„Odrzucone bowiem staje się poprzedniego przykazania z powodu jego bezsilności i bezpomocności, nic (nie) bowiem uczyniło doskonałym Prawo, późniejsze wprowadzenie zaś lepszej nadziei, przez którą zbliżamy się (do) Boga. I o ile nie bez przysięgania, ci bowiem bez przysięgania są, kapłanami (którzy stali się), Ten zaś z przysięganiem przez Mówiącego do Niego: Przysiągł Pan i nie będzie żałował: Ty kapłanem na wiek, o tyle [i] znaczniejszego przymierza stał się poręczycielem Jezus”. (Do Hebrajczyków 7, 18 – 22)