Postępowanie Jezusa wielokrotnie szokuje tych, którzy przyglądają się temu z boku Łk 9, 7 – 8 „O wszystkich tych wydarzeniach usłyszał również tetrarcha Herod i był zaniepokojony. Niektórzy bowiem mówili, że Jan powstał z martwych; inni, że Eliasz się zjawił; jeszcze inni, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał”.

„Zawsze bowiem my, (ci) żyjący, na śmierć jesteśmy wydawani z powodu Jezusa, aby i życie Jezusa zostało uczynione widocznym w umieralnym ciele naszym. Tak że śmierć w nas działa, zaś życie w was. Mając zaś (tego) samego ducha wiary, według (tego) napisanego: Uwierzyłem dlatego zacząłem mówić, i my wierzymy, dlatego i mówimy, wiedząc, że (ten) który wskrzesił Pana, Jezusa, i nas razem z Jezusem wskrzesi i postawi przy razem z wami”. (Do Koryntian II 4, 11 – 14)

„Salomon zbudował też i sobie pałac. Trzynaście lat upłynęło, zanim wykończył cały swój pałac. 2 Zbudował również Dom Lasu Libanu, sto łokci długi, pięćdziesiąt łokci szeroki i trzydzieści łokci wysoki, na trzech rzędach słupów cedrowych z ociosanymi belkami cedrowymi na tych słupach 3 i nakryty też drzewem cedrowym ponad bocznymi pomieszczeniami, które były na tych czterdziestu pięciu słupach, po piętnaście w każdym rzędzie. 4 Wnęki okienne także były w trzy rzędy: okno nad oknem, o trzy kroki. 5 Wszystkie otwory i okna były czworokątne: otwór od otworu o trzy kroki. 6 Uczynił też sień ze słupami, długą na pięćdziesiąt łokci i na trzydzieści łokci szeroką. Była ona przed nimi, a słupy były z okapem. 7 Ponadto urządził salę tronową, w której sądził, salę sądową, obłożoną drzewem cedrowym od podłogi aż do sufitu”.

Wielkość apostołów polegała na tym, że chcieli oni jak najdokładniej wypełnić słowa Jezusa Łk 9, 6 „Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie”.

„Mamy zaś skarb ten w glinianych naczyniach, aby nadmiar mocy był Boga i nie z nas. W wszystkim trapieni, ale nie ściskani, będący w bezradności, ale nie wyzbywani wyjścia; ścigani, ale nie pozostawiani w tyle, obalani, ale nie gubieni; każdej chwili umartwienie Jezusa w ciele obnoszący, aby i życie Jezusa w ciele naszym zostalo uczynione widocznym”. (Do Koryntian II 4, 7 – 10)

„Wejście zaś do sanktuarium zaopatrzył w podwoje z drzewa oliwkowego. A filary były pięciokątne. 32 Na tych zaś podwojach z drzewa oliwkowego też wyrzeźbił podobizny cherubów, palm i girlandy kwiatów oraz pokrył złotem i obił nim owe cheruby i palmy. 33 Również wejście do świątyni zaopatrzył w czworokątne odrzwia z drzewa oliwkowego 34 i podwójne drzwi z drzewa cyprysowego. Dwie obracające się deski tworzyły jedno skrzydło, i dwie obracające się deski - drugie. 35 Na nich wyrzeźbił cheruby, palmy, girlandy kwiatów oraz pokrył te płaskorzeźby cienkim złotem. 36 Ponadto obudował dziedziniec wewnętrzny trzema rzędami ciosowych kamieni i rzędem ociosanych belek cedrowych. 37 Fundament domu Pana został założony w miesiącu Ziw roku czwartego. 38 W roku zaś jedenastym, w miesiącu Bul, , ukończył świątynię we wszystkich szczegółach i z całym jej urządzeniem. A więc budował ją siedem lat”.

W Ewangelii czytamy mocne słowa Jezusa, że nie jest to wszystko jedno, czy jakieś miasto Go przyjmie, czy nie Łk 9, 5 „Jeśli was gdzie nie przyjmą, wyjdźcie z tego miasta i strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim!”

„Jeśli zaś i jest zasłonięta dobra nowina nasza, na dających się gubić jest zasłonięta, w których bóg wieku tego oślepił pomyślenia niewierzących ku nie dostrzegać oświetlenia dobrej nowiny chwały Pomazańca, który jest obrazem Boga. Nie bowiem siebie samych ogłaszamy, ale Jezusa Pomazańca, Pana, siebie samych zaś (jako) niewolników waszych dla Jezusa. Bo Bóg powiedziawszy: Z ciemności światło zajaśnieje, który zajaśniał w sercach naszych ku oświetleniu poznania chwały Boga na twarzy [Jezusa] Pomazańca”. (Do Koryntian II 4, 3 – 6)

„Sanktuarium urządził wewnątrz, w środku budowli, by tam umieścić Arkę Przymierza Pańskiego. 20 Sanktuarium było dwadzieścia łokci długie, dwadzieścia łokci szerokie i dwadzieścia łokci wysokie. Wyłożył je szczerym złotem. Wyłożył też ołtarz cedrowy. 21 Wnętrze świątyni Salomon wyłożył również szczerym złotem i założył złote łańcuchy przed sanktuarium, które wyłożył złotem. 22 Tak więc wyłożył złotem zupełnie całą świątynię i również pokrył złotem cały ołtarz, który był przed sanktuarium. 23 W sanktuarium sporządził dwa cheruby dziesięciołokciowej wysokości z drzewa oliwkowego. 24 Jedno skrzydło cheruba miało pięć łokci i drugie skrzydło cheruba miało też pięć łokci. Więc od końca do końca jego skrzydeł było dziesięć łokci. 25 Drugi cherub miał ten sam rozmiar dziesięciu łokci, i obydwa cheruby miały takie same kształty. 26 Wysokość jednego i drugiego cheruba wynosiła dziesięć łokci. 27 Gdy umieścił te cheruby w głębi wnętrza świątyni, to rozpościerały swe skrzydła tak, że skrzydło jednego dotykało jednej ściany, a skrzydło drugiego cheruba dotykało drugiej ściany. Skrzydła zaś ich skierowane do środka świątyni dotykały się wzajemnie. 28 Cheruby te pokrył złotem. 29 Ponadto na wszystkich ścianach świątyni wokoło wyrył jako płaskorzeźby podobizny cherubów i palm oraz girlandy kwiatów wewnątrz i na zewnątrz. 30 Podłogę świątyni również pokrył złotem, wewnątrz i na zewnątrz”.

W ewangelizacji, do której zaprasza Jezus swoich uczniów, wyznacza im bardzo szczegółowe procedury, a w innych pozostawia im całkowitą wolność Łk 9, 4 „Gdy do jakiego domu wejdziecie, tam pozostańcie i stamtąd będziecie wychodzić”.