„Ten już, umiłowani, drugi wam piszę list, w których rozbudzam waszą przez przypomnienie nieskażoną myśl, (by) przypomnieć sobie (o) wcześniej powiedzianych słowach przez świętych proroków i (o tym) wysłanników waszych przykazaniu Pana i Zbawiciela; to najpierw wiedząc, że przyjdą w ostatnich dniach [w] szyderstwie szydercy, według własnych pożądań ich idący i mówiący: Gdzie jest (ta) obietnica przybycia Jego? Od kiedy bowiem ojcowie zasnęli, wszystko tak trwa od początku stworzenia. Ukrywa się bowiem (przed) nimi to chcącymi, że niebiosa były od dawna i ziemia z wody i wpośród wody stanąwszy Boga słowem, z powodu których (ten) wtedy świat wodą zatopiony zginął; (te) zaś teraz niebiosa i ziemia (przez) to samo słowo przechowane są (dla) ognia, strzeżone na dzień osądzenia i zguby bezbożnych ludzi”. (Piotra II 3, 1 – 7)