„I każdy kapłan stawał co dzień, pełniąc publiczną służbę i te same wielekroć przynoszący ofiary, które nigdy (nie) mogą zdjąć grzechów. Ten zaś, jedną za grzechy złożywszy ofiarę na ciągle, usiadł na prawej Boga, w końcu czekając, aż położeni zostaną nieprzyjaciele Jego (jako) podnóżek nóg Jego; jedną bowiem ofiarą uczynił dojrzałymi na ciągle uświęconych”. (Do Hebrajczyków 10, 11 – 14)