Jezus często odpowiada najpierw zadając pytanie Mk 2, 19 „Jezus im powiedział: Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi? Nie mogą pościć, jak długo pana młodego mają u siebie”.

Nie tylko słowa, ale i działania Jezusa stawiają znaki zapytania Mk 2, 18 „Uczniowie Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do Niego i pytali: Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?”

Trudno zwracać się do Jezusa, kiedy człowiek nie widzi swojej biedy Mk 2, 17 „Jezus usłyszał to i rzekł do nich: Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.

Jezus sprawia, że ludzie muszą sobie zadawać pytania Mk 2, 16 „Niektórzy uczeni w Piśmie, spośród faryzeuszów, widząc, że je z grzesznikami i celnikami, mówili do Jego uczniów: Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami”.

Dla wielu to nie do przeskoczenia – grzesznicy w otoczeniu Jezusa Mk 2, 15 „Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Było bowiem wielu, którzy szli za Nim”.

Powołanie czasem wydaje się być zbiegiem przypadku Mk 2, 14 „A przechodząc, ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: Pójdź za Mną! On wstał i poszedł za Nim”.

Często, kiedy Jezus kogoś uzdrowi, to zaraz przechodzi do dalszego głoszenia Ewangelii – uczmy się od Niego Mk 2, 13 „Potem wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a On go nauczał”.

Spotkania z Jezusem sprawiają, że inni są zdumieni Mk 2, 12 „On wstał, wziął zaraz swoje łoże i wyszedł na oczach wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga mówiąc: Jeszcze nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego”.

Jezus dokonuje cudów, aby innym pomoc przyjąć pewne treści Mk 2, 10 – 11 „Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do paralityka: Mówię ci: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu!”

Jezus pokazuje, że ma władzę odpuszczania grzechów Mk 2, 9 „Cóż jest łatwiej: powiedzieć do paralityka: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź swoje łoże i chodź?”