„Nie szkalujcie jedni drugich, bracia; szkalujący brata lub sądzący brata jego szkaluje Prawo i sądzi Prawo; jeśli zaś Prawo sądzisz, nie jesteś czyniącym Prawo, ale sędzią. Jeden jest prawodawca i sędzia, (Ten) mogący zbawić i zgubić; ty zaś kim jesteś, sądząc (tego) tuż obok? Hejże, teraz mówiący: Dzisiaj lub jutro pojedziemy do tego miasta i uczynimy tam rok, i zahandlujemy, i zyskamy; którzy nie wiecie (o tym) (tego) jutro, jakim życie wasze. Wyziewem bowiem jesteście, (tym) na mało ukazującym się, następnie i przepadającym; zamiast mówić wy: Jeśli Pan zechce, i żyć będziemy, a uczynimy to lub tamto. Teraz zaś chełpicie się w samochwalstwach waszych; każde chełpienie się takie niegodziwe jest. (Dla) umiejącego więc piękno czynić i nie czyniącemu, grzechem jemu jest”. (Jakuba 4, 11 – 17)