Jezus, na kanwie prawdziwej historii, pokazuje wartość wiary człowieka. Mk 9, 23 „Jezus mu odrzekł: Jeśli możesz? Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy”.

Ze słów ojca, który przychodzi do Jezusa, możemy nauczyć się, jak mamy Jezusa prosić. Mk 9, 22 „I często wrzucał go nawet w ogień i w wodę, żeby go zgubić. Lecz jeśli możesz co, zlituj się nad nami i pomóż nam!”

Jezus nie musiał pytać ojca o przebieg choroby, ale pytając odkrył przed nami istotne rzeczy jej dotyczące. Mk 9, 21 „Jezus zapytał ojca: Od jak dawna to mu się zdarza? Ten zaś odrzekł: Od dzieciństwa”.

Jezus zaradza temu, czemu nie mogą zaradzić Jego uczniowie. Mk 9, 20 „I przywiedli go do Niego. Na widok Jezusa duch zaraz począł szarpać chłopca, tak że upadł na ziemię i tarzał się z pianą na ustach”.

Gdy Apostołowie nie potrafią sobie poradzić z problemem, Jezus nie mówi: Bóg tak chciał, ale krytykuje Apostołów. Mk 9, 19 „On zaś rzekł do nich: O, plemię niewierne, dopóki mam być z wami? Dopóki mam was cierpieć? Przyprowadźcie go do Mnie!”

Apostołowie, wobec niektórych słabości, wykazują się słabą wiarą. Mk 9, 18 „Ten, gdziekolwiek go chwyci, rzuca nim a on wtedy się pieni, zgrzyta zębami i drętwieje. Powiedziałem Twoim uczniom, żeby go wyrzucili, ale nie mogli”.

Do Jezusa przyprowadzani są bardzo różni ludzie, a On zajmuje się wszystkimi. Mk 9, 17 „Odpowiedział Mu jeden z tłumu: Nauczycielu, przyprowadziłem do Ciebie mojego syna, który ma ducha niemego”.

Gdy Jezus zadaje pytanie nie oznacza, że czegoś nie wie, ale zwraca na coś istotnego uwagę słuchacza. Mk 9, 16 „On ich zapytał: O czym rozprawiacie z nimi?”

Często Jezus przeprowadza przez różne sytuacje, aby człowiek odkrył ważne prawdy, przede wszystkim o sobie. Mk 9, 15 „Skoro Go zobaczyli, zaraz podziw ogarnął cały tłum i przybiegając, witali Go”.

Każda sytuacja w Ewangelii czegoś nas uczy, nawet gdy nie umiemy jej odczytać. Mk 9, 14 „Gdy przyszli do uczniów, ujrzeli wielki tłum wokół nich i uczonych w Piśmie, którzy rozprawiali z nimi”.