„Mówił zaś przykład im względem (tego że) trzeba zawsze modlić się (im) i nie ustawać, mówiąc: Sędzia pewien był w jakimś mieście Boga nie bojący się i człowieka nie szanujący. Wdowa zaś była w mieście owym i przychodziła do niego mówiąc: Weź w obronę mnie od przeciwnika mego. I nie chciał przez czas (pewien), po zaś tym powiedział w sobie: Chociaż i Boga nie boję się ani człowiek (nie) szanuję, z powodu przydawania mi trudu (przez) wdowę tę, wezmę w obronę ją, aby nie do końca przychodząc dręczyła mnie”. (Według Łukasza 18, 1 – 5)