Dzieła Boga wprawiają w zakłopotanie Mk 4, 41 „Oni zlękli się bardzo i mówili jeden do drugiego: Kim właściwie On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?”

Mimo, że Apostołowie wierzą – słyszą od Jezusa, że brak im wiary – dobra lekcja Mk 4, 40 „Wtedy rzekł do nich: Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?”

Tylko Bóg może rozkazywać siłom przyrody. Jezus pokazuje kim jest Mk 4, 39 „On wstał, rozkazał wichrowi i rzekł do jeziora: Milcz, ucisz się! Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza”.

Jezus prowokuje wiele sytuacji, aby nauczyć nowych rzeczy swoich uczniów Mk 4, 38 „On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?”

Bycie z Jezusem wcale nie oznacza braku burz Mk 4, 37 „Naraz zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała”.

Często działanie Jezusa jest niezrozumiale dla tych, którzy Go słuchają Mk 4, 36 „Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim”.

Jezus często wydaje bardzo proste polecenia, które nie są spełniane Mk 4, 35 „Gdy zapadł wieczór owego dnia, rzekł do nich: Przeprawmy się na drugą stronę”.

Uczniowie wielokrotnie mogli liczyć na to, że Jezus wytłumaczy im na osobności to, czego nie tłumaczył tłumowi Mk 4, 33 – 34 „W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom”.

Obraz ziarnka gorczycy służy Jezusowi, by wyjaśniać wiele zawiłości dotyczących królestwa Bożego Mk 4, 31 – 32 „Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane wyrasta i staje się większe od jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu”.

Jezus, gdy zadaje pytanie, to nie dlatego, że nie zna odpowiedzi Mk 4, 30 „Mówił jeszcze: Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy?”