mówicie, że: Bogiem naszym jest. I nie poznaliście go, Ja zaś znam go. I jeśli rzekłbym, że nie znam go, będę podobnym wam kłamcą. Ale znam go i słowa jego strzegę”. (Według Jana 8, 52 – 55)

Księga Kapłańska 23, 37 – 40 „To są czasy święte dla Pana, na które będziecie dokonywać świętego zwołania, aby składać ofiarę spalaną dla Pana: ofiarę całopalną, ofiarę pokarmową, ofiarę krwawą i ofiarę płynną, każdego dnia to, co jest na ten dzień przeznaczone, 38 niezależnie od szabatów Pana, niezależnie od waszych darów, niezależnie od wszystkich ślubów waszych i niezależnie od wszystkich dobrowolnych ofiar, które będziecie składać dla Pana. 39 Tak więc piętnastego dnia siódmego miesiąca, kiedy zbierzecie plony ziemi, będziecie obchodzić święto Pana przez siedem dni. Pierwszego dnia jest uroczysty szabat. Ósmego dnia także uroczysty szabat. 40 Weźcie sobie pierwszego dnia owoce pięknych drzew, liście palmowe, gałązki gęstych drzew i wierzb nadrzecznych. Będziecie się weselić przed Panem, Bogiem waszym, przez siedem dni”.

Bycie w nienawiści u wszystkich narodów, to jeden z aspektów zbliżania się dnia ostatecznego Mt 24, 9 „Wtedy wydadzą was na udrękę i będą was zabijać, i będziecie w nienawiści u wszystkich narodów, z powodu mego imienia”.

„(Gdy płynęli) zaś (oni), zapadł w sen. I zeszła nawałnica wiatru na jezioro, i napełniali się i byli w niebezpieczeństwie. Podszedłszy zaś rozbudzili go mówiąc: Mistrzu, Mistrzu, giniemy. On zaś rozbudzony skarcił wiatr i falę wody. I przestały i stała się cisza. Powiedział zaś im: Gdzie wiara wasza? Przestraszeni zaś zdziwili się, mówiąc do siebie: Kto zatem ten jest, że i wiatrom rozkazuje i wodzie, i są posłuszne jemu? I dopłynęli do krainy Gerazeńczyków, która jest naprzeciwko Galilei. (Gdy wyszedł) zaś on na ziemię, wyszedł naprzeciw mąż pewien z miasta, mający demona. I (przez) czas znaczny nie ubierał płaszcza i w domu nie pozostawał, ale w grobowcach”.(Według Łukasza 8, 23 – 27)