„I Mojżesz wiernym w całym domu Jego jako sługa do świadectwa (o tym), (co miało zostać powiedziane), Pomazaniec zaś jako Syn w domu Jego. Jego domem jesteśmy my, jeśli właśnie otwartość i chlubę nadziei zatrzymamy. Dlatego, tak jak mówi Duch Święty: Dzisiaj, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych, jak podczas rozdrażnienia, w dniu doświadczania na pustkowiu, gdzie doświadczyli ojcowie wasi przez próbowanie i zobaczyli dzieła me (przez) czterdzieści lat; dlatego byłem zagniewany na pokolenie to i powiedziałem: Zawsze błąkają się sercem; oni zaś nie poznali dróg mych; że przysiągłem w gniewie mym: Jeśli wejdą do odpoczynku mego”. (Do Hebrajczyków 3, 5 – 11)