„Ehud podszedł do niego. Król przebywał w letniej górnej komnacie, której używał dla siebie. «Mam dla ciebie, królu, słowo od Boga!» - rzekł do niego Ehud, na co ten podniósł się ze swego tronu. 21 Wtenczas Ehud sięgnął lewą ręką po sztylet, który schował na prawym biodrze, i utopił go w jego brzuchu. 22 Rękojeść wraz z ostrzem weszła do wnętrzności i utkwiła w jego tłuszczu, gdyż [Ehud] nie wydobył sztyletu z brzucha i <wyszedł...> 23 Następnie Ehud wyszedł przez ganek, zamknął za sobą drzwi komnaty i zasunął rygle. 24 Po jego odejściu nadeszli słudzy i spostrzegli, że drzwi letniej komnaty są zaryglowane. Mówili więc do siebie: «Z pewnością chce okryć sobie nogi w letniej komnacie». 25 Czekali długo, aż się zaczęli niepokoić, dlaczego nie otwiera drzwi letniej komnaty. Wreszcie wziąwszy klucz otworzyli, a oto pan ich leżał martwy na ziemi”.

„Wtedy wyszedłszy z ziemi Chaldejczyków, zamieszkał w Charanie. I stamtąd po śmierci ojca jego przesiedlił go do ziemi tej, na której wy teraz zamieszkujcie. I nie dał mu dziedziczenia w niej ani podstawy nogi, i obiecał dać jemu na nabycie jej i nasieniu jego po nim, nie (choć było) mu dziecko. Powiedział zaś tak Bóg, że będzie nasienie jego mieszkającym obok w ziemi cudzej; i uczynią niewolnikiem je, i będą krzywdzić (przez) lat czterysta”. (Dokonania wysłanników 7, 4 – 6)

Pragnienie serca Boga to świątynia, która będzie domem modlitwy dla wszystkich narodów. Mk 11, 17 „Potem uczył ich mówiąc: Czyż nie jest napisane: Mój dom ma być domem modlitwy dla wszystkich narodów, lecz wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców”.

Księga Sędziów 3, 14 – 19 „Izraelici służyli Eglonowi, królowi Moabu, przez lat osiemnaście. 15 Wtedy Izraelici wołali do Pana i Pan wzbudził im wybawiciela, Ehuda, syna Gery, Beniaminity, który władał lewą ręką. Izraelici wysłali go z daniną do Eglona, króla Moabu. 16 Ehud przygotował sobie sztylet o dwóch ostrzach, długi na jeden łokieć, i schował go pod swoimi szatami na prawym biodrze. 17 Złożył więc daninę Eglonowi, królowi Moabu - a Eglon był bardzo otyły. 18 Oddawszy daninę [Ehud] odesłał ludzi, którzy ją przynieśli, 19 a sam zawrócił od bożków, które były ustawione koło Gilgal, i rzekł: «Królu, mam ci coś powiedzieć w tajemnicy». Król powiedział: «Sza!» - na co wszyscy otaczający go wyszli”.

„Powiedział zaś arcykapłan: Czy te tak się mają? Ten zaś mówił: Mężowie bracia i ojcowie, posłuchajcie. Bóg chwały dał się zobaczyć ojcu naszemu Abrahamowi, będącemu w Mezopotamii, zanim (nie) zamieszkać on w Charanie. I powiedział do niego: Wyjdź z ziemi twej i [z] rodziny twej i nuże do ziemi, którą ci pokażę”. (Dokonania wysłanników 7, 1 – 3)

Jezus dba o to, aby świątynia była miejscem modlitwy, a Jego zachowanie przemawia mocniej, niż tysiące kazań. Mk 11, 15 – 16 „I przyszli do Jerozolimy. Wszedłszy do świątyni, zaczął wyrzucać tych, którzy sprzedawali i kupowali w świątyni, powywracał stoły zmieniających pieniądze i ławki tych, którzy sprzedawali gołębie, i nie pozwolił, żeby kto przeniósł sprzęt jaki przez świątynię”.

„I znów zapłonął gniew Pana przeciw Izraelowi. Wydał więc ich w ręce Kuszan-Riszeataima, króla Aram-Naharaim, przeto Izraelici służyli mu przez osiem lat. 9 Wołali więc Izraelici do Pana i Pan sprawił, że powstał wśród Izraelitów wybawiciel, który ich wyswobodził - Otniel, syn Kenaza, młodszego brata Kaleba. 10 Był nad nim duch Pana, i on sprawował sądy nad Izraelem. Gdy zaś wdał się w bitwę, Pan wydał w jego ręce Kuszan-Riszeataima, króla Aramu, tak iż jego ręka nad nim zaciążyła. 11 Kraj doznawał pokoju przez lat czterdzieści - aż do śmierci Otniela, syna Kenaza. 12 A Izraelici znów zaczęli czynić to, co złe w oczach Pana, a Pan wzmocnił przeciw Izraelowi Eglona, króla Moabu, ponieważ czynili to, co złe w oczach Pana. 13 Eglon połączył się z Ammonitami i Amalekitami i podjął wyprawę, pobił Izraela i zdobył Miasto Palm”.

„Współporuszyli lud, i starszych, i uczonych w piśmie i stanąwszy obok wspólnie porwali go i poprowadzili na miejsce posiedzeń. Postawili świadków kłamliwych mówiących: Człowiek ten nie powstrzymuje się mówiąc słowa przeciw miejscu świętemu [temu] i Prawu. Usłyszeliśmy bowiem go mówiącego, że Jezus, Nazarejczyk Ten, obali miejsce to i zmieni zwyczaje, które przekazał nam Mojżesz. I popatrzywszy wprost w niego wszyscy siedzący w miejscu posiedzeń, zobaczyli twarz jego jakby twarz zwiastuna”. (Dokonania wysłanników 6, 12 – 15)

Po słowach Jezusa nie musimy mieć wątpliwości, czy możemy zwracać się do „materii”. Mk 11, 14 „Wtedy rzekł do drzewa: Niech już nikt nigdy nie je owocu z ciebie! Słyszeli to Jego uczniowie”.

„A oto narody, którym Pan pozwolił pozostać, aby wystawić przez nie na próbę Izraela, wszystkich tych, którzy nie doświadczyli żadnej wojny z Kananejczykami - 2 a stało się to jedynie ze względu na dobro pokoleń izraelskich, aby je nauczyć sztuki wojennej, te zwłaszcza, które jej przedtem nie poznały - 3 pięciu władców filistyńskich oraz wszyscy Kananejczycy, Sydończycy i Chiwwici, którzy zamieszkiwali łańcuch gór Libanu, począwszy od góry Baal-Hermon aż do Wejścia do Chamat. 4 Byli oni przeznaczeni do wypróbowania Izraelitów, by można było poznać, czy będą strzec przykazań, które Pan dał ich przodkom za pośrednictwem Mojżesza. 5 Mieszkali więc Izraelici wśród Kananejczyków, Chetytów, Amorytów, Peryzzytów, Chiwwitów i Jebusytów, 6 żenili się z ich córkami i własne swoje córki dawali ich synom za żony, a także służyli ich bogom. 7 Izraelici popełniali to, co złe w oczach Pana. Zapominali o Panu, Bogu swoim, a służyli Baalom i Aszerom”.