„(Jeśli) dobrowolnie bowiem (grzeszymy) my po otrzymać poznanie prawdy, już nie za grzechy pozostaje ofiara, napawające bojaźnią zaś jakieś czekanie osądzenia i ognia skwapliwość, jeść zamierzającego przeciwnych. Odrzuciwszy ktoś Prawo Mojżesza, bez litości przez dwóch lub trzech świadków umiera; jak wielce, uważacie, gorszego zostanie uznany za godnego karania (ten) Syna Boga (który podeptał), i krew przymierza (za) pospolitą (który uznał), przez którą został uświęcony, i Ducha łaski (który znieważył)? Znamy bowiem (Tego), (który powiedział): Mnie ukaranie, ja oddam w zamian; i znowu: Osądzi Pan lud Jego”. (Do Hebrajczyków 10, 26 – 30)