Wielu widząc Jezusa chce zwrócić Jego uwagę na to, co według nich istotne. Jezus z każdej sytuacji wyprowadza przesłanie Mk 13, 1 – 2 „Gdy wychodził ze świątyni, rzekł Mu jeden z uczniów: Nauczycielu, patrz, co za kamienie i jakie budowle! Jezus mu odpowiedział: Widzisz te potężne budowle? Nie zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był zwalony”.

Bóg widzi serce człowieka, dostrzegając każdą jego intencję działania Mk 12, 41 – 44 „Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie”.

Jezus ogromnie piętnuje obłudę Mk 12, 38 – 40 „I nauczając dalej mówił: Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok”.

Jezus zadaje niewygodne pytania, aby zmusić słuchaczy do refleksji Mk 12, 35 – 37 „Nauczając w świątyni, Jezus zapytał: Jak mogą twierdzić uczeni w Piśmie, że Mesjasz jest synem Dawida? Wszak sam Dawid mówi w Duchu Świętym: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjaciół Twoich pod stopy Twoje. Sam Dawid nazywa Go Panem, skądże więc jest tylko jego synem? A wielki tłum chętnie Go słuchał”.

Odpowiedź, którą daje Jezus często zamyka usta na kolejne pytania Mk 12, 34 „Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: Niedaleko jesteś od królestwa Bożego. I nikt już nie odważył się więcej Go pytać”.

Jezus jasno tłumaczy, że miłość jest ważniejsza, niż jakiekolwiek ofiary Mk 12, 33 „Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary”.

Bycie uczonym w Piśmie i potwierdzanie słowom Jezusa wcale nie oznacza jeszcze nowego narodzenia, o którym mówił Jezus do Nikodema Mk 12, 32 „Rzekł Mu uczony w Piśmie: Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego”.

Miłość bliźniego wytłumaczona jest przez Jezusa i oznacza takie kochanie, jak ukochał Jezus Mk 12, 31 „Drugie jest to: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Nie ma innego przykazania większego od tych”.

Miłość do Pana Boga zakłada pełne zaangażowanie Mk 12, 30 „Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”.

Zanim Jezus mówi o miłości – mówi o słuchaniu Boga Mk 12, 29 „Jezus odpowiedział: Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jeden”.