Jezus nie jest skąpy. Przy Nim można jeść do sytości Mk 6, 42 – 44 „Jedli wszyscy do sytości i zebrali jeszcze dwanaście pełnych koszów ułomków i ostatków z ryb. A tych, którzy jedli chleby, było pięć tysięcy mężczyzn”.

Jezus, wszystkie potrzeby człowieka, które zaspokaja, ukazuje jako znaki miłości Mk 6, 40 – 41 „I rozłożyli się, gromada przy gromadzie, po stu i po pięćdziesięciu. A wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo, połamał chleby i dawał uczniom, by kładli przed nimi; także dwie ryby rozdzielił między wszystkich”.

Na pierwszy rzut oka, wiele szczegółów podawanych przez ewangelistów, jest zupełnie zbędne Mk 6, 39 „Wtedy polecił im wszystkim usiąść gromadami na zielonej trawie”.

Jezus, wysyłając swoich uczniów, by sprawdzili rzeczy, o których On wie, także pragnie przez to czegoś ich nauczyć Mk 6, 38 „On ich spytał: Ile macie chlebów? Idźcie, zobaczcie! Gdy się upewnili, rzekli: Pięć i dwie ryby”.

Polecenia Jezusa niejednokrotnie są trudne do zrozumienia, ale Jezus zawsze wie, czego oczekuje Mk 6, 37 „Lecz On im odpowiedział: Wy dajcie im jeść! Rzekli Mu: Mamy pójść i za dwieście denarów kupić chleba, żeby im dać jeść?”

Uczniowie często podpowiadają rozwiązania typowo ludzkie. Jezus ma rozwiązania nie z tego świata Mk 6, 35 – 36 „A gdy pora była już późna, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: Miejsce jest puste, a pora już późna. Odpraw ich! Niech idą do okolicznych osiedli i wsi, a kupią sobie coś do jedzenia”.

Wielokrotnie Jezus lituje się nad tymi, których napotyka na swojej drodze Mk 6, 34 „Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać”.

Trzeba sobie powiedzieć wprost, że uczniowie mimo wysłania ich na odpoczynek przez Jezusa i tak nie uciekli od tych, którzy chcieli się z nimi spotkać Mk 6, 32 – 33 „Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne, osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili”.

Jezus proponuje odpoczynek uczniom, chociaż sam nie robi sobie „urlopu” Mk 6, 31 „A On rzekł do nich: Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco! Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu”.

Dobrze jest, na wzór Apostołów, przychodzić do Jezusa, by opowiedzieć Mu o wszystkim Mk 6, 30 „Wtedy Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali”.