Jezus, gdy coś ważnego proponuje, daje także swoje słowo. Mk 11, 3 „A gdyby was kto pytał, dlaczego to robicie, powiedzcie: Pan go potrzebuje i zaraz odeśle je tu z powrotem”.

Jezus zawsze wie, czego chce i dokąd prowadzi ludzi. Mk 11, 1 – 2 „Gdy się zbliżali do Jerozolimy, do Betfage i Betanii na Górze Oliwnej, posłał dwóch spośród swoich uczniów i rzekł im: Idźcie do wsi, która jest przed wami, a zaraz przy wejściu do niej znajdziecie oślę uwiązane, na którym jeszcze nikt z ludzi nie siedział. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj!”

Bardzo ważne miejsce w uzdrowieniu zajmuje wiara. Mk 10, 52 „Jezus mu rzekł: Idź, twoja wiara cię uzdrowiła. Natychmiast przejrzał i szedł za Nim drogą”.

Kiedy Jezus woła, warto jest z Nim szczerze rozmawiać, ponieważ On wtedy przychodzi ze swoją łaską. Mk 10, 51 „A Jezus przemówił do niego: Co chcesz, abym ci uczynił? Powiedział Mu niewidomy: Rabbuni, żebym przejrzał”.

Na słowa Jezusa warto odpowiadać natychmiast, nie czekając. Mk 10, 50 „On zrzucił z siebie płaszcz, zerwał się i przyszedł do Jezusa”.

Nie zawsze komentarze Apostołów dokładnie pokrywają się z tym, czego Jezus oczekuje. Mk 10, 49 „Jezus przystanął i rzekł: Zawołajcie go! I przywołali niewidomego, mówiąc mu: Bądź dobrej myśli, wstań, woła cię”.

Kiedy wiesz czego chcesz, nawet gdy inni wołają, by cię uciszyć, ty robisz swoje. Mk 10, 48 „Wielu nastawało na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: Synu Dawida, ulituj się nade mną!”

Żadne wołanie do Jezusa nie pozostaje bez echa, nawet jeśli nam się tak wydaje. Mk 10, 46 – 47 „Tak przyszli do Jerycha. Gdy wraz z uczniami i sporym tłumem wychodził z Jerycha, niewidomy żebrak, Bartymeusz, syn Tymeusza, siedział przy drodze. Ten słysząc, że to jest Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!”

W Jezusie odnajdujemy sens służby. Mk 10, 45 „Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu”.

Uniżenie to najskuteczniejsza droga do świętości. Mk 10, 42 – 44 „A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł do nich: Wiecie, że ci, który uchodzą za władców narodów, uciskają je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie między wami. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie sługą waszym. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich”.