Jakub, Boga i Pana,...
„Jakub, Boga i Pana, Jezusa Pomazańca, niewolnik, dwunastu plemionom, (tym) w rozproszeniu, radować się. (Za) całą radość uznajcie, bracia moi, kiedy (w) doświadczenia wpadniecie rozmaite, wiedząc, że (to) wypróbowanie waszej wiary sprawia wytrwałość; (ta) zaś wytrwałość dzieło dojrzałe niech ma, aby bylibyście dojrzali i w pełni wyposażeni, w niczym (nie) odczuwając braku. Jeśli zaś ktoś (z) was odczuwa brak mądrości, niech prosi u dającego Boga wszystkim z prostotą i nie lżącego, i zostanie dane mu. Niech prosi zaś w wierze, nic (nie) wahając się, bo wahający się jest podobny fali morza, wznoszonej przez wiatr i miotanej; nie bowiem niech spodziewa się człowiek ów, że otrzyma coś od Pana, (jako) mąż dwuduszny, niespokojny na wszystkich drogach jego”. (Jakuba 1, 1 – 8)
„Jakub, Boga i Pana, Jezusa Pomazańca, niewolnik, dwunastu plemionom, (tym) w rozproszeniu, radować się. (Za) całą radość uznajcie, bracia moi, kiedy (w) doświadczenia wpadniecie rozmaite, wiedząc, że (to) wypróbowanie waszej wiary sprawia wytrwałość; (ta) zaś wytrwałość dzieło dojrzałe niech ma, aby bylibyście dojrzali i w pełni wyposażeni, w niczym (nie) odczuwając braku. Jeśli zaś ktoś (z) was odczuwa brak mądrości, niech prosi u dającego Boga wszystkim z prostotą i nie lżącego, i zostanie dane mu. Niech prosi zaś w wierze, nic (nie) wahając się, bo wahający się jest podobny fali morza, wznoszonej przez wiatr i miotanej; nie bowiem niech spodziewa się człowiek ów, że otrzyma coś od Pana, (jako) mąż dwuduszny, niespokojny na wszystkich drogach jego”. (Jakuba 1, 1 – 8)
