„I Ten Sam dał tych (jako) wysłanników, tych zaś (jako) proroków, tych zaś (jako) głosicieli dobrej nowiny, tych zaś (jako) pasterzy i nauczycieli ze względu na wydoskonalenie świętych ku dziełu służby, ku budowaniu Ciała Pomazańca, aż przyszlibyśmy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Boga, do męża doskonałego, do miary dojrzałości wypełnienia Pomazańcem, aby już nie bylibyśmy niemowlętami, kołysanymi i obnoszonymi każdym wiatrem nauki w grze w kości ludzi w przewrotności przy matactwie łudzenia, mówiąc prawdę zaś w miłości (aby) wzroślibyśmy ku Niemu całkowicie, który jest Głową, Pomazaniec, z którego całe Ciało spajane i zespalane przez każde zetknięcie zaopatrzenia według działania w mierze jednej każdej części wzrost Ciała czyni sobie ku budowaniu swemu w miłości”. (Do Efezjan 4, 11 – 16)