„Stawajcie się zaś czyniącymi słowa i nie jedynie słuchaczami, oszukującymi siebie samych. Bo jeśli ktoś słuchaczem słowa jest i nie czyniącym, ten jest podobny (do) męża oglądającego twarz urodzenia jego w lustrze; obejrzał bowiem siebie samego, i odszedł, i zaraz zapomniał, jaki był. (Ten) zaś, (który zajrzał) w prawo dojrzałe, (to) wolności, i (który wytrwał przy), nie słuchaczem zapomnienia stawszy się, ale czyniącym dzieło, ten szczęśliwy w (tym) czynieniu jego będzie. Jeśli ktoś uważa, religijnym być, nie prowadząc przy pomocy wędzidła języka jego, ale zwodząc serce jego, tego czczą religia. Religia czysta i nieskalana przed Bogiem i Ojcem ta jest: nawiedzać sieroty i wdowy w utrapieniu ich, niesplamionym siebie samego strzec z dala od świata”. (Jakuba 1, 22 – 27)