„I szósty wylał czaszę jego na rzekę wielką Eufrat. I wysuszona została woda jej, aby przygotowana została droga królów od wschodu słońca. I ujrzałem z paszczy smoka i z paszczy zwierzęcia i z paszczy kłamliwego proroka duchy trzy nieczyste jak żaby. Były bowiem duchy demonów czyniące znaki, które wychodzą do królów zamieszkiwanej (ziemi) całej, (by) zgromadzić ich na wojnę dnia wielkiego, Boga wszechwładcy. Oto przychodzę jak złodziej. Szczęśliwy czuwający i strzegący szat jego, aby nie nagi chodził i widzieliby nieprzystojność jego. I zgromadziły ich na miejsce zwane (po) hebrajsku Harmagedon. I siódmy wylał czaszę jego na powietrze. I wyszedł głos wielki z przybytku od tronu mówiący: Stało się. I stały się błyskawice i głosy i grzmoty, i trzęsienie stało się wielkie, jakie nie stało się od (kiedy) człowiek stał się na ziemi. Tak wielkie trzęsienie, tak wielkie. I stało się miasto wielkie na trzy części, i miasta narodów upadły, i Babilon wielki przypomniany został przed Bogiem (by) dać mu kielich wina szału gniewu jego. I każda wyspa uciekła, a góry nie zostały znalezione. I grad wielki jak ważący talent zeszedł z nieba na ludzi. I zaczęli bluźnić ludzie Bogu za plagę gradu, bo wielka jest plaga jego bardzo”. (Objawienie Jana 16, 12 – 21)