„Pokój ścigajcie ze wszystkimi, i uświęcenie, którego bez nikt (nie) zobaczy Pana, doglądając, aby nie ktoś będący pozbawionym z dala od łaski Boga, aby nie jakiś korzeń gorzkości, wzwyż rosnąc, rozpleniłby się i przez niego zostaliby skalani liczni, aby nie jakiś nierządny lub profanujący jak Ezaw, który za zjedzenie jedno oddał związane z pierworództwem swoje. Wiecie bowiem, że i później chcąc dostać w udziale błogosławieństwo nie został zaaprobowany, zmiany myślenia bowiem miejsca nie znalazł, chociaż ze łzami zażądawszy je”. (Do Hebrajczyków 12, 14 – 17)