św. Faustyna „Cierpliwość i łagodność spowiednika otwiera drogę do najgłębszych tajni duszy”. (112)

św. Faustyna „Nigdy nie stanie gmach wspaniały, jeżeli odrzucimy drobne cegiełki. Bóg od niektórej duszy żąda wielkiej czystości, więc zsyła jej głębsze poznanie nędzy”. (112)

św. Faustyna „O Boski Mistrzu, to tylko dzieło Twoje w duszy mojej”. (110)

św. Faustyna „Po tych cierpieniach dusza jest wielkiej czystości ducha i wielkiej bliskości Boga”. (109)

św. Faustyna „Sam Jezus jest Mistrzem moim od dziecięctwa aż dotąd. Przeprowadzał mnie przez wszystkie puszcze i niebezpieczeństwa”. (108)

św. Faustyna „Obcowanie moje jest więcej w niebie niżeli na ziemi, chociaż w niczym, nie zaniedbuję obowiązków swoich”. (107)

św. Faustyna „O Boże mój, poznałam, że nie jestem z tej ziemi, wlał to Pan w moją duszę w wysokim stopniu”. (107)

św. Faustyna „Jeżeli się Panu podoba jakąś duszę prowadzić przez podobną mękę, niech się nie lęka, ale będzie we wszystkim, o ile od niej zależy, wierna Bogu”. (106)

św. Faustyna „Chociaż są to rzeczy przerażające, jednak nie powinna się nimi żadna dusza przerażać zbytecznie, bo nie da Bóg ponad to, co możemy”. (106)

św. Faustyna „Sama Mistrzyni później powiedziała mi, że te doświadczenia przeszły u mnie prędko tylko dlatego, że - siostra była posłuszna, moc posłuszeństwa tylko, że siostra tak mężnie przebrnęła”. (105)