Celnik zwraca się do pasażera:
- Czy ma pan coś do oclenia?
- Nie, nie mam.
- Jest pan pewien? Co w takim razie robi za panem ten słoń z chlebem na uszach?
- Proszę pana, to moja sprawa, z czym jem kanapki!
Ps. Niektórych rzeczy nie da się „przepchnąć” bez oclenia. ks. Rafał Jarosiewicz